تمام حرف این است، بندگی خدا

در میان گرفتاری های روزمره و در بین همه ی هیاهوها، گوهر نایابی هستند آنانی که تنها چند لحظه مجالست با ایشان حیات تازه ای به انسان می بخشد و روح و روان آدمی را زنده می کند. قدیم ها رسم بود که هر کس در هر صنف و طبقه ای که بود گهگاه نزد پیری روشن ضمیر حاضر می شد و مرور می کرد قول و قرارهایش را با معبودش و از مرشد و مرادی درس زندگی توحیدی و سلوک معنوی را می آموخت.

هنوز هم هستند کسانی که دست مردم کوچه و بازار را می گیرند و از فرش به عرش می برند و کوتاهی از ما است اگر آن ها را نمی شناسیم و سر به آستانشان فرو نمی آوریم و به این سکر و غفلت زمینی راضی هستیم. چند کلامی از یگانه دوران حضرت آیت الله العظمی بهجت آورده ایم تا شاید درمانی باشد بر دردهای دنیایی مان.

- اگر قرآن را به صورت واقعی اش ببینیم، آن گاه معلوم می شود که دست از ترنج می شناسیم یا نه!

- خدا می داند حفظ قرآن، چه قدر در استفاده از این معدن و منبع رحمت الهی، مدخلیّت دارد. ما آن گونه که باید و شاید از قرآن، استفاده نمی کنیم!

- آیه « ولو ان قرانا شیرت به الجبال او قطعت به الارض او کلم به الموتی ؛ اگر قرآنی وجود داشت که به واسطه آن، کوه ها سیر شود، یا زمین به آن پیموده و یا شکافته شود، یا با مردگان سخن گفته شود. » (رعد/31) چه می گوید؟! آیا امور مذکور در آیه شریفه، قرض محال و غیر واقع است؛ یا می خواهد بفرماید: اهلش با این قرآن، همه این کارها را می توانند انجام دهند؟!

- آیا هیچ می دانیم که قرآن، نظیر سایر مکتوبات نیست! گویی قرآن، موجودی ربویی از عالم نور و روحانی است که در عالم اجسام و اعراض ظهور کرده است!

- توسل به قرآن و حمل و فهم و قرائت آن، برای نجات عموم مردم- چه رسد به خواصّ- مفید است!

- جای تعجب است که به شخصیت ها و سخنان آن ها اهمیت داده می شود و سخنرانی هایشان ضبط می شود، اما قرآن که در دست ما است، این طور نزد ما ارزش ندارد! همه می دانیم که درباره قرآن مقصّریم!

- قرآن کتابی است که پیغمبر ساز است، زیرا پیغمبران دو گونه اند: قسم اول، پیامبرانی هستند که از جانب خداوند به پیامبری تعیین شده اند ، قسم دوم، پیغمبران کمالی، که در اثر ایمان و عمل به دستورات قرآن، به کمالات پیامبر نایل می گردند. بنابراین قرآن، پیغمبران کمالی تربیت می کند و پیغمبر ساز است.

- ما وظیفه داریم که در تعلیم، تلاوت و عمل به قرآن کوشش کنیم. ولی ما شب های احیا قرآن بر سر می گذاریم و در مقام عمل، آیه های حجاب غیبت، کذب، و آیات« ویل للمطفقین» : وای بر کم فروشان، و نیز« فلا تقل لهما اف »: پس به پدر و مادر، اف نگو همچنین: « ولا تمش فی الارض مرحا» و با ناز و تکبر در روی زمین راه مرو، و ... را زیر پا می گذاریم.

- در اطاعت اوامر الهی و نیز در معصیت و به فرمان شیطان و نفس بودن، امر دایر است بین این که با کسی که حیات و ممات، غنا و فقر و مرض و صحّت و مریض خانه و دکتر و خرانه و ثروت... به دست او است مجالست کنیم، یا با کسی که هیچ ندارد؟

- برای تسهیل طاعت و اجتناب از معصیت، راهی جز این نداریم که متوجه شویم و یقین کنیم که طاعت، نزدیکی به تمام نعمت ها و خوشی ها و دارایی ها و عزت ها است و معصیت، عبارت است از محرومیت و ناخوشی و نداری و ذلت و...

- راحتی درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست؛ بلکه چه بسا وسایل رفاه، آسیاب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند!

- خدا کند که مادیات برای ما وسیله باشند، به گونه ای که وقتی امور دنیویه به ما پشت کردند، سبب تأکید و اقبال ما به امور معنویه و آخرت گردند.

- ای کاش می فهمیدیم که چاره کار ما در یک چیز منحصر است و آن این است که تکلیف الهی را تشخیص بدهیم و بدانیم که چه کار را باید بکنیم و چه کار را نباید بکنیم!

- اگر بخواهیم محیط خانه گرم و با صفا و صمیمی باشد. فقط باید صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشی و رأفت را پیشه خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد.

- خدا نکند حرام در نزد انسان زینت داده شود! این یک بیماری قلبی است که انسان به آن مبتلا می شود، و با وجود راه های حلال که نیازش را بر آورده می کند، خود را به حرام گرفتار می نماید!

مواظب خوردنی هایتان باشید !

وای بر ما اگر در خصوص خوردنی ها و نوشیدنی ها از حرام اجتناب نکنیم! زیرا همین غذاها است که منشأ علم و ایمان  و یا کفر ما می شود!

* خدا می داند که غذا چه قدر در ایمان و کفر و اعمال خیر و شرّ انسان مدخلیت دارد!

* اگر از علما دور شویم، کار ما از علاج گذشته است. منظور از عالم. عالم بالله و عالم دینی است نه معمّم.

یقین داشته باشیم که خدا روزی رسان است!

خدا کند یقین برای انسان روزی شود!. چه قدر خوب است انسان از ناحیه امر روزی، راحت باشد زیرا همّ و غمّ روزی، بدتر از زحمت کار است. کسی که به همّ و غمّ روزی مبتلا است. شب و روز کار می کند. و پیوسته غصّه روزی را می خورد!

کمتر کسی پیدا می شود که زندگی بر وفق مراد او باشد هر گونه عیش و نوش دنیا، با هزار تلخی و نیش همراه است! اگر کسی دنیا را این گونه پذیرفت و شناخت. در برابر ناگواری ها و بدی های همسر و همسایه و... کمتر ناراحت می شود؛ زیرا از دنیا بیش از این که خانه بلا است. انتظار نخواهد داشت!

غنا و تمکن مالی، جنبه مقدمیت دارد و برای این است که انسان راحت زندگی کند فرد متوکل بر خدا بدون داشتن آن مقدمه ، راحت زندگی می کند.

به اندازه اطمینان کودکی به مادرش ، به خدا اطمینان داشته باشیم !

اگر ما به اندازه ای که این بچه به مادرش اطمینان دارد به خداوند اطمینان داشتیم، و می دانستیم که هر چه از او بخواهیم می دهد، هیچ مشکلی نداشتیم و همه کارهایمان درست می شد.

نکته ی کلیدی در زمان غیبت

این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود که ؛ " یا الله یا رحمان یا رحیم ، یا مقلب القلوب ، ثبت قلبی علی دینک :  ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای گرداننده دل ها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان! "

نتیجه گیری :

باید بدانیم که مطلب فقط یکی است و آن، بندگی خدا است و بندگی خدا در طاعت خدا است و طاعت خدا در ترک معصیت خدا، در اعتقادات و در عمل است.

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

منبع :

- مجله بوستان قرآن - ش 1