دوئل بر سر شهرك غزالی!
آیا ساخت شهرك سینمایی جدید به تاریخ سپرده می‌شود؟
همزمان با آخرین ساخته‌های تلویزیونی در مناسبت‌های اخیر (دهه‌ی فجر و محرم) شاهد تلاقی دو پروژه برای یك تاریخ بودیم كه منجر به نگرانی سازندگان برای لو رفتن لوكیشن‌ها و تكراری بودن صحنه‌ها شد. همچنین با نگاهی به بخش‌هایی از صحنه‌های سینمایی یكی دیگر از پروژه‌های تاریخی سیما، شتابزدگی ساخت دكور را در آن شاهد بودیم، تا حدی كه دیوارهای كاه‌گلی آن هنوز خشك نشده بود.
وقتی صحبت از شهرك سینمایی غزالی و ساخت پروژه‌های سنگین به میان می‌آید، شاید از میان كسانی كه تاكنون به این شهرك قدم نگذاشته‌اند كمتر كسی بتواند متصور شود كه شهرك غزالی چیزی جز یك خیابان اصلی با چند كوچه پس كوچه نیست! آیا تمامی تاریخ ایران در خیابان لاله‌زار و دهه‌ی 30 خلاصه می‌شود؟
اگرچه دكور سریال‌ها و سینمایی‌هایی مانند «امام علی(ع)»، «تنهاترین سردار»، «اصحاب كهف» و«مریم مقدس» در این شهرك ساخته شده است، اما با نگاهی به درجه‌ی كیفی تمامی این كارها متوجه می‌شویم كه تنها پروژه‌های «الف ویژه» از بودجه و زمان كافی برای ساخت و ساز دكورها برخوردارند و سریال‌های " الف" و" ب" مجبورند از دكورهای تكراری سریال‌های دیگر بهره‌مند شوند!
در چنین شرایطی در صورت تقارن ساخت دو سریال ( خصوصا اگر به دو شبكه‌ی مجزا تعلق داشته باشند) ، دست‌اندركاران دو مجموعه تلویزونی یا باید باهم دوئل كنند و یا چاره‌ای جز عقب‌نشینی از یك سوی باقی نمی‌ماند.
محدودیت فضای شهرك سینمایی غزالی نه تنها سریال‌هایی كه موضوع آنها درتاریخ معاصرمی‌گذرد را با مشكل مواجه كرده است بلكه به دلیل كوچك بودن زمین این شهرك ، بعضا دكورها، پس از این كه هزینه‌ی بسیاری صرف ساخت آنها شد و فیلمبرداری به پایان رسید، خراب می‌شوند. در چنین شرایطی راه حلی جز تصویر برداری در دكورهایی كه هنوز گل آنها خشك نشده باقی نمی ماند و به قول یكی از كارگردانان « بیچاره تماشاگر ایرانی»، چرا كه باید دكورهای تازه ساز را ببیند و به پانصدوهفتاد سال پیش برگردد!
در شرایطی كه به اعتقاد برخی از برنامه‌سازان « آن چه اهمیت دارد زمین است و اگر زمین باشد ساخت بناها هزینه‌ای برنمی‌دارد»، آیا حقیقتا در سرزمین پهناور ایران نمی‌توان زمینی را به احداث شهرك جدید سینمایی اختصاص داد؟!
نیاز به شهرك سینمایی وسیع‌تر، بر هیچ هنرمند و مسوول فرهنگی پوشیده نیست. عزت الله ضرغامی نیز در بازدیدی كه طی ماههای گذشته از پشت صحنه‌ی سریال تاریخی «در چشم باد» داشت، ساخت شهرك سینمایی جدید را ضروری خوانده و می‌افزاید: شهرك غزالی پاسخگوی آن نیست كه در آن واحد چند پروژه سنگین درآن ساخته شود. این جا دیگر جوابگوی پروژه‌های بزرگ نیست.
بیست سال پیش، زمانی كه مرحوم علی حاتمی شهرك سینمایی غزالی را با هدف ساخت سریال «هزار دستان» احداث كرد، هیچ كس فكر نمی‌كرد كه در دهه‌ی 80 و در شرایطی كه هر ساله حدود 10 پروژه‌ی تاریخی در كشورساخته می‌شود، همچنان دكور فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی بر زمین همین شهرك پا برجا شود.
ظرفیت ناكافی شهرك سینمایی، حتی نویسندگان سریال‌ها را نیز با محدودیت‌های خاصی روبه رو كرده است. چراكه به گفته‌ی برخی از تهیه‌كنندگان این افراد برای سربلند بیرون آمدن از جلسات تصویب فیلمنامه ،چاره‌ای جز این ندارند كه تمام داستان‌های خود را در مقطع تاریخی دهه‌ی 30 روایت كنند یا بستری را مطرح كنند كه تولید سنگین ندارد.
در حالی كه رییس سازمان صدا و سیما اعلام كرده كه «نیازمند شهرك سینمایی جدید در زمینی وسیع‌تر و با طراحی مشابه شهرك سینمایی غزالی هستیم.» اما بر اساس اعلام اخیر معاون برنامه‌ریزی و نظارت سازمان (محمدحسین صوفی) هیچ هزینه‌ای در سال آتی صرف تولید پروژه‌های سنگین نخواهد شد.
در این شرایط آیا امكانات و فضا برای خلق آثار تاریخی و فاخر سینمایی و تلویزیونی فراهم می‌شود یا ساخت شهرك سینمایی جدید به تاریخ سپرده می‌شود؟!
