نقاش و گرافیست مشهدی تابلوی «معجزه»

را در واكنش متفاوت به
كاریكاتورهای چند روزنامه‌ی‌ غربی ترسیم كرد

علی‌اكبر وطن‌پرست - گرافیست و نقاش مشهدی - در پی اقدام موهن رسانه‌های دانماركی، به آفرینش یك اثر هنری از حضرت مسیح (ع) با عنوان «معجزه» اقدام كرده است.

این دانش‌آموخته رشته نقاشی در این‌باره به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خراسان گفت: این نقاشی در فرم دایره‌یی و به‌علت مقدس بودنش بر روی ساز دف كه ساز عرفانی ایرانیان به‌حساب می‌آید، در سبك اكسپرسیونیزم یا همان رمانتیسیزم قرن بیستم، به‌وسیله رنگ روغن ترسیم شده است.

وی افزود: فرم دایره‌یی را برای این نقاشی استفاده كرده‌ام، زیرا فرم دایره اولا در تمامی ادیان، فرم مقدسی به‌حساب می‌آید، ثانیاً دایره نشانه وحدت است و به‌نوعی با این فرم، اتحاد و هم‌بستگی تمامی مردم جهان خصوصاً هنرمندان را برای ساختن آینده‌ای بهتر خواستار شدم.

او خصوصیات تصویری نقاشی‌اش را چنین تفسیر كرد: در این نقاشی تصویر صورت حضرت مسیح (ع) را كه ما مسلمانان نیز او را به‌عنوان پیامبر صلح و دوستی قبول داریم، در مقابل ورودی غار ثور، زمانی‌كه پیامبر اسلام (ص) برای در امان ماندن از دست كفار به‌دستور خداوند به‌داخل آن رفتند، ترسیم كرده‌ام.

وی افزود: علت این امر هم این بود كه حضرت مسیح یقینا در زمانی‌كه پیامبر اسلام (ص) به‌ داخل غار ثور رفتند، نظاره‌گر بوده و می‌داند كه حضرت محمد (ص) در زمان حیاتشان هم مصایب بسیاری را متحمل شدند و مورد سختی ازسوی عده بی‌شماری قرار گرفتند و صحیح نیست كه روزنامه‌های اروپایی باز هم نمونه‌ی آن كارها را تكرار كنند.

وطن‌پرست خاطر نشان كرد: تصویر كبوتری سفید هم در گوشه تصویر كشدیده‌ام. كبوتر از نظر تمامی جهانیان سمبل آزادی به‌شمار می‌رود و با كشیدن این كبوتر یادآور شده‌ام كه تمامی انسان‌های كره خاكی، چه آنان كه در قید حیات‌اند و چه آنان كه مرده‌اند، آزاد به دنیا آمده، آزاد زیسته و آزاد مرده‌اند و ما حق جسارت حتا به یك شخص عادی را هم نداریم.

وی درباره توهین به مقدسات اسلامی از منظر یك گرافیست و نقاش گفت: ما در قرن اخیر از هنرمندان اروپایی زیاد كلمه و مفهوم تعادل در آزادی بیان و قلم را شنیده‌ایم و به‌عنوان یك هنرمند شرقی معتقدم تعادل در هنر هم مطرح است، زیرا در خلق یك اثر هنری سه بحث در این‌باره مطرح است: اولاً‌ چگونه خود هنرمند به تعادل برسد، دوماً‌ چگونه‌ اثرش را به تعادل برساند، سوماً چگونه هنرمند با اثرش به مخاطب احساس تعادل ببخشد و واضح است كه هنرمندان غربی كه هیچ‌گونه اعتراضی نسبت به این كاریكاتورها ندارند، نه تنها عدالت را در خلق یك اثر هنری از بین برده‌اند، بلكه ثابت كردند كه این كاریكاتورها اثری از یك هنرمند واقعی نبوده، بلكه بیش‌تر به یك برنامه سیاسی از پیش سازماندهی‌شده شبیه است.

او هم‌چنین افزود: اروپاییان و غربیان كه از آزادی و دموكراسی به‌ویژه قلم دم می‌زنند، با این خطا نشان دادند كه از آزادی و دموكراسی قلم بویی نبرده‌اند.