بهار می آید...

بهار می‏ آید؛ تجدید خاطره ‏ای دیگر از خویشاوندی طبیعت و انسان؛ با ردایی سبز برای حضور در جشن شکوفه ‏ها.

بهار می‏ آید؛ با چشمه و کوه و دشت، با باغ و گلزار و پروانه‏ ها، با بلبل و گل، با امید و آرزو .

بهار می‏ آید؛ سرشار از عطر سپیده، عطر طبیعت.

بهار می‏ آید؛ با آیینه ‏ای در دست از حکمت و معرفت ، از آیات و برکات.

بهار می‏ آید؛ با قامتی خجسته و سبزپوش، با آواز قمریان بیدار و عاشق.

بهار می‏ آید؛ برای ستیز با سردی و سستی.

بهار می‏ آید؛ این راز برجسته طبیعت، این تحول بزرگ و این خاطره معطر خاک.

بهار می‏ آید؛ فصل حرکت و برکت، تحول و تغییر، دوستی و عاشقی.

و بهار می‏ آید؛ عطر کمال طبیعت، سرّ عیان شده عظمت خلقت، رمز شگفتی و شادی، سرّ زیبایی و بیداری.

مرکز یادگیری سایت تبیان - گردآوری و تنظیم: سمیرا بادامستانی