شخصیت «میرزا» در روزهای اعتراض با وجود كارشناسان خلق و تایید شد

نشست خبری سریال «روزهای اعتراض» با حضور حسین سهیلی‌زاده (كارگردان)، مهران رسام (تهیه كننده)، علیرضا معتمدی (فیلمنامه‌نویس) و مینا لاكانی (بازیگر) در محل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) برگزار شد.

مهران رسام مشاوره‌های این سریال را مثبت ارزیابی كرد و به ایسنا گفت: وجود كارشناسان از جمله آقای سلیمی‌نمین به ما دلگرمی داد تا بتوانیم وارد حوزه‌هایی این‌چنینی شویم. شخصیت «میرزا» خلق و تایید شد و تا آخرین لحظه هم خیلی كنترل شده و درست، جلو رفتیم.

تهیه‌كننده‌ی «روزهای اعتراض» ادامه داد: با ساخت این سریال خواستیم حرف جدیدی را بزنیم و سختی بسیاری هم در این راه كشیدیم. خلق شخصیت «میرزا» باعث شد تا كار تولید یك هفته تا 10 روز به تعویق بیفتد.

حسین سهیلی‌زاده كارگردان نیز تاكید كرد: آن‌چه می‌خواستیم در این سریال به آن دست یابیم، خرافات در دین بود و روند تكامل این راه شكل‌گیری شخصیتی مانند «میرزا» بود.

به اعتقاد علیرضا معتمدی ـ نویسنده‌ی روزهای اعتراض ـ ، مسوولان رسانه‌ی ملی كه علاقه‌ی بیشتری به ساخت فیلم‌ها و سریال‌ها با موضوع تاریخ معاصر دارند، باید در زمینه‌ی ساخت شهرك سینمایی جدید فكر جدی كنند.

مینا لاكانی نیز «روزهای اعتراض» را در مقایسه با كارهایی كه طی چند سال اخیر ساخته شده، سریال متفاوتی دانست و گفت: به نظر می‌رسد این مجموعه‌ی تلویزیونی در تلویزیون ایران ثبت ‌و به عنوان الگویی برای كارهای بعدی مطرح شود.

به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا، در ابتدای این نشست مهران رسام تهیه‌كننده‌ی «روزهای اعتراض» درباره‌ی نحوه‌ی ساخت این مجموعه‌ی مناسبتی گفت: مطابق معمول برای ساخت «روزهای اعتراض» طرحی به شبكه ارایه شد و پس از تصویب با چند كارگردان رایزنی كردم كه در نهایت آقای سهیلی‌زاده به عنوان كارگردان نهایی انتخاب شدند. نویسنده و كارگردان از نخستین روزهای نگارش متن در كنار هم بودند و در حقیقت نویسنده زیر نظر كارگردان متن را نوشت.

به گفته‌ی وی، نگارش فیلنامه‌ی سریال «روزهای اعتراض» از اواخر مردادماه 84 آغاز شد و تا اواخر آذرماه به طول انجامید. هم‌چنین این پروژه پیش از پایان كامل فیلمنامه، 16 آذرماه كلید خورده است. ضمن این‌كه بازنویسی متن تا اواخر تصویربرداری نیز ادامه داشته است.

سهیلی‌زاده نیز با اعلام رضایتمندی خود از تمام بازیگران سریال «روزهای اعتراض» خاطرنشان كرد: در مرحله‌ی انتخاب بازیگر تقریبا سعی كردیم از بهترین‌ها استفاده كنیم. نمی‌توان یك كار 10 قسمتی كه بالغ بر 400 دقیقه دارد را طی 59 جلسه تصویربرداری كرد. مگر از عوامل خوبی در جلو و پشت دوربین بهره برد.

سهیلی‌زاده همچنین با بیان این‌كه مشكلی با واژه‌ی «مناسبتی» ندارد، متذكر شد: مهم این است كه چه می‌خواهیم به مخاطب بگوییم. اگر اثر پیام خوبی را به مخاطب منتقل كرده و خودمان را به عنوان هنرمند ارضا كند، دیگر مهم نیست برای چه مقطعی ساخته می‌شود و قرار است در چه مقطعی پخش شود.

وی ادامه داد: كارهای مناسبتی در حال حاضر موفق‌تر بوده‌اند. سریال‌سازی دیگر جزئی از ماه رمضان شده و تمام خانواده‌ها منتظرند كه ماه رمضان بیاید و پای سریال‌های مناسبتی بنشینند.

مینا لاكانی كه در سریال «روزهای اعتراض» نقش «لیلا» را بازی می‌كرد، درباره‌ی زمان ملحق شدن به كار گفت: از یك ماه قبل از كلید خوردن به گروه ملحق شدم. اگرچه قصه بارها بازنویسی شد اما نسخه‌ی اصلی فیلمنامه به دست من رسید و از همان ابتدا توانستم به خوبی با «لیلا» ارتباط برقرار كنم. ضمن این‌كه گروه بسیار منسجم، خوب و با برنامه‌ریزی‌ای داشتیم. همه می‌دانستند چه‌كار می‌كنند و تصمیم داشتند كار خوبی را انجام دهند.

كارگردان «روزهای اعتراض» درباره‌ی توجه همزمان به دو مناسبت انقلاب اسلامی و ایام محرم و تاثیر آن بر سریال اظهار كرد: از همان ابتدا كه نوشتن فیلمنامه را آغاز كردیم، طرح اولیه‌ای از آقای كاظمی‌پور داشتیم كه با ذهنیت انقلابی نوشته شده بود. از آن‌جا كه می‌دانستیم دهه‌ی فجر امسال با ایام محرم تقارن دارد، سعی كردیم چارچوبی را برای قصه لحاظ كنیم كه به هر دو مناسبت بپردازد. بنابراین با ساخت سریال «روزهای اعتراض» توانستیم هم به محرم بپردازیم و هم حرف‌هایمان را در دل تاریخ بزنیم.

حسین سهیلی‌زاده درباره‌ی شخصیت «میرزا» در سریال «روزهای اعتراض» خاطرنشان كرد: با پایان یافتن دومین نسخه از فیلمنامه در اواخر شهریورماه احساس كردم خلائی در متن وجود دارد. ممكن است از آن فیلمنامه كار خوش‌ساختی بیرون می‌آمد، اما حرف جدیدی نداشت. در آن فیلمنامه نه رودخانه‌ای وجود داشت و نه میرزایی.

وی ادامه داد: پس از بازنویسی نسخه‌ی دوم فیلمنامه، دوره‌ی تحقیق گذاشتیم و آقای سیفی‌آزاد ناظر كیفی سریال در این مسیر كمك بسیاری به ما كرد. آقای معتمدی هم تلاش بسیاری كرد تا به شخصیت‌هایی كه می‌خواهیم برسیم.

كارگردان «روزهای اعتراض» خلق شخصیت‌های خاكستری را در قصه دشوار خواند و افزود: اتفاقی كه در سریال‌های ما افتاده این است كه شخصیت‌ها كاملا سفید یا سیاه هستند. خلق شخصیتی مانند «فریدون» برای ما به اندازه‌ی شخصیت «میرزا» مشكل بود؛ چرا كه لازم بود در مواقعی تماشاگر به او شك و در جایی دیگر به او اعتماد كند. ضمن این‌كه برخی از شخصیت‌های قصه «روزهای اعتراض» كاملا سفید یا كاملا سیاه هستند و این مساله اجتناب‌ناپذیر است. شخصیت «سید» باید سفید باشد؛ چرا كه رو به روی او میرزایی را خلق كردیم كه كاملا سیاه است.

مینا لاكانی نیز درخصوص مواجهه‌ی شخصیت «لیلا» با شخصیتی مانند «فریدون» متذكر شد: «لیلا» كمتر با فریدون در ارتباط بود. فریدون شخصیتی بود كه حتی سید هم در قسمت پایانی اظهار می‌كند كه «افسوس تو را دیر شناختم.»

لیلا هم به دلیل نوع شخصیت و تربیتی كه داشت خیلی سریع حرفش را می‌زد و موضعش را اعلام می‌كرد. اما در ارتباط با فریدون او یك فریب خورده بود. مانند تمام انسان‌های مظلومی كه در جوامع خودشان ممكن است به خیلی‌ها اعتماد كنند اما اعتمادشان ضایع شود.

این بازیگر در عین حال گفت: «لیلا» زمانی كه در مقابل كسی می‌ایستاد می‌دانست برای چه ایستاده و برای خودش دلیلی داشت. یكی از این شخصیت‌ها «میرزا» بود كه لیلا خیلی صریح رو به روی او ایستاد.

حسین سهیلی‌زاده در بخش دیگری از نشست ایسنا، درباره‌ی نحوه‌ی پوشش و گریم بازیگران سریال‌های «روزهای اعتراض» گفت: نمی‌خواستیم خیلی اثر تاریخی بسازیم، بلكه تاریخ را بستری قرار دادیم تا قصه‌ای را در دل آن تعریف كنیم. حتی اگر مجبور نمی‌شدیم نمی‌گفتیم قصه در چه دهه‌ای اتفاق می‌افتد.

به اعتقاد وی، بسیاری حرف‌ها را بهتر می‌توان در دل تاریخ بیان كرد و برای همین قصه «روزهای اعتراض» در بستری تاریخی اتفاق افتاد تا سازندگان آن بهتر بتوانند حرف خود را بزنند.

كارگردان «روزهای اعتراض» ساخت مقدمه‌ای در دل تاریخ را متفاوت از سریال‌های تاریخی دانست و افزود: در فیلم‌های تاریخی باید به پوشش و آكساسوارو ... وفادار ماند. اما وقتی می‌خواهیم قصه‌ای را در دل تاریخ تعریف كنیم می‌تواند بخشی از آن غیرواقعی باشد، ضمن این‌كه در ساخت سریال «روزهای اعتراض» وقت كافی در اختیار نداشتیم كه بخواهیم دقت بسیاری در این مساله به خرج دهیم. اگر 4 ماه برای ساخت این سریال وقت داشتم، قطعا به نحوی دیگر آن را می‌ساختم.

سهیلی‌زاده با اشاره به درگیری‌هایی كه با سازندگان پروژه‌ای دیگر برای استفاده در شهرك سینمای غزالی داشت، یادآور شد: این درگیری ضربه‌ی بسیاری به ما وارد آورد. ما 2 روز بیشتر خیابان لاله‌زار شهرك سینمایی را در اختیار نداشتیم كه یك روز آن برای تصویربرداری صحنه‌ی عاشورا و روز دیگر برای تصویربرداری تمام سكانس‌های سریال صرف شد.

وی در پاسخ به این پرسش ایسنا كه چرا فضای شهر در سریال «روزهای اعتراض» تداعی‌كننده‌ی روستا بود، گفت: با ورود دیوید به شهر تمام لوكیشین‌های اصلی شهر در سكانس‌های اولیه معرفی می‌شوند. ضمن این‌كه اسمی از شهری در طول سریال برده نمی‌شود؛ چرا كه نمی‌خواستیم بگوییم این اتفاق در كدام شهر افتاده است.

مهران رسام نیز درباره‌ی لوكیشن سریال گفت: در مورد لوكیشن بی‌گدار به آب نزدیم و تمام كارها تحقیق شده است. از طرف دفتر مطالعات تاریخ معاصر آرشیو عكسی در اختیار ما قرار دادند كه در سال 32 ساختمان‌های سه طبقه وجود دارد. مردم برق داشتند.

وی در عین حال گفت: ساخت سریال 10 قسمتی در 59 جلسه، كار فشردهای است و ممكن بود اشكالات بسیاری را رقم بزند. بنابراین اشكالات ریز حال حاضر قابل گذشت است.

مینا لاكانی بازیگر نقش «لیلا» به ایسنا گفت: وقتی به عنوان مخاطب در كنار اعضای خانواده‌ام به تماشای «روزهای اعتراض» می‌نشستم نكات ارزشمند بسیاری می‌دیدیم. مردم ارتباط خوبی با شخصیت‌های این سریال برقرار كردند. بنابراین طرح اشكالات جزئی در این سریال كم‌لطفی به نظر می‌رسد.

به گزارش ایسنا،‌ در ادامه‌ی نشست ایسنا، علیرضا معتمدی نویسنده سریال «روزهای اعتراض» از محدودیت دكور و لوكشین سریال‌های به عنوان یكی از مشكلات نگارش فیلمنامه یاد كرد و افزود: در نگارش فیلمنامه باید لوكیشن‌هایی را متصور شویم كه امكان در اختیار گرفتنشان وجود داشته باشد. در شرایطی كه ساخت سریال‌های تاریخ معاصر و با موضوع انقلاب اسلامی به عنوان یكی از اولویت‌های صدا و سیما مطرح است، باید شروع به ساخت شهرك سینمایی دیگری كرد. شهرك سینمایی غزالی از دوره‌ی مرحوم علی حاتمی وجود داشته و تمام كارهای تاریخی در یك خیابان اصلی و چند كوچه‌ی اطراف آن ساخته می‌شود.

وی در ادامه اظهار كرد: غیر از دهه‌ی 30 نمی‌توان هیچ مقطع تاریخی را در ایران جلوی دوربین برد! چرا كه هیچ بنایی از آن دوران حفظ نشده است. بنابراین همه‌ی كارها مجبورند در دهه‌ی 30 روایت شوند و نتیجه این است كه تماشاگر خسته می‌شود. كارها یادآور یكدیگر می‌شوند و وقتی می‌خواهیم ساخت یك پروژه را آغاز كنیم باید مدام مراقب باشیم كه شبیه پروژه‌های دیگر نشود.

مهران رسام درادامه درباره‌ی دلیل كم‌توجهی برنامه‌سازان به تاریخ معاصر و پیروزی انقلاب اسلامی، به طرح این پرسش پرداخت كه آیا در حال حاضر غیر از یك خیابان لاله‌زار در شهرك سینمایی، می‌توان لوكیشن دیگری را نشان داد كه سال 57 تداعی كند؟!

وی ادامه داد: ساخت سریال‌های تاریخی ابزار می‌خواهد. با دست خالی كه نمی‌توان سریال تاریخی ساخت. بنابراین گروه‌های سازنده از كارهای تاریخی دوری می‌كنند؛ چرا كه هزینه‌های بسیاری را طلب می‌كند. نمی‌توان تمام سكانس‌های یك سریال را در فضای داخلی و كوچك تصویربرداری كرد. ما به خیابان نیاز داریم و اگر ندهند چیزی جز تله تئاتر نصیبمان نخواهد شد.

تهیه‌كننده‌ی «روزهای اعتراض» درباره‌ی خط قرمزهای موجود در تلویزیون گفت: هرچه زمان می‌گذرد مسیر كارها عوض می‌شود. در گذشته دو كانال بیشتر نداشتیم. در حال حاضر با حجم گسترده‌ی رسانه‌ها نمی‌توان بسیاری از اطلاعات را از مخاطب مخفی كرد.

سهیلی‌زاده نیز در ادامه درباره‌ی مشكل لوكیشن برای سریال‌های تاریخی گفت: پروژه‌هایی كه «الف ویژه» هستند، شاید بتوانند شرایط را برای پروژه‌هایی كه درجه‌ی «ب» هستند فراهم كنند. وگرنه بودجه‌ی سریال‌های درجه‌ی «ب» در حدی نیست كه بتوانند ساخت و ساز كنند و پیشنهاد دادن نیز فایده ندارد.

رسام، ساخت زمین‌هایی مانند شهرك سینمایی غزالی را ضروری خواند و افزود: انجام این كار چندان سخت نیست. مهم زمین است و خوشبختانه سرزمین ایران هم پر از زمین‌های دست نخورده است وگرنه ساخت و سازها هزینه‌ی چندانی برنمی‌دارد. در چنین شرایطی هركدام از پروژه‌ها می‌توانند بنایی را در زمین مورد نظر احداث كنند و سایر پروژه‌ها نیز از این بنا استفاده كنند.

در بخش دیگری از نشست، مینا لاكانی درخصوص اهمیت خلق موقعیت در ایفای بهتر نقش توسط بازیگر اظهار كرد: تا زمانی كه درك موقعیت به وجود نیاید، هیچ بازیگری نمی‌تواند به ایفای نقش بپردازد. اتفاق خوبی كه در روزهای اعتراض افتاد این بود كه همه به كار خود اشراف داشتند. من هیچ دیالوگی را بدون مشورت با كارگردان و نویسنده اجرا نكردم و همه در جهت بهتر اجرا كردن یك پلان نظر می‌دادیم. من به عنوان یك بازیگر به تمام كسانی كه طرف مشورت قرار می‌گرفتند اعتماد كردم و می‌دانستم این اعتماد نتیجه‌ی مثبتی خواهد داد.

علیرضا معتمدی ـ نویسنده ـ درباره‌ی خلق شخصیت‌های خاكستری در سریال «روزهای اعتراض» گفت: در وهله‌ی نخست تصمیم داشتیم قصه‌ی جذابی را تعریف كنیم تا با مخاطب ارتباط برقرار كند. بنابراین داستان‌گویی نسبت به پیام‌هایی كه قرار بود منتقل شود در اولویت قرار داشت.

وی در نشست خبری این سریال كه در ایسنا برگزار شد، ادامه داد: در این راه شخصیت‌هایی را معرفی كردیم كه حرفی برای گفتن داشته باشند و مردم هم با آن‌ها ارتباط برقرار كنند. ضمن این‌كه وقتی در سریال‌های تاریخ معاصر فضاها به هم شبیه است، ناخودآگاه شخصیت‌ها نیز به هم شبیه می‌شوند. البته ما سعی كردیم در«روزهای اعتراض» این اتفاق نیفتد.

به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا، علیرضا معتمدی، در پاسخ به این پرسش كه آیا سریال «روزهای اعترض» با آن چه وی در فیلمنامه متصور شده بود مطابقت كرد، اظهار كرد: نوشتن، مقوله‌ای كاملا ذهنی است، ضمن این كه من چندان آن چه را كه می‌نویسم به صورت تصویری در ذهنم نمی‌بینم. لزومی هم به این مساله نیست. چرا كه عینی كردن متن وظیفه‌ی كارگردان است، بنابراین در حدی كه در ذهنم متصور شده بودم، از نتیجه كار راضی هستم.

وی در عین حال یاد‌آور شد: آن چه به تصویر كشیده شد، دقیقا همان چیزی بود كه در بازنویسی نهایی نوشته شده بود. البته آقای سهیلی‌زاده تغییرات جزیی در سر صحنه را لحاظ می‌كردند كه از اختیارات كارگردان است.

به اعتقاد سهیلی‌زاده یكی از نقاط قوت متن سریال «روزهای اعتراض» دیالوگ‌های آن بوده است. به نحوی كه گاه دیالوگ‌ها در حد شعر بودند.

این كارگردان درباره لزوم استفاده از شعر در تیتراژ سریال‌ها، متذكر شد: استفاده از شعر در تیراژ تاثیر شنیداری خوبی بر مخاطب دارد آقای عظیمی‌نژاد هم زحمت بسیاری برای موسیقی این كار كشیدند و نوحه‌ی بسیار زیبایی برای آن ساختند.

به گزارش ایسنا، كارگردان «روزهای اعتراض» نیز با بیان این كه صحنه‌ی تظاهرات عاشورا را در این سریال دوست ندارد، اذعان كرد:‌ به خاطر فرصت یك روزه‌ای كه برای تصویربرداری این صحنه به ما داده شده بود، تعجیل در ساخت در آن دیده می‌شود و نمی‌توان منكر آن شد، این صحنه‌ها ده روز مانده به پخش گرفته شده است.

وی در عین حال گفت: مواجهه‌ی سید و میرزا را در سریال «روزهای اعتراض» خیلی دوست دارم. ضمن اینكه آخرین برخورد لیلا و دیوید هم خوب از آب در آمده است. صحنه‌ای كه مفتخر و فریدون نیز با هم صحبت می‌كنند، از دیالوگ‌های بسیار جذابی برخوردار است.

نویسنده‌ی سریال «روزهای اعتراض» درباره‌ی روابط عاشقانه‌ی این مجموعه‌ی مناسبتی گفت: دغدغه‌ی ما گفتن قصه‌ای عاشقانه نبود. ضمن این‌كه اقامت «دیوید» در ایران چندان طول نمی‌كشد. بنابراین عشق عمیقی بین او و دیگران به وجود نمی‌آمد و ارتباطات چندان نزدیك نیست. حوادثی كه بر شخصیت‌ها اتفاق می‌افتد نیز اجازه‌ی دغدغه‌های عاشقانه را به آن‌ها نمی‌دهد.

حسین سهیلی‌زاده نیز در ادامه‌ی صحبت‌های معتمدی به ایسنا گفت: عشق را نمی‌توان منكر شد؛ چه عشق زمینی و چه عشق آسمانی. سعی كردیم در «روزهای اعتراض» به هر دو وجه عشق توجه كرده و پیوند این دو را نشان دهیم. نمی‌خواستیم لحظاتمان پررنگ‌تر از این باشد؛ چرا كه روی شخصیتی مانند «لیلا» نمی‌توانستیم زیاد مانور عشقی دهیم. او دختری مذهبی بود و نمی‌توانست مانند «مرجان» راحت باشد.

سهیلی‌زاده درباره‌ی بازیگردانی سریال «روزهای اعتراض» با بیان این‌كه طیفی از بازیگران حرفه‌ای در این پروژه شركت داشتند، ادامه داد: 90 درصد از بازیگران این سریال باتجربه بودند و به همین دلیل من كمترین مشكل را سر صحنه داشتم و توانستم با سرعت بیشتری كار كنم.

این كارگردان همچنین در پاسخ پرسش ایسنا درباره برخی از بازی‌های تئاتری، گفت: اصولا با این كه تئاتر را جدا از سینما و تلویزیون بدانیم، مخالفم، ضمن این كه جنس میزانس من به تئاتر نزدیك است، چرا كه بر این عقیده‌ام كه میزانسن‌های تئاتری پرسپكتیو و كادر بندی بهتری به كار می‌دهند و برای مخاطب هم جذابیت بیشتری دارد.

كارگردان «روزهای اعتراض» ضمن تاكید بر این كه میزانسن تئاتری را در تضاد با تلویزیون و سینما نمی‌بیند،‌افزود: انواع دكوپاژها در این كار دیده می‌شود، چرا كه دوست دارم همه نوع از دكوپاژ را تجربه كنم.

لاكانی با بیان این كه سریال « روزهای اعتراض» حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد، ادامه داد: برای نخستین بار در این سریال بازیهای رئال دیدیم كه به هیچ وجه اغراق آمیز نبودند. البته هر بار كه یكی از بازیهایم را در سریالی می‌بینم می گویم ای كاش این پلان را جور دیگری باز می‌كردم. مسلما اگر فرصت دوباره‌ای به من داده می‌شد، می‌توانستم مسائل بسیاری را به كار اضافه كنم.

رسام نیز در پایان با بیان این كه با بودجه محدود و به قولی «جیب خالی پوز عالی داشتیم» كار خوبی از آب درآمد، گفت: انشاالله با قولی‌هایی كه داده‌اند مشكل مالی نخواهیم داشت.

لینک ها

تصاویری از سریال روزهای اعتراض