بزرگترین گلخانه بریتانیا با تمام جاذبههایش در خدمت جذب توریست قرار دارد
خبرگزاری دانشجویان ایران
«باغ بهشت» از مهمترین پروژههای ساختمانی هزاره و همچنین یكی از بزرگترین گلخانههای جهان است كه مكانی برای نمایش وابستگی انسانها به گیاهان و گوناگونی بسیار زیاد آنها میباشد.
درباره مشخصات این بنا آورده است:
معمار: نیكولاس گریمشاو (NICHOLAS GRIMSHAW)
مكان: سنت آستل (ST. AUSTELL) ، كورن وال (CORNWALL) ، انگلستان
تاریخ آغاز ساخت پروژه: ژانویه سال 1996 میلادی
تكمیل فاز نخست: عید پاك سال 2000
پایان كلیه مراحل ساختمانسازی: عید پاك سال 2001
سبك: تكنولوژی برتر (HIGH TECH)
مساحت: 23 هزار متر مربع
باغ بهشت كه در ماه مارچ سال 2001 گشایش یافت، به گونهای برنامه ریزی شده بود تا به یكی از مهمترین جاذبههای جهانگردی مبدل شود. در واقع، حتا پیش از گشایش رسمی، پروژه مورد بازدید كثیری از مردم علاقمند سراسر جهان واقع گردید.
پروژه بهشت زاییده تفكر تیم اسمیت بود كه هم اكنون مدیر اجرایی باغ بهشت است. در سال 1995 وی با كمك معماری محلی بنام جاناتان بال اقدام به برآورد هزینه پروژه كردند كه حاصل، بودجه ای معادل 86 میلیون پوند برای احداث چنین باغی بود.
ایده پروژه بهشت، ساده بود: خلق مكانی توریستی در سطح كلاس جهانی كه بازگوكننده داستانهایی انسانی از وابستگی انسانها به گیاهان باشد، به ویژه میبایست این مكان به گونهای تدارك دیده میشد تا علاوه بر اینكه بصورت نمایشی جذاب جلوهگر شود، به اندازه كافی بلند و مرتفع باشد تا درختان سر به فلك كشیده جنگلهای پر باران در آن جای گیرند، همچنین به میزان لازم وسیع و عریض باشد تا بتوان پوشش گیاهی مدیترانهای را بصورت پرتگاههایی مصنوعی در آن قرار داد؛ به راستی كه باغ بهشت برازنده لقب هشتمین عجایب جهان است.
یك گودال عمیق رسی خارج از سنت آستل برای اجرای پروژه، ایده آل بود، چراكه هم مجموعه را در مقابل باد محافظت میكرد و هم در بخش جنوبی آن صخرهای سنگی وجود داشت كه برای دریافت نور خورشید مناسب بود.
ایده طرح بر مبنای خلق مجموعه ای عظیم از “گلخانهها” بود كه در زمین شیبدار بخش جنوبی، یعنی جایی كه صخره قرار داشت، برپا میگشت و باید یك كلكتور خورشیدی و سیستم بانك گرمایی با ذخیره سازی 24 ساعته در آن مكان مهیا میگشت. سطح شیبدار جبهه شمالی نیز باید جهت مزرعههایی پلكانی با نمایشهایی تندیس گونه آماده سازی میگردید.
گرچه، سایت كامل و بدون عیب و نقص نبود: شكل مخروطی آن در مقابل سیل و طوفان بسیار آسیب پذیر بود، خاك مناسبی نداشت و زمین ناپایدار بود. این مسایل تماماً توسط معماران، مهندسین و متخصصان باغبانی در نظر گرفته شد، اما برای اجرای این پروژه نسبت به دیگر نقاط برتری داشت، بنابراین انتخاب گردید؛ در واقع موانع اصلی با همكاری و اشتیاق گروه همكاران پروژه از سر راه برداشته شدند.
طراحی
مفهوم كلی، خلق تجربهای نو بود كه باید بازدیدكنندگان را با پیش بینی، شور و هیجان و شگفتی مواجه میكرد و منظره سازی و معماری باید این تصور را بوجود میآوردند.
دو نمونه محیط داخلی وجود داشت، یكی برای گیاهان نواحی مرطوب استوایی و دیگری جهت پوشش گیاهی آب و هوای گرم و معتدل؛ در تكمیل این دو، باغی بیرونی با محیطی وسیع برای گیاهان مناطق سردسیر در نظر گرفته شد.
سازههای درونی كه تشكیل دهنده گلخانههایی عظیم بودند،“بیوم” نامگذاری گردیدند كه در منطقه شیبدار جبهه جنوبی گودال رسی ساخته شدند تا جلوهای طبیعی به گیاهان ببخشند.
در ابتـدا تصمیم بر آن شد كه دو بیـوم با ساختاری فلزی و شیشهای ساخته شود و سازه سقف پایانه بین المللی واترلو در لندن به عنوان الگو برای آن دو انتخاب گردید. بنابراین از طراح پایانه یعنی دفتر معماری نیكولاس گریمشاو و همكاران در جهت تحقق این تفكر، برای همكاری دعوت به عمل آمد.
وجود درختان سر به فلك كشیده، باعث جلوگیری از رسیدن نور طبیعی خورشید به دیگر گیاهان می شد و این باعث می گردید تا گیاهان بخاطر برخورداری از نور خورشید به صورت غیر طبیعی رشد نمایند.
متخصصین سازه های فضایی پیشنهادی مناسب ارایه دادند: در قانون ژئودوزیك، اجزا در سطوحی صاف برای ایجاد فرمی منحنی به یكدیگر پیوند می خورند. یك خط ژئودوزیك، كوتاهترین فاصله بین دو نقطه در سطحی منحنی است و باعث ایجاد طرحی برای فرم آزاد و پابرجا می شود.
صاحب تفكر گنبد ژئودوزیك، معمار آمریكایی، ریچارد باكمینستر فولر (RICHARD BUCKMINSTER FULLER) بود، كسی كه بزرگترین گنبد را در پاویون ایالات متحده در نمایشگاه جهانی (EXPO) سال 1967 مونترآل كانادا با قطری معادل 250 فوت (76 متر) ایجاد كرد.
متخصصین سازههای فضایی مرو، دفتر معماری نیكولاس گریمشاو و همكاران و مهندسان سازه، آنتونی هانت و شركا با همكاری یكدیگر بر روی نحوه تقاطع مجموعه ای از گنبدها كار كردند. آنها پی بردند كه شیشه بسیار سنگین، انعطاف ناپذیر و خطرناك برای كاربردی اینچنینی است و همچنین دریافتند كه “اتیل تترا فلوئور اتیلن” (ETFE) كه فلوئور پلیمری با ویژگیهای كششی مناسب است، برای كاربرد در این پروژه، راه حل خوبی است. به علاوه، مقاوم و سبك وزن است (وزنی معادل یك درصد همان ابعاد شیشه دارد) و شفافیتی بالا برای عبور اشعه مـاوراءبنـفش دارد؛ ETFE در مقـابل نور خـورشید فـرسایش نمی یابد و خاصیت عایقی بهتری نسبت به شیشه داراست. همچنین قابل بازیافت بوده و نیز مقاومتی معادل چهارصد برابر وزن خود دارد.
گرچه در برابر ایجاد سوراخهای سطحی حساس است، اما به سادگی با استفاده از نوارهای ETFE می توان آن را تعمـیر نمود. ورقه های ETFE بیش از بیست سال در باغ وحش بورگرز هلند پابرجـا مانده است. تصمـیم بر ساخت گرفـته شد؛ بیوم ها باید با ورقه های 3 یا 4 لایه ای ETFE پوشش می یافتند.
بیومها
هر بیوم شامل چهار گنبد است كه با كمانهایی فلزی در محل اتصال به یكدیگر تقویت شده اند. شكل ایجاد شده، حداكثر اندازه و استحكام را با استفاده از حداقل فولاد و همخوانی با محیط متفاوت گودال رسی فراهم می كند. در كل، آنها بزرگترین گلخانه های جهان هستند.
بیوم بزرگتر – مربوط به پوشش گیاهی مناطق مرطوب استوایی – سطحی معادل 170 هزار فوت مربع (15590 متر مربع) یا 3/8 جریب (1/55 هكتار) را پوشش می دهد و 180 فوت (55 متر) ارتفاع، 330 فوت (100 متر) عرض و 660 فوت (200 متر) طول دارد.
بیوم مربوط به پوشش گیاهی مناطق گرم و معتدل، 70 هزار فوت مربع (6540 مترمربع) یا 1/6 جریب (0/65 هكتار) مساحت دارد و 115 فوت (35 متر) ارتفاع، 213 فوت (65 متر) عرض و 440 فوت (135 متر) طول دارد.
شش ضلعیها، پنج ضلعیها و مثلثهایی كه پیـوند آنها تشكیل دهنده بیوم هاست، تماماً دارای ویژگیهای منحصربفردی هستند كه این ناشی از طبیعت غیرعادی سایت میباشد.
گرما با فنهای بزرگ گرمازا توسط آب گرم از دستگاههای اصلی مولد گرمای زیرزمینی تأمین میگردید. مسیر، شدت، رطوبت و دمای هوا با نرم افزار كامپیوتری كنترل می شد؛ همچنین این نرم افزار، بازشوها را در بالا و پایین گنبدها كنترل می كرد. هوای گرم به سمت بالا هدایت میشد و هوای خنك تر از بخش پایین جایگزین آن میگردید.
روابط عمومی موسسه تبیان