سلوک عرفانی و اخلاقی
آیت الله سید محمد صدر در کنار پیشرفت های علمی و فقهی به تهذیب نفس و سیر و سلوک معنوی بسیار توجه داشت. وی برای درک معارف الهی و علم و اخلاق و سیر و سلوک عرفانی، ازمحضر یکی از کسبه های نجف به نام حاج عبدالزهره گرعاوی استفاده می کرد. شهید سید محمد صدر به او خیلی عشق می ورزید و او را درشمار استادانش ذکر می کرد.شهید صدر، دائما مراقب بود که در فعل و قول از خط الهی منحرف نشده، جانب اخلاص را رعایت کند و خود را از هر گونه ریا و تکبر دور نگهدارند و به همین دلیل بود که هرگز اجازه نمی داد کسی دست ایشان را ببوسد و می گفت تو با این کارت به بهشت می روی و من به جهنم، یعنی تو برای رضا خدا دست می بوسی و این شائبه است که دست بوسی تو موجب غرور من شود.و یا اجازه نمی داد کسی موقع ورود ایشان به احترامشان صلوات بفرستد.
ایشان در پاسخگویی به سؤالات نیز همیشه احتیاط می کرد تا مبادا سخنی به دور از تقوی از ایشان صادر گردد.
در رابطه با علاقه و پشتکار ایشان در عبادت و سحرخیزی، یکی از نزدیکان
شهید سید محمدباقر صدر، قدس سره، نقل کرده است که روزی حاج سید محمدصادق صدر، قدس سره، نزد شهید سید محمدباقر صدر رفته، از فرزند خود یعنی سید محمد صدر، قدس سره، نزد ایشان شکایت کرد. شکایت پدر نه از جهات قصور یا تقصیر فرزند بلکه به دلیل کثرت عبادت و شب زنده داری و گریه های شبانه او بود تا آنجا که سلامتی او را در خطر انداخته بود بدین ترتبب شهید سید محمد صدر، قدس سره، از ایشان خواستند تا در عبادت و شب زنده داری جانب اعتدال را نگهدارد و از آنجا که اطاعت از استاد لازم بود سید محمد صدر، نیز خواسته استاد را اجابت کرد.منابع:
کتاب گلشن ابرار
کتاب مختصری از زندگی نامه شهید صدر
تهیه: گروه حوزه علمیه
