تفاهم و اختلاف مشترک

زندگی بین دو نفر مشترک است، یعنی دو نفر با هم سکان زندگی را عهده دار هستند. هیچ گاه شانه از زیر بار مسئولیت خالی نکنید و نگویید این کار به من ربطی ندارد! طنز معروفی ست که می گوید: «خانه ی ملا نصرالدین آتش گرفت. به او گفتند: خانه ات آتش گرفته، گفت: کارها را تقسیم کرده ایم و کار خانه مربوط به زنم می باشد! آری! زندگی، مشترک است و هر آنچه را می خواهید انجام دهید، حتماً از نظر و ایده ی همدیگر استفاده کنید! با هم مشورت داشته باشید؛ چرا که پیامبر صلی الله علیه واله و سلم  می فرماید: «هیچ کاری از مشورت بهتر نیست.» در این میان، نه تنها مشورت باعث بهتر شدن تصمیم شما می شود، بلکه هر دو مسئول ایجاد آن هستید و به آن علاقه دارید و فرزند شما نیز متوجه می شود که پدر و مادرش همدیگر را درک می کنند و با هم صمیمی هستند.

از همه مهم تر اینکه، کسی در این میان ناراحت نیست. ولی اگر شما بدون مشورت بهترین چیزها را انتخاب کنید و بخرید، شاید برای همسرتان خوشایند نباشد و با بی تفاوتی به شما بگوید که از این کارتان راضی نیست. پس زندگی بین دو نفر مشترک است و کارها و تصمیمات هم باید توسط دو نفر ایجاد گردد.اما بالاخره دو نفر با هم متفاوت اند و قرار نیست همیشه مانند هم فکر کنند و در همه چیز تفاهم داشته باشند. مراقب مواقعی که با هم اختلاف نظر دارید ، باشید!

بحث و جدل هیچ مشکلی را حل نمی کند؛ هر مشکلی، راه حلی دارد. به قول معروف: «برای یک مسئله، صدها جواب وجود دارد.» در دنیا هنوز مشکلی با دعوا و بحث حل نشده است. تصور کنید اگر همه بخواهند برای هر مشکلی داد و فریاد کنند، چه می شود؟ هرگاه در زندگی مسئله یی پیش آمد، در مرحله ی اول بیندیشید. بخصوص شما مردان، ببینید چه گونه می توانید مدیریت بحران داشته باشید تا یک مشکل به بدترین شکل خود نرسد. وقتی شما دائم بحث می کنید، به تدریج بحث داغ تر می شود و عصبی تر می شوید. چون دیگر کنترل دست خودتان نیست، حرفی را می زنید که هرگز انتظارش را نداشتید یا همسر خود را شوکه می کنید، همدیگر را بیشتر و بیشتر تحقیر می نمایید و خودتان هم نمی دانید که دارید آتش را شعله ورتر می کنید!

این بحث و جدل شما از چند جهت قابل بررسی ست:

1. اول خودتان را عصبی کرده اید و فشاری را بر مغز خود وارد آورده اید و به این ترتیب، در تمام خون بدنتان اسید پاشیده اید.

2. خود و همسرتان را تحقیر کرده و یک شخصیت را برای همیشه شکسته اید، طوری که جبرانش بسیار سخت است. به قول معروف: «دلی که شکست، دیگر شکسته» و دیوارهای حجب و حیا را ویران کرده اید.

3. خودتان را فردی بسیار ضعیف نشان داده اید. همان طور که می دانید، دعوا و بحث مربوط به انسان های اهل منطق نیست.

4. ثابت کرده اید که در موقع عصبانیت، شما خودتان نیستید و ممکن است اصل خویش را از بین ببرید و به فردی عصبی تبدیل شوید.

5. با بیان حرف های ناسزا الگویی بد برای دیگران شده اید.

6. از همه مهم تر به فرزندتان یک درس بد داده اید که در آینده، در زندگی خودش استفاده کند.

7. باعث عقده ای شدن فرزند خود شده اید. مطمئن باشید اگر شوهر نسبت به خانم یا خانم نسبت به شوهر خود چنین رفتاری را داشته باشد، فرزند شما حامی فرد مظلوم می شود.

8. عاقبت بعد از اینکه سر عقل آمدید، پشیمان می شوید، غرور خود را می شکنید و عذرخواهی می کنید، چون خودتان از سردی خانواده خسته می شوید.

9. اگر بحث و جدل ادامه پیدا کند، تبدیل به جنگ داخلی می شود.

10. اگر شدت آن بیشتر و زمان آن طولانی تر شود، آن قدر ظرفیت طرف مقابل کم می شود که حاضر به جدایی در زندگی به هر قیمتی می شود، چون عاقبت جنگ فرسایشی، نابودی خانواده است.

فرآوری : داودی

بخش خانواده ایرانی تبیان

مقالات مرتبط:

نمک زندگی به میزان لازم

راز ارتباط های ماندگار

عشق محصول احترام است

دوستت دارم باتمام تفاوت ها