یادداشتی کاملا دخترانه و زنانه

برای خواندن مقاله ی قبل اینجا را کلیک کنید.

*هر از چند گاهی با همفکری او ترتیب یک مهمانی را بدهید و به او بگوئید دوست دارید مدیریت آن را عهده دار شود. بهتر است گاهی پذیرای دوستان او هم باشید . بدین ترتیب شما با یک تیر دو نشان زده اید از یک سو، او را با بخشی از نقشهای بزرگسالی اش آشنا ساخته و به حس مسئولیت پذیری و استقلال او بها داده اید  که این موجبات صمیمیت بیشتر شما با او می شود و نیز درعمل به او نشان داده اید که دیگر بزرگسالی است که توقعات متفاوتی از او انتظار دارید و مطالبه می نمائید؛ و از دیگر سو، با دوستان او معاشرت کرده و شناخت بیشتری پیدا می کنید و درانتخاب و تدوام دوستی های آنان می توانید نظارت  داشته باشید.

*اجازه بیان علاقمندی های مثبت و حتی منفی را به او دهید و در مقابل صحبت ها و خواسته های اقتضا کننده سنش جبهه گیری ننموده و در مقابل اشتباهات او سردرگم و حیران و به قول عامیانه هول نشوید و به مسند نصحیت و پند و اندرز وارد نشوید، آرام و غیرمستقیم دروقت مقتضی ازاشتباهات دیگران برایش نمونه هایی را بیان کنید و باب گفتگو و اظهارات بی طرفانه را باز کنید تا ابراز عقاید نماید که این خود برای شما سر نخی از سیر اندیشه او به شمار می آید که اگر نا شیانه عمل کنید متاسفانه بهترین باب را از دست خواهید داد.

* به طور نامحسوس برنامه های روزانه اش را چک کنید و در صورت مشاهده تخلفی سریعا وارد عمل نشوید ولی بی تفاوت هم نباشید. ابتدا به راهکارهای هشدار دهنده و متوجه ساختن وی ازاین که در جریان رفتارها و کارهایی او هستید متوسل شوید و به او بفهمانید به خاطر اطمینان و احترام به او، نمی خواهید مستقیما وارد عمل شوید؛ در صورت عدم توفیق، به طرق کاملا  مشهود و مستقیم رو آورید.

نکته قابل توجه آن است که سبک تربیتی قاطعانه در این مواقع بسیار کارساز می باشد و والدینی که در تربیت خود، سبک تربیتی قاطعانه را اعمال نموده اند، موفق ترند .

*در همه حال احترام وحد و حدود حریم ها را حفظ نمایید و اجازه کوچکترین خدشه و تخطئه کردن را به او و خود ندهید.

*انتقاد خانواده‌ها، علی الخصوص مادر، اثرات ماندگاری بر عزّت نفس دختران دارد. از نظر دختران این انتقادها نمایانگر فقدان عشق و علاقه، و بدرفتاری عاطفی و عدم حمایت در خانواده است. به همین خاطر والدین، بالخص مادران، باید آگاه باشند که کلام آنها براحساس دختران در مورد خودشان بسیار اثرگذار و مهم است.

*منتقد و انتقاد پذیر عادل و منصفی باشید. اگر اشتباهی را در قبال دخترتان مرتکب شده اید و خود نیز به آن معترفید، بدون واهمه بپذیرید و در صدد رفع آن برآئید و حتی برای برطرف نمودن آن مشکل از او راه حل و کمک بخواهید. با این رفتار، از یک سو، شما حس پرستش خود را به عنوان یک فرد منطقی ونه چندان مبرا ازاشتباهات در نزد دخترتان رقم زده اید ( با شروع نوجوانی، دیگر نوجوان بر خلاف سابق، والدینش را مرکز قدرت و عاری از عیوب نمی پندارد) از سوی دیگر موجب شده اید او نیز خود را جایز الخطاء سهوی بداند که می تواند در صورت انتخاب غلط درصدد اصلاح آن بر آید.

*به روز باشید و تغییرات جهان در حال تغییر را بپذیرید، به آموخته ها و افکار مقبول در زمان خود  تکیه نکرده  و به دخترتان تحمیل نکنید. شاید آن رفتارها در اساس منطقی و صحیح باشند، اما با امروزی کردنشان بهتر می توانید به دخترتان بقبولانید عمل بر آن معیارها ارزشمندتر و محافظ تر خواهد بود.

*همیشه شنوای صحبت ها و تشویش هایش باشید. ولی یک نکته  بسیار مهم است، هرگز در مرتبه قضاوت کننده و داور قرار نگیرید. با پرسش و پاسخ خود، او را در این مرتبه قرار دهید. مطمئن باشید اگر اصول تربیتی درستی را در پرورشش اتخاذ نموده باشید، او هرگز تخطی نخواهد کرد. می دانید چرا؟ شاید برایتان جالب باشد که بگویم به خاطر خجالت و حفظ حرمت شما، برخلاف اصول اخلاقی شما رفتار نخواهد کرد. چرا که اکثر مادران، دختران خود را نافرمان و قدر نشناس و گستاخ می دانند.

*بر خلاف عقاید و باور اکثریت قریب به اتفاق بانوان ایرانی، که معتقدند زن هم می تواند در کانون خانواده صاحب اقتدار و فرمانده باشد و در نهایت به قول معروف حرف اول و آخر را بزند ،  باید بگویم تجربه نشان داده است ، درخانواده هایی که پدر مقتدری موجود نباشد، تربیت فرزندان چه دختر و چه پسر با نقصان مواجه خواهد شد و فرزندانشان در همه مقاطع زندگی با مشکلات عدیده ای مواجه خواهند شد. به علت همانند سازی دختر با مادر،این مهم در دختران نمود بیشتری می یابد، چرا که دختران، در بزرگسالی به دنبال شریکی برای زندگی خود خواهند بود که درست همانطور با او رفتار کند که مادرش با پدرش رفتار می کرد، حال ممکن است موفق شوند یا نه.

*به مادران توصیه می شود همسرتان را در نظرگاه دخترانتان خوب و اولویت اولیه زندگی تان با تمام عیوبش نشان دهید. سهل انگاری برخی از مادران در این باب، ترس و سوءگیریهای خاصی از مردان را در اذهان دختران پدیدار می سازد که در آینده زندگی مشترکش بی تاثیر نیست، به عبارتی، یا چنان از ازدواج و تشکیل زندگی گریزان می شوند و یا پیش از وارد شدن به زندگی، خود را آنچنان به سلاح و حربه های پولادین مجهز می سازند که ... هر دو شق قضیه لطمات جبران پذیری را به روح او وارد می سازد که مسببش کسی نبوده جز معبود دوران کودکی اش.

* پیامدهای اختلافات زناشویی بیشتر گریبانگیر دختران خانواده است که متعاقب آن اثرات جبران ناپذیری به وجود خواهد آمد، دخترتان را شریک مشاجرات ننمائید. حمایت و یا عدم حمایت او از شما، در ذهن وی به صورت مادری قربانی پدر و یا مادری مستبد و پدری ضعیف نقش می بندد، لذا عاقلانه است بین نقش های همسری و مادری خود تمایزی را قائل شوید، مشکل شما با همسرتان به هیچ وجه مربوط به او نمی شود و او را در این زمینه دخالت ندهید و فرزندانتان را به خاطر مشکلات خودتان سرزنش نکنید.

* برخی از مادران از مسئولیت های مادری خود نهایت لذت را می برند  این در حالی است که برخی دیگر از آزادی محدود شده خود شکایت می کنند. این مادران نابالغ رفتارهای کودکانه بسیاری را مرتکب می شوند مثلاً، همسرشان را بصورت کلامی یا غیرکلامی توبیخ  و سرزنش می کنند و یا  به فرزندان خود به شدت وابسته می شوند و یا آنها را به خود وابسته می کنند که هر دو به لحاظ تربیتی نادرست است. دختر این مادر نابالغ، معمولاً بلوغی دیررس دارد و نیز وابسته پرورش می یابد که در نتیجه آن بلوغ و نبوع احساسی کمی پیدا خواهد کرد که متعاقب آن قادر به انجام فعالیت های اجتماعی نخواهد بود و یا زندگی زناشویی سالمی نخواهند داشت و با وجود رشد سنی و جسمی از نظر احساسی همیشه کودک باقی می ماند.

* انتظارات غیرواقعی درمورد دخترانتان نداشته باشید. برخی از مادران، آرمان های دست نیافته خود را به رابطه خود  و دخترشان سوق می دهند و آن انتظارات را مطالبه می نمایند. مثلا می گویند:

- دخترم باید مثل من باشد.

- دخترم باید کارهایی را که من دوست دارم و دوست داشتم انجام دهم را عملی سازد .

- رابطه  من و دخترم  بایستی به گونه ای باشد که دوست داشتم همیشه با مادرم داشته باشم.

حال اگر شق ناموفق این انتظارات اتفاق بیفتد، این مادر ناامید و ناکام ، دختر خود را تخطئه و سرزنش خواهد کرد و پذیرش دختر از جانب مادر منوط به پذیرفتن قید و شرط خواهد بود که این خود، موجبات طرد دختر آن هم به گناه "بودن به خاطر آنچه که هست" را فراهم خواهد نمود. به مادران محترم توصیه می شود دخترتان را به عنوان انسانهایی خاص بپذیرید و به اهداف زندگیتان جدای فرزندنتان ارزش بدهید.

در پایان باید یادآورشوم کیفیت رابطه هرمادر و دختری بستگی به نحوه برخورد منطقی و صریح با مسائل زندگی دارد. امید می رود با راهکارهای ارائه شده در فوق، توانسته باشیم، مادران محترم را در پیمودن این مسیر پر نشیب و فراز یاری نموده و در سامان بخشیدن این ارتباط مهم گامی هر چند کوچک برداشته باشیم.

نسرین صفری

بخش خانواده ایرانی سایت تبیان

توصیه می شود کتاب" اخلاق اجتماعی دختران" را از سبد فرهنگی تبیان خریداری کنید.

مقالات مرتبط

رازهای این غریزه ی زیبا

تربیت جنس لطیف!؟

دخترانی که آرایش می کنند

بلوغ دختران ،زمانی پر از تنهایی

زن بودن ممنوع!

مسابقه ی عشوه گری برای دختران

نسلی به دنبال تحول

نیاز های دخترونه