تبیان، دستیار زندگی
گذشته او، و مانند او، نمادی از رنج پاکان و پاک سیرتان در راه فراگیری علوم دینی است. آنان که بدون چشم داشت نان و نام، ناهمواریها را بر خود هموار کردند. با قوت اندک ساختند، تا قوّت اسلام باشند، در غربت به سربردند، تا دل دوست به دست آرند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
اشاره

اشاره

این یادنامه سیری در گذشته مردی است وارسته، سیری است در گذشته ای آکنده از تلاش، پایمردی، مقاومت در برابر مشکلات تحصیل، سیری است در زندگی مردی که عاشق فراگیری دانش دین و اصلاح نفس، پیوند ژرف و سازنده با اساتید وارسته و بریده از دنیا و عاشق و شیدای اسلام بود.

گذشته او، و مانند او، نمادی از رنج پاکان و پاک سیرتان در راه فراگیری علوم دینی است. آنان که بدون چشم داشت نان و نام، ناهمواریها را بر خود هموار کردند. با قوت اندک ساختند، تا قوّت اسلام باشند، در غربت به سربردند، تا دل دوست به دست آرند و در رنج زیستند، تا غبار غم از رخ یار برگیرند.

استاد، پس از عبور از گردنه های صعب العبور، ناهموار و پر خطر راه تحصیل، پس از درک محضر آیات بزرگی چون:آقاضیاء عراقی، آقا سید ابوالحسن اصفهانی، نائینی کمپانی، مشکینی، محمدرضا آل یاسین و شیخ کاظم شیرازی، به زادگاه خود، بازمی گردد.

پس از مراجعت به زادگاه خود، چشم ایشان به فجایع بسیار زیادی باز می شود، مدارس را در تصرف دولتیان و خالی از طلاب می بیند. دین را غریب و در انزوا و مؤمنان را سر در گریبان مشاهده می کند؛ دیدن این همه فجایع در حق دین و مذهب، غیرت دینی اش را به جوش می آورد و وظیفه دینی، خویش را بر ماندگاری می بیند.

از آن همه علاقه به بهره وری از محضر بزرگان نجف، برای رضای حق، دست می شوید و بسان ابر پر برکت، باران رحمت می بارد و درخت دین را سبزی و خرمی دوباره می بخشد.

حوزه احیا می شود و رونق می یابد و بازار فراگیری دانش دین، دگر باره گرم می شود.امید آن که حوزه های دینی، همیشه سربلند باشند و پرتکاپو و مردان خدا در کار ساختن و آباد کردن موفق.


تهیه و فرآوری: گروه حوزه علمیه