تبیان، دستیار زندگی
گفته هایی مثل سیاست پدر و مادر ندارد، من آدم سیاسی نیستم، تنها نمونه ای از بهانه هایی است که برخی از افراد جامعه برای فرار از مباحث سیاسی-انتخاباتی از آن استفاده می کنند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مهدیه محمدی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

معاون رییس جمهوری در کنار نانوا و چوپان


گفته هایی مثل سیاست پدر و مادر ندارد، من آدم سیاسی نیستم، تنها نمونه ای از بهانه هایی است که برخی از افراد جامعه برای فرار از مباحث سیاسی-انتخاباتی از آن استفاده می کنند.

سیاست،انتخابات

در هر کشوری وقتی قرار است یک تصمیم گیری بزرگ با مشارکت همه اعضای جامعه اتفاق بیفتد نا خودآگاه تکاپویی در اجتماع شکل می گیرد و متناسب با همین اوضاع یک لایه سیاست به روی همه اتفاقات و مسائل روزمره می نشیند.سیاست، با نفوذ در سوراخ های پنیر صبحانه اعضای جامعه و تغییر قیمت لبنیات حتی ازجزئیات کوچک هم چشم نمی پوشد و سعی در حفظ مخاطبان مختلف خود دارد.اگر تا دیروز افراد در صفوف نانوایی و مترو در رابطه با کیفیت نان، تاخیر مترو و یا زورگیری های اخیر صحبت می کردند، این روزها همه در مورد کاندیدهای احتمالی ریاست جمهوری صحبت می کنند.

اما نکته ای که در این میان قابل توجه است عدم شرکت برخی از افراد در این بحث های اجتماعی و سیاسی است. گفته هایی مثل سیاست پدر و مادر ندارد، من آدم سیاسی نیستم، تنها نمونه ای از بهانه هایی است که برخی از افراد جامعه برای فرار از مباحث سیاسی-انتخاباتی از آن استفاده می کنند. افراد هر جامعه ای طبق قوانین مدنی حق این را دارند که برای خود یک نظر شخصی داشته باشند .اصولا افراد یک جامعه برای انتخاب و برگزیدن مدیریت بهتر جامعه خود همگی حق یکسان و مساوی دارند و کنار کشیدن عده ای یا اقشاری خاص از فرایند مشارکت های سیاسی و اجتماعی جز ضرر رساندن به کل جامعه سود دیگری ندارد.

سیاست از سوراخ پنیر تا بوروکراسی اداری

رسوخ سیاست حتی در سوراخ های نان سنگگ و پنیر تبریزی و درگیر شدن مردم در رابطه با افزایش این اقلام تا پیچیدن فضای انتخاباتی در هرم سبز تصمیم گیری بهارستان دو سر طیف انتخابات ریاست جمهوری هستند و متناسب با همین مسئله افرادی که در کل طیف قرار دارند همگی حق مساوی برای شرکت در انتخابات و اظهار نظرهای سیاسی شخصی هستند.

متاسفانه برخی از افراد دعوای زناشویی و درس نخواندن فرزند خود را به پای سیاست می گذارند و به دنیال جستجوی رد پای سیاسی در این مسائل هستند.هشیاری سیاسی را می توان یک شعور اجتماعی تلقی کرد که نتیجه زندگی مشارکتی با سایر افراد جامعه است اما اینکه ذره بین به دست به دنبال رد پای سیاست در همه امور باشیم، یک مسئله افراطی است

معاونین ریاست جمهوری، اعضای شورای شهر، نمایندگان مجلس، شهردارها و خبرنگاران، رانندگان تاکسی،معلمان، بازنشستگان، نانواها و چوپان ها همه حق یکسانی برای اظهار نظرهای سیاسی در رابطه با انتخاب رییس جمهور آینده خود دارند، ماهیت همه این اظهار نظرها یکی است و تنها ظاهر و رنگ و لعاب این نظرها با هم متفاوت است.شاید یک چوپان و نانوا در مقایسه با معاونین سازمان ها نتواند از کلمات سنگین و وزین اداری و پولتیک استفاده کند، اما دست کم به اندازه معاون اول رییس جمهور حق دارد.

علی رغم جمله معروفی که اغلب اعضای جامعه می گویند، باید گفت که سیاست پدر و مادر دارد چرا که از دل خود جامعه بیرون می آید جامعه ای که متشکل از مردم است. پس می توان نتیجه گرفت که سیاست از جنس خود مردم است و به همین دلیل شریف و مهم است.

رسوخ سیاست حتی در سوراخ های نان سنگگ و پنیر تبریزی و درگیر شدن مردم در رابطه با افزایش این اقلام تا پیچیدن فضای انتخاباتی در هرم سبز تصمیم گیری بهارستان دو سر طیف انتخابات ریاست جمهوری هستند و متناسب با همین مسئله افرادی که در کل طیف قرار دارند همگی حق مساوی برای شرکت در انتخابات و اظهار نظرهای سیاسی شخصی هستند

در نگاه اول سیاست فرزند جامعه است اما همین فرزند گاهی ناخلف می شود و تمامی اوضاع جامعه را تحت سیطره خود قرار می دهد. لایه سیاست ابتدایی و ظاهری ترین لایه ای می شود که اعضای جامعه نمودهای آن را به چشم می بینند و به همین دلیل آن را غریب و بیگانه با خود می دانند.

اما در همین اوضاع هم نکته ای قابل توجه است  و آن اینکه در زیر همین لایه سیاست لایه اجتماعی و فرهنگی خود نمایی می کند به طوری که در کشورهایی که از تاریخ و تمدن غنی سرشار هستند، فرهنگ حکم خط قرمزهای سیاست را دارد و سیاستمداری هرچقدر هم که محبوب باشد وکاری ناشایست از دید فرهنگ مردم انجام دهد، یک شبه تمام محبوبیت وی تبدیل به نفرت و عدم پذیرش از سوی مردم می شود.

سیاست،انتخابات

از سویی دیگر اگر دولت قوانینی مغایر با فرهنگ و اعتقادات مردم مصوب کند مردم در هر قشر و هر شغلی که هستند نسبت به این مسئله حساس شده و از اعتقادات خود دفاع می کنند.

سیاست مغز دار با طعم امور فرهنگی

شرکت در مباحث سیاسی و به دنبال آن شرکت در انتخابات های ملی نیز حکم همین دفاع از عقاید را دارد. در واقع فرهنگ این روزها روکش سیاسی به خود گرفته است و می توان اینطور نتیجه گرفت که سیاست حق فرهنگی اعضای جامعه است. با توجه به همین اهمیت فرهنگ است که کاندیداهای انتخابات راه نفوذ به میان مردم را پیدا می کنند و مسائل فرهنگی و دینی را تنها راه نفوذ به دل جامعه می دانند.

سیاست زدگی، بلای امروز جامعه

علی رغم همه گفته ها، نکته ای که همه ما باید به آن توجه کنیم این است که سیاست زدگی بدترین اظهار نظری است که می توانیم داشته باشیم. شرکت در مباحث سیاسی و اظهار نظر دادن های مرتبط با این مسئله کار خوبی است اما متاسفانه برخی از افراد دعوای زناشویی و درس نخواندن فرزند خود را به پای سیاست می گذارند و به دنیال جستجوی رد پای سیاسی در این مسائل هستند.

هشیاری سیاسی را می توان یک شعور اجتماعی تلقی کرد که نتیجه زندگی مشارکتی با سایر افراد جامعه است اما اینکه ذره بین به دست به دنبال رد پای سیاست در همه امور باشیم، یک مسئله افراطی است.سیاست در همه امور هست چرا که زندگی در جامعه مکانیکی که همه افراد به هم وابستگی مفرط دارند این مسئله را می طلبد اما سیاست زدگی بیماری است که در نتیجه  بدبینی مفرط به سیاست و امور سیاسی پدید می آید که متاسفانه جامعه امروز ما هم از آن بی نصیب نیست.

مهدیه محمدی

بخش اجتماعی تبیان