رازهای این غریزه ی زیبا
در تحقیقاتی که به بررسی سبک های ارتباط درست میان مادر و فرزند می پردازد، برخی قابلیت های مادران در پدید آمدن چنین خصوصیاتی سازگاری دارد: توانایی اندیشه و تفکر، تفسیر وقایع، انعطاف و خلاقیت، تعیین اهداف و..
غریزه مادری برای زنان همه چیز نیست، اما برای بسیاری از زنان بخش مهمی از هویت شان است.
اما یکی از تناقضات پیش آمده بر اثر تبلیغات فمینیستی، تعارض فردیت زنان با از خودگذشتگی بر اثر مادری است.
فمینیست‌های قائل به برابری، شاید مادری را یکی از وجوه زنانگی بدانند و فمینیست های قائل به تفاوت به طور ضمنی مادری را راهی برای ابراز خصوصیات زنانه خویش بینگارند اما هیچ کدام از این دو گروه نگفته اند که چگونه مادری از جنسیت فراتر می رود و ما را با عمیق ترین معنای انسانیت آشنا می سازد.
تحقیقات تازه نشان می دهد نیات و خواسته های مادر و فرزند نقش بزرگی
در صیانت خاطر و لذت متقابل آن ها دارد
به نظر آن ها غیر منصفانه نیست که زنی که بارداری سختی دارد "تاوان" این اثرات سخت و ناخواسته بارداری را بپردازد.
سیمون دوبووار در کتاب "جنس دوم" در دهه‌های ???? و ???? یعنی اوج فعالیت فمینیست ها این دیدگاه را تقویت کرد که رضایت خاطر زن تنها با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت مراقبت از فرزندان ممکن می شود.
برای زنان این دوره که احساس می‌کردند مادری آن ها را عقب نگه داشته است، شام نپختن برای بچه ها یک حرکت فمینیستی محسوب می شد.
برخلاف میل فمنیست ها تحقیقات تازه نشان می دهد نیات و خواسته های مادر و فرزند نقش بزرگی در صیانت خاطر و لذت متقابل آن ها دارد. در تحقیقاتی که موشکافانه به بررسی روند ایجاد سبک های ارتباط درست میان مادر و فرزند می پردازد، برخی قابلیت های مادران در پدید آمدن چنین خصوصیاتی که عموماً آن را علامت هویت می دانیم سازگاری دارد: توانایی اندیشه و تفکر، تفسیر وقایع، انعطاف و خلاقیت، تعیین اهداف و ...
این که ارتباطات ما با نوزادان و کودکان مان این قدر برای ما مسرت بخش
است و احساس می کنیم با تمام وجود در آن حضور داریم، بدین جهت
است که سطوح مختلف تجربه خودآگاه و ناخودآگاه، جسمی، کلامی و
عاطفی را با هم تلفیق می‌کند
بر اساس تحقیقات مراقبت از بچه های کوچک، ما را از خاطرات خودمان و از طریق همدلی با فرزندان مان در ارتباط جدیدی با زندگی عاطفی قرار می دهد. ما به نوزاد کمک می کنیم تا به احساس خود شکل بدهد و احساسات را به زبان دنیای اجتماعی مشترک میان انسان ها ترجمه کند. در ارتباط با فرزندان الگویی به او ارائه می دهیم که چگونه باید در جهان بود. در بهترین حالت، نوعی بودن را به او نشان می دهیم که در آن عقل و عاطفه، تجربه کلامی و غیر‌کلامی همه به راحتی با هم در ارتباط هستند.
این که ارتباطات ما با نوزادان و کودکان مان این قدر برای ما مسرت بخش است و احساس می کنیم با تمام وجود در آن حضور داریم، بدین جهت است که سطوح مختلف تجربه خودآگاه و ناخودآگاه، جسمی، کلامی و عاطفی را با هم تلفیق می‌کند.
در نهایت این که بر خلاف میل فمنیست ها مادر شدن پدیده ای است که دو دلی در مورد نقش ها را در زنان ایجاد می‌کند اما آن ها را هرگز به این وا نمی دارد که از مادر شدن چشم بپوشند یا کودک خود را رها کنند.
بخش خانواده ی ایرانی تبیان
منبع: جهان
مقالات مرتبط :
