سيد حسين عابد از تبار آسمانيان بود. نياكانش از محسن صراف تا زيد، فرزند گرانقدر امام علي بن الحسين عليهما السلام همه در شمار نيكان جاي داشتند. او با اين پيشينه سبز و روشن، دل به مهر خانداني بست كه از پشتوانههاي افسانهاي بهره ميبردند.
ستارگان فروزان اين خاندان، كه ريشه در آسمان عصمت اهل بيت عليهم السلام داشتند، يكي پس از ديگري جهان را از پرتو اكسيري دانش و ايمان سرشار ساخته بودند. اينك دست پنهان و ناپيداي پروردگار چنان تقدير کرده بود که مريم دختر دانشور و نيك نهاد دودمان مقدس شهرستاني به همسري سيد حسين بن سيد محسن صراف در آيد تا مقدمات تولد يكي از بزرگترين ستارگان آسمان تشيع زخم خورده و مظلوم فراهم آيد.
شب ديجور بر کوچه هاي سامراء سايه افکنده بود. خانه ها و ديوارها در خاموشي مطلق و هراسناک فرو رفته بودند. ميرزا علي سهرستاني، دانشمند گرانمايه جهان تشيع، خسته از تلاش علمي، به خوابي آرام فرو رفته بود.
اسب راهور خواب، ميرزا را از کوچه هاي دنيوي دور ساخت و به جايي رساند که جز آسمان آبي و چشمه هاي زلال هيچ چيز مشاهده نمي شد. ديدگان ميرزا علي در بي کران آبي آسمان دنبال چيزي مي گشت، با خود گفت اين آسمان بي آفتاب نمي شود.
هر چند انتظار دشوار و درد آور بود اما ديري نپائيد و سر انجام آفتاب هستي، بر بام نيلگون روياي سيد فراز آمد. پرتو اين خورشيد چنان دانشور ارجمند شيعه را در خويش فرو برد که توان هيچ انديشه و گفتاري نداشت.
دانشور ارجمند سامرا، به خانه سيد حسين عابد شتافته، وي را از رازي سترگ آگاه ساخت. سخن ميرزا علي كوتاه و روشن بود: ديشب طنين مهر آميز آوايي، سكوت سنگين رؤيايم را شكست و گفت: فردا نوزاد مريم پاي به گيتي ميدهد او را محمد علي بخوانيد و هبت الدين لقب نهيد.
سامرا در سکوتي محض فرو رفته بود، سيد حسين بر سکوي خانه نشسته و چشم بر آسمان دوخته بود. مؤذن پير بر گلدسته هاي حرم امام حسن عسگري عليه السلام فراز آمد. تکبير مؤذن با صداي ريزش قطرات باران در آميخت و پاکترين موسيقي هستي شکل گرفت، موسيقي مقدسي که به مناسبت تولد ستاره سترگ خاور نواخته شد و در پي آن گريه هاي نوازدي همه بيدار دلان بين النهرين را در شادماني فرو برد.
آري در رجب 1301 ق. و در بامداد سه شنبه بيست و چهارم اين ماه، قهرمان اين دفتر پاي به عرصه گيتي نهاد.
سيد حسين، كه عابد شهرت داشت، دانشوري پارسا و پژوهشگري توانا بود. پژوهشگري كه بيشتر وقتش را در تحقيق مسايل معنوي ميگذراند. كتابهايي مانند الفتوحات الغيبية في الختوم و الاحراز و الادعية و دموع الشمعة في ادعية ليلة الجمعة، كه از آن بزرگ مرد بر جاي مانده، نشانگر دانش، بينش و كردار عارف بيدار دل سامراست.
همسرش مريم نيز در گروه دانشوران جاي داشت و در رياضيات، تاريخ، ادبيات و شعر سرآمد بانوان روزگار بود.
بيترديد تعيين نخستين روزهاي آموزش براي فرزندي، كه از چنين پدر و مادري بهره ميبرد دشوار است. ولي ميتوان گفت كه آموزش رسمي
هبت الدين از ده سالگي آغاز شد. فرزند پير پارساي سامرا در مدتي كوتاه، صرف، نحو، معاني، بيان، بديع، حديث، درايه، رجال، فقه و اصول سطح متوسط، تاريخ، هيئت، حساب و هندسه را در كربلا به پايان رسانده، ميرفت تا در سايه عنايت هاي پروردگار بر قلههاي بلند دانش و معنويت فراز آيد كه نيمه ذيقعده 1319 ق. فرا رسيد و عارف روشن بين سامرا، سيد حسين در 73 سالگي چشم از جهان فرو بست و هبت الدين را در اندوهي جانکاه فرو برد.منابع:
1.کتاب هبت الدين شهرستاني
2.کتاب اسلام و هيأت.
3.ستاره سامراء
تهیه: گروه حوزه علمیه
