دردسر تازه سینماداران

سه درصد مالیات بر ارزش افزوده، دردسر جدید سینمای ایران است. تهیه کنندگان محترم گویا جلسه‌ای با رئیس محترم سازمان مالیاتی داشته‌اند و یکی دو هفته ییش این جلسه را رسانه‌ای کرده‌اند.

طبق این جلسه که ما از آن اطلاع داریم سینماها موظفند این سه درصد را از مخاطبان دریافت کنند و این مالیات ربطی به تهیه کنندگان ندارد و مختص تماشاگران نداشته سینمای ایران است! البته سینماها می‌دانستند که این مبلغ نباید از حق‌السهم تهیه‌کنندگان کسر شود، ولی نکته فراموش شده این بحث این است که چرا اصلا سینمایی که با بحران مخاطب دست به گریبان است باید مالیات بدهد؟

نکته‌ای که هم از دید تهیه‌کنندگان فیلم‌ها مغفول مانده است، مهم این است که چیزی از این عزیزان کسر نشود! و هم از دید مدیران محترم دولتی مهم این است که فیلم‌ها دیده شوند و این امر اگر در سینما میسر نشود در نمایش خانگی اجرای این امر مهیاست! پس سینماها و مخاطبان آن  فعلا مهم نیست!

فشار مضاعف دیگری بر سینماها کم‌کم دارد خود نمایی می‌کند و فعلا از بسته‌های حمایتی دوران هدفمند کردن یارانه‌ها در حوزه توزیع و نمایش نیز خبری نیست. افزایش هزینه سینماداری چه در بخش دولتی و خصوصی منجر به کاهش هزینه نگهداری سینماها می‌شود؛ اگر سینمایی بخواهد سرپا بماند چاره‌ای ندارد که 10 تا 15 درصد قیمت بلیت خود را هزینه سینما کند و اگر چنین نشود سینما فرسوده خواهد شد!

کاهش پرسنل (سینماهای چند سالنه برای کاهش هزینه ماهانه چاره‌ای ندارند جز اینکه نسبت به تعدیل نیروی انسانی اقدام کنند)،‌ کاهش انگیزه سینماداری و ساخت سالن (ممکن است دولت قوانین لازم را برای ساخت سالن تدوین کند همانند ماده  قانون برنامه سوم توسعه که عینا در برنامه چهارم و پنجم تکرار شده، اما به دلیل تدوین نشدن برنامه نرم‌افزاری کارشناسی شده زمان بهره‌وری سینماها و تامین برنامه این سالن‌ها می بینیم که با گذشت 10 سال از ابلاغ این قانون اتفاق مهمی در ساخت سینما در کشور نیافتاده است.) دیگر تبعات اجرای این برنامه جدید است.

البته در تهران به همت شهرداری شاهد افزایش ظرفیت نمایش حداقلی هستیم ولی همین میزان هم به دلیل فقدان مدیریت نرم‌افزاری سینمایی، نبود تنوع در میان فیلم‌ها و اصرار بر ادامه انحصار تولیدات داخلی، بهره‌وری مطلوبی ندارند.

علی ایحال وضع قوانین دریافت مالیات از مصرف کننده در حوزه فرهنگ در ایران اثبات کننده نبود نگاه جامع در مراکز تصمیم‌گیری است و جالب‌تر از آن طلبکاری این مراکز از سینما است که شاهد حمله هفتگی به سینما به طرق معمول هستیم!

یک هفته فیلم‌ها، یک هفته عوامل فیلم‌ها، یک هفته پخش فوتبال در سینماها، یک ماه نمایش فیلم در اوقات پایانی شب‌ها و...

حوزه فرهنگ به دلیل حاضر نبودن در سبد هزینه خانواده‌ها نیازمند حمایت‌های منطقی دولت و مجلس است. با وضع قوانین از جمله سه درصد مالیات بر ارزش افزوده این حاضر نبودن فقط پررنگ‌تر می‌شود.