ضریح خورشید
صـحـن حـرم از نـسـیم پر بود از پـرپـر (یـا كـریـم) پـر بود
خورشـیـد دوبـاره بـوسه مى زد بـر چـهـره مـهـربـان گـنـبد
گـنـبـد پـر از آفـتـاب مـى شد آهـسـته غـم مـن آب مـى شـد
رفـتـم طـرف ضـریـح او بـاز تـا پـر شـوم از هـواى پـرواز
اطـراف ضـریح گـریـه هـا بود دلـهـاى شـكـسـتـه و دعـا بود
از چـشـم هـمـه گلاب می ریخت بـاران رضـا رضـا رضـا بـود
دل هـاى هـمـه ز بـارش اشـك مـانـنـد كـبـوتـرى رهـا بـود
عـطـر گـل یـاس در دل مــن عـطـر صـلـوات در فضـا بود
لب ها همه حرف و درد دل داشـت بـا او كـه غـریـب آشـنـا بود
بـا یـك بـغـل آرزو و امـیــد رفـتـم طـرف ضـریـح خورشید
رفـتـم طـرف ضـریـح روشن در نـور و فـرشتـه گم شدم من
سید سعید هاشمى
تهیه و تنظیم: بخش عترت و سیره تبیان
