پله های زندگی
شما فکر می‌کنید آدم کی بزرگ می‌شود، در چند سالگی؟ آیا واقعاً می‌شود یک عدد را به عنوان معیار بزرگسالی گفت؟ مثلاً می‌شود گفت همه ی ۲۰ ساله‌ها دیگر بزرگ شده‌اند و آماده‌اند کمی مسئولیت به عهده بگیرند؟
اصلاً بزرگی به چیست؟ به قد و قواره است؟ به تعداد سالهایی است که آدم زندگی کرده؟ با توجه به این که هر چیز گردی، گردو نیست، هر آدم ۲۵ـ۲۰ ساله‌ای نمی‌تواند بگوید به قدر کافی بزرگ و عاقل شده است.
هیچ تا به حال به پله‌های زندگی فکر کرده‌اید؟ پله‌هایی که می‌توانند بگویند تو یک ۱۵ ساله واقعی هستی، یا نه، فقط ۱۵ ساله شده‌ای، بدون آن که به اندازه یک ۱۵ ساله توانا باشی.
بچه‌هایی که متناسب با سن خود، مسئولیت به عهده می گیرند، زودتر و یا در واقع به موقع بزرگ می شوند. فکر نکنید سخت می‌گیرم و مسئولیت های بزرگ را می‌گویم. نه. همین مسئولیت های کوچک را می‌گویم؛ مثل انجام کارهای شخصی، خریدن نان و میوه، بردن زباله‌ها، شستن گاه‌گداری ظرف‌ها، تعمیر گاه‌گداری لوازم خانه، رعایت اهالی خانه وقتی که خسته‌اند. احترام عمیق به پدر و مادر که بیش‌تر از خودشان، برای شما کار و زندگی می‌کنند.
زندگی می‌تواند ساده باشد؛ ساده و شیرین. اما فقط وقتی این اتفاق می‌افتد که پله پله و درست پیش برویم
واقعیت تلخی است، اما باید قبول کنید که دارید مهربانی را فراموش می‌کنید، که دارید از یاد می‌برید چیزهایی خیلی خیلی کوچک و مهم را. اصلاً مگر می‌شود قبل از آموختن الفبا، کتاب خواند؟ باید باور کنید تا این چیزهای کوچک و مهم را در خانه ی پدری نیاموزید، فردا هیچ کجای دیگر نیز نخواهید آموخت. و در زندگی شخصی و مستقل خود دچار مشکل های بزرگی می شوید.
زندگی می‌تواند ساده باشد؛ ساده و شیرین. اما فقط وقتی این اتفاق می‌افتد که پله پله و درست پیش برویم.
خودت به من بگو، اگر بخواهی و بتوانی بپری روی پله ی صدم، بدون آن که پشت سرت، خبری از نود و نه پله دیگر باشد، جز سقوط، چه چیزی انتظار آدم را می‌کشد؟ پس بیایید با هم اعتراف کنیم که یک آدم مثلاً 15 ساله، هم می‌تواند صاحب پله‌های زیادی باشد و هم می‌تواند بی پله و پا در هوا باشد.
چشم بسته می توان گفت کدام زندگی بهتر است؛ اما فقط با چشمان باز و قلبی مهربان و مسئولیت پذیر، می توان از پله های واقعی و دلپذیر زندگی بالا رفت.
فرآوری: مهدیه زمردکار
بخش کودک و نوجوان
منابع:
کانون گفتگوی قرآنی
هدهد
* مطالب مرتبط:
به خودت اعتماد کن
