تبیان، دستیار زندگی
اگر فرصت نکردید مطالب گذشته را بخوانید، حتما این توصیه‌های کوتاه و ساندویچی را بخوانید
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

فن سخنوری

قسمت 11

سخنرانی

قسمت دهم این مطلب را در اینجا ببینید.

چند وقتی هست که سلسله مباحثی در باره فن سخنوری خدمت شما خوانندگان عزیز، ارائه می‌شود. در ادامه مباحث گذشته در همین باب، چند نکته کوتاه ولی خواندنی و جالب درباره سخنرانی و سخنوری خدمت شما عزیزان ارائه می‌شود. رعایت این نکات به شیوایی و جذابیت سخنرانی خواهد افزود.

این نکته‌ها به صورت خلاصه در اختیار شما قرار گرفته است. اگر فرصت نکردید مطالب گذشته را بخوانید، حتما این توصیه‌های کوتاه و ساندویچی را بخوانید.

پس با ما همراه باشید.

1. سخنوری به خودی خود شغل و پیشه نیست، فقط  وسیله‌ای برای پیشرفت مقصود است. [ولی از آنجائیکه برای انجام هر کاری، نیاز است از ابزار مناسب همان کار استفاده کنیم، برای سخنرانی نیز، باید به آداب و فنون آن مسلط باشیم تا بتوانیم مقصودمان را صحیح و درست به مخاطبان، القا کنیم.]

2. سخنور اگر درست  به شرایط سخنوری عمل كند برای عامه بهترین مربی تهذیب كنندة نفوس است. [البته شرط عمل به علم هم لازم است، لذا اگر کسی به آنچه می‌گوید، عمل نکند، نباید توقع تاثیر گذاری داشته باشد. به بیان دیگر: رطب خورده منع رطب نمی‌کند]

3. سخنور باید محفوظات بسیار داشته باشد. [خود این مساله بقدری مهم است که جا دارد یک مقاله کامل در این باره نوشته شود. سخنوری که محفوظات قابل توجهی دارد، هنگام  ایراد سخنرانی و قبل از آن، برای دسته بندی و موضوع دهی مطالب، به راحتی و سهولت، می‌تواند آنچه می‌خواهد به مخاطب برساند. همچنین سریع‌تر و بهتر، می تواند مطالب را کنار یکدیگر بچیند و آن را در اختیار مخاطب قرار دهد.]

4. چون بسیاری از اوقات سخنور باید گفتار خود را كتباً تهیه كند، علم ادب و مشق نویسندگی لازم است. [لذا اگر دست به قلم خوبی ندارید، می‌توانید با تقویت این استعداد خدادادی، سخنرانی جذاب‌تری داشته باشید]

5. سخنور باید بر موضوعی كه در آن سخنوری می‌كند مسلط باشد و آنچه دانستی است در آن باب بداند و از خود مطمئن باشد. [به همین دلیل است که یکی از موارد ضروری برای سخنرانی، تحقیق درباره موضوعی است که قرار است ارائه شود. تسلط علمی بر تمام جوانب موضوع سخن، در کنار تسلط بر ارائه مطالب، بسیار لازم و ضروری است.]

6. سخنور گذشته از احاطه بر موضوع و زیردستی در سخنوری باید مردم را بشناسد و علم نفس داشته باشد. نكته سنج و دقایق شناس باشد. منطق و فلسفه و سیاست مدن و اخلاق و تاریخ خوب بداند. [از تمام این موضوعات استفاده کند. ولی بداند در هر باب از چه قسمتی باید ارائه شود، به هر مخاطب، کدام بخش باید منتقل شود، چه مطالبی باید بیان شود و از چه مطالبی باید احتراز کند.]

7. سخنور باید همواره در امور و احوال مردم به مشاهده پردازد و متنبه و متذكر باشد. [ابتدا درد آنها را تشخصی دهد تا بتوان درمان مناسبی به آنها ارائه دهد]

8. قواعد و اصولی كه در سخنوری می‌آموزید باید ملكه ذهن شما شود نه اینكه در موقع سخنوری بخواهید آن را به یاد بیاورید و سخن خود را بر آنها منطبق سازید. [پس از همین حالا با به کار بستن فنون سخنوری، تمرین کنید. این کار به ممارست و تمرین احتیاج دارد. به مرور زمان، عیوب و نواقص سخنرانیتان را برطرف کنید]

9. نباید تصور كرد كه سخنوری حتما به آب و تاب دادن سخن است. مواردی هست كه باید چنین باشد اما هر قسم سخن نیكو گفتن اگر چه بسیارساده و بی پیرایه باشد . سخنوری است. [لذا ایراد سخنرانی های اخلاقی با سخنرانی های سیاسی متفاوت است. همانطور که بیان برای تهییج روحیه و یا استقامت یک گروه، با بیان روانشناسی و اجتماعی و یا بیان مشاوره‌ای و خیر خواهی بسیار متفاوت است.]

ادامه دارد...

منبع:

کارگزار روابط عمومی

هنر هشتم، بهار و تابستان 80.


تهیه: محمد حسین امین، گروه حوزه علمیه تبیان