ما نباید بمیریم، رؤیاها بی‌مادر می‌شوند
سیدعلی صالحی یکی از شعرایی است که در دهه‌ی پنجاه، به همراه عده‌ای دیگر از شاعران جوان، جریان موج نوی شعر ایران را پی‌ریزی کرد. جریانی که از جانب هنرمندانی هم‌چون "منوچهر آتشی" مورد حمایت قرار گرفت و طرف‌داران بسیاری نیز پیدا کرد. صالحی این روزها مجموعه شعری با عنوان "ما نباید بمیریم، رؤیاها بی‌مادر می‌شوند" را منتشر کرده است.
«ما نباید بمیریم، رؤیاها بی‌مادر می‌شوند»؛ تازه‌ترین مجموعه شعر منتشرشده‌ی سیدعلی صالحی، حاوی اشعاری چون "هولناک‌تر از خاطره هیچ خوابی نیست"، "آقای رییس‌جمهور"، "ملاقات در قونیه"، "و ان یکاد بخوانید" است.
این مجموعه با سه دفتر همراه است: "فرستاده شفانویس اردیبهشت"، "گفت‌وگو در محراب" و "خوشباشان عهد کیمیافروش."
صالحی در مقدمه‌ی این کتاب آورده است: "باید زنده بمانیم . هنوز هم باران هست. راه، رؤیا، روشنایی هست. شب فقط استعاره است، شب هرگز دشمن ِ کسی نبوده است. ما در ستایش ِ زنده ماندن به شادمانی رسیده ایم. امتحان کن، شعر... خوب است، امید است ، رضایت است، آزادی است.
من برایت از شعر می‌نویسم، شعر می‌نویسم، از شفا می‌نویسم، شفا می‌نویسم. تکلیف ِ ما رعایت رؤیاهاست. زندگی در شفا ادامه دارد، عشق ادامه دارد، امید ادامه دارد
من برایت از شعر می‌نویسم، شعر می‌نویسم، از شفا می‌نویسم، شفا می‌نویسم. تکلیف ِ ما رعایت رؤیاهاست. زندگی در شفا ادامه دارد، عشق ادامه دارد، امید ادامه دارد. من هم یکی از میان ِ شما، یکی از شما، از همین بسیاران ِ بی‌دریغ‌ام. ب
بسیارانی در من زیسته و من در بسیارانی زندگی کرده‌ام. ما زنده می‌مانیم، ما باید زنده بمانیم. شعر... خوب است، باران خوب است، با تو شدن، از تو شدن. کشف ِ حلول، کلمه، خوشی، خوبی، آرامش. خورشیدهای بی‌شماری در چشم‌های ما مخفی مانده‌اند، ما طلوع خواهیم کرد. صبح نزد ِ من است. من نزد ِ توام، تو نزد زندگی. ما نباید بمیریم، رؤیاها بی‌مادر می‌شوند...
به شادمانی رسیدن، به رضایت. به رؤیای مشترک رسیدن، دیدن، بزرگ شدن. دیگر هیچ دیگری در این دایره نیست. دیگران...تکثیر بی‌پایان ِ تواند، تو ...در آینه‌های روشن بلوغ، در ترانه‌های آرام ِ تماشا. تو نه پیامبر دیگرانی، نه پیرو ِ دیگران. حضور...حضور ِ شعر، حضور ِ شفا... ! شعر ... شفاست، شعر فرصت ِ شفاست. به یاد آر: انسان پیروز است، انسان فرستاده است، فرستاده شفانویس ِ اردیبهشت. پس ما نمی‌میریم. ما نباید بمیریم. راه، راه، راه ِ روشن ِ رؤیاها !...».
سیدعلی صالحی یکی از شعرایی است که در دهه‌ی پنجاه، به همراه عده‌ای دیگر از شاعران جوان، جریان موج نوی شعر ایران را پی‌ریزی کرد. جریانی که از جانب هنرمندانی هم‌چون "منوچهر آتشی" مورد حمایت قرار گرفت
در یکی از اشعار این مجموعه می‌خوانیم:
سال به سال
هر سال
یک سین ساده
از سفره هفت سین ما کم می‌شود
چرا...؟
رویا می‌پرسد
رویا دختر یکی از کارگران همین خط واحد است
سال به سال
هر سال
هزار مشق دشوار
بر شب تکلیف و ترانه ما تحمیل می‌شود
چرا...؟
چرا نمی‌گذارند کسی
در امتحان آسان نان و سرپناه قبول شود؟
امید می‌پرسد
امید فرزند یکی از کارگران نیشکر تلخاب است
سال به سال
هر سال
...
از دیگر آثار صالحی می‌توان به "پیشگو و پیاده شطرنج"، "مثلثات و اشراق‌ها"، "عاشق شدن در دی‌ماه، مردن به وقت شهریور"، "نشانی‌ها"، "آسمانی‌ها" و "رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود" اشاره کرد.
گفتنی است، مجموعه شعر "ما نباید بمیریم، رؤیاها بی‌مادر می‌شوند" در 312 صفحه با قیمت 5500 تومان منتشر و وارد بازار کتاب شده است.
بخش کتابخوانی تبیان
منابع:
خبرآنلاین
وب‌سایت سیدعلی صالحی
