رییس شورای شهر قربانی آلودگی هوا

وزارت بهداشت هر سال مطالعات دقیقی را درباره اثرات آلودگی هوا بر سلامت مردم انجام می‌ دهد، این مطالعه سال گذشته نیز انجام شد و نشان داد که بین 3500 تا 4 هزار نفر به علت عوارض ناشی از آلودگی‌ها فوت کردند. آمار امسال اعلام نشده پون معمولا آمار محرمانه است و به مراجع زیربط ارائه می شود.

اما کما فی السابق وزارت بهداشت این آمار را تکذیب می کند.خانم وزیر بهداشت گفته اند:آماری که مجلس به عنوان

مرگ و میر آلودگی هوا اعلام کرده، منتسب به این موضوع است و تاکنون آماری در این زمینه استخراج نشده است.

به گفته مرضیه دستجردی آمارهای اعلام شده به عنوان آمار تقریبی مرگ و میر در اثر آلودگی هواست که توسط سازمان بهداشت جهانی اعلام می شود و نمی توان به طور دقیق آن را به ایران نسبت داد.

دلایل شدت گرفتن آلودگی:

اگرچه در سالهای گذشته در روزهایی از آبان یا آذر در تهران پدیده وارونگی هوا و آلودگی شدید آن اتفاق می افتاد اما امسال شدت و طول زمان این پیده افزایش یافته است. در سالهای قبل با آغاز بارندگیها این آلودگی رفع می شد اما متاسفانه امسال این آلودگی به دی ماه و حتی بهمن نیز کشیده شده است.

مهمترین دلایلی که به نظر کارشناسان منبع آلودگی هوا هستند عبارتند از:

اتومبیلها،صنایع و پالایشگاهها:

طبق برخی آمارها عامل اصلی آلودگی هوا در تهران  وسایل نقلیه هستند و 22 درصد آلودگی ها هم به خاطر کارخانه ها و صنایع حاشیه تهران است . همچنین پالایشگاه نفت تهران نیز 6 درصد در آلودگی هوای تهران دخیل است.اتومبیلهای ساخت داخل اکثرا فناوری های قدیمی و متعلق به گذشته دارند و مصرف سوخت بالای دارند و فضای انحصاری و غیر رقابتی تولید خودرو زمینه را برای درجا زدن در وضعیت موجود بیشتر کرده است.

نابسامانی برنامه ریزی برای رفع مشکل آلودگی هوا:

نکته مهم که در تشدید این وضعیت نابسامان نقش دارد ، نبود تولیت واحد و مشخص برای کاهش آلودگی هوا است .وزارتخانه‌های صنایع و معادن، نفت، کشور، بهداشت و درمان و سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور از جمله دستگاه‌هایی هستند که در امر کاهش آلودگی هوا دخیل هستند و متاسفانه در شرایط سخت و مشکل، بیشترین مسوولیت، متوجه سازمان حفاظت محیط زیست می‌شود.هم چنین هنگامی كه سیاستگذاران ، شورای عالی محیط‌زیست را با آن قدرت كه یكی از وظایف عمده آن نظارت در برنامه‌ جامع كاهش آلودگی هوا است، منحل می‌كنند و جایگاه آن را به یك كمیسیون در دولت تقلیل می‌دهند، چگونه انتظار داریم قوانین و مقررات در این زمینه به خوبی اجرا شود.

عدم توسعه زیرساختهای حمل و نقل عمومی:

در حالی که قانون توسعه حمل و نقل عمومی تاکید داشته که سهم مترو باید به 30 درصد و سهم اتوبوس به 25 درصد

افزایش یابد و طرح جامع ترافیک تهران که افق 1404 را مدنظر قرار داده، هم موکد کرده که سهم قطار شهری در حمل و نقل عمومی باید به 30 درصد، اتوبوسرانی 22 درصد، مینی بوسرانی سه درصد، ون پنج درصد، تاکسی 15 درصد، موتورسیکلت سه درصد و سواری به 22 درصد افزایش و تغییر یابد، اما هم اکنون در شهری که روزانه، بار 15 میلیون سفر درون شهری- در قالب 19 میلیون جابه جایی- را تحمل می کند، فقط 7500 دستگاه اتوبوس، دو خط دائمی مترو، 1768 دستگاه مینی بوس و 95 هزار دستگاه تاکسی فعال است که حتی بدون احتساب ظرفیت هر دستگاه از خودروهای شبکه حمل و نقل عمومی هم می توان به این باور یقین پیدا کرد که شبکه حمل و نقل عمومی شهر تهران از حد ناکافی هم چندین پله پایین تر قرار دارد.هم چنین علی رغم تصویب تخصیص 2 میلیارد دلار از محل صندوق ذخیره ارزی برای  توسعه مترو که به ماجرای فرساینده ای میان شهرداری تهران و دولت تبدیل شده ،عملا این بودجه تخصیص نیافته و شبکه مترو با مشکل اعتبار روبروست.

سخن آخر:

ما برای مهندس چمران این شخصیت علمی و سیاسی از خداوند متعال سلامتی طلب می کنیم . اما حالا با این کسالت این نکته بدیهی روشن می شود که بیماریهای ناشی از آلودگی هوا مسئول و غیر مسئول نمی شناسد. شاید به همین بهانه هم که باشد، اندکی آمار 4 هزار قربانی سالانه آلودگی هوا در تهران که بارها توسط وزارت بهداشت تکذیب شده بود، جدی تر گرفته شود.  واقعیت مسئله آلودگی هوا و راهكارهای مدیریت آن بی‌هیچ تعارفی مورد غفلت مردم و مسئولان است. مردم از این جهت، كه هر روز با وجود آن كه می‌دانند مواد سمی كه تنفس می‌كنند، تولید اتومبیل‌های خودشان است باز از وسایل نقلیه شخصی استفاده می‌كنند و مسئولان از آن جهت كه تا آژیر قرمز آلودگی هوای هشدار و اضطرار به صدا در نیاید، توجه‌ای به این مسئله ندارند و اگر هم توجه می‌كنند تنها به راه‌حل‌های مقطعی  روی می‌آورند.

بستری شدن این مقام مسئول در شورای شهر در بیمارستان نشان می دهد مسئله آلودگی هوا به قدری جدی است که اگر به آن توجه کافی نشود، هر کسی در هر مقامی، تهدید خواهد شد.

هنگامه سهرابی

بخش اجتماعی