دعای امام رضا علیه السلام در سجده‏ی شکر

دعا امام رضا(ع) در سجده حاکی از آن است که  که امام از برخی از خلفای زمان خود رنجیده خاطر بوده است که بدون هیچ حقی، نظارت و سلطه بر تمام کشور را به دست گرفته بودند و از این رو آنان با منع کردن و جلوگیری از خاندان پاک پیامبر اکرم (ص) برای به دست گرفتن قدرت، گرفتاری و خرابی به جهان اسلام وارد آورده بودند.

سلیمان بن جعفر در روایت خود می‏گوید: امام رضا علیه‏السلام را در حالی که مشغول به جا آوردن نماز شکر بود، دیدیم. او سجده‏ی نمازش را طولانی نمود و سپس سرش را بلند کرد. درباره‏ی سجده‏ی طولانیش از او پرسیدیم، فرمود که در نمازش این گونه درخواست کرده است و از ما نیز خواست که از خدا این گونه درخواست نماییم، و دستور داد آن را بنویسیم و ما آن را نوشتیم که می‏فرمود:

خداوندا، لعنت کن کسانی را که دین تو را تغییر دادند، و نعمتت را دگرگون ساختند، و به پیغمبرت تهمت زدند، و با دینت مخالفت کردند، و از راهت منحرف شدند، و احسانت را ناسپاسی کردند، و کلماتت را به خودت برگرداندند، و به پیامبرت اهانت نمودند، و فرزند پیامبرت را کشتند، و کتابت را بد جلوه دادند، و آیاتت را انکار کردند، و در جایی نشستند که حقشان نبود، و مردم را در مقابل خاندان پیامبر قرار دادند. خداوندا، آنها و پیروان آنها را که دورشان جمع گردیدند، در جهنم سوزان و در لعنت خود قرار بده. پروردگارا، ما با لعنت کردن به آنها و انزجار و تنفر از آنها در دنیا و آخرت، طلب تقرب به سوی تو می‏نماییم. خدایا، آنان که امیرالمؤمنین (ع)، فاطمه‏ی زهرا (س) و حسین بن علی (ع) را کشتند، مورد لعنت خود تا ابد قرار ده. پروردگارا، تنبیه آنان را به تنبیه، و تحقیرشان را به تحقیر، و پستی‏شان را به پستی، و خواریشان را به خواری، و رسواییشان را به رسوایی دیگر افزایش بده. خداوندا، آنان را به زور خود داخل آتش جهنم فرما و تنبیه دردناک خود را به آنها برگردان و آنها و پیروانشان را در آتش سوزان جمع کن. خدایا، جمعشان را متفرق ساز، و امورشان را پراکنده کن، و کلامشان را مخالف یکدیگر قرار ده، و اتحادشان را پراکنده فرما، و به امامشان لعنت فرست، و رهبر و مولا و پیرمردترین آنان را جان بستان، و سرانشان را لعنت فرما، و وحشت را در میانشان گسترش بده، و هیچ کس از ساکنین آنها را وا مگذار. خداوندا، ابوجهل و ولید و حامیان آنان را لعنت فرما. خدایا، آنها را چنان لعنت کن با لعنتی که لعنت هر ملائکه‏ی مقرب و هر پیامبر مرسل و هر مؤمنی که قلبش را برای ایمان آزمایش کرده‏ای، باشد. خدایا، آنها را چنان لعنت فرست با لعنتی که ساکنان آتش در آن پناه می‏برند و لعنتی که به فکر هیچ کس نرسد. خداوندا، آنان را در اسرار مخفی خود لعنت کن و در آزادی آشکارت؛ آنها را با تنبیهی مناسب تنبیه فرما، و شریک آنان را، پیروان و دوستان آنها قرار ده، همانا تویی شنونده‏ی تمام حاجتها.

این دعا نشان می‏دهد که امام رضا علیه‏السلام از برخی از خلفای زمان خود رنجیده خاطر بوده است که بدون هیچ حقی، نظارت و سلطه بر تمام کشور را به دست گرفته بودند و از این رو آنان با منع کردن و جلوگیری از خاندان پاک پیامبر اکرم (ص) برای به دست گرفتن قدرت، گرفتاری و خرابی به جهان اسلام وارد آورده بودند؛ در حالی که اهل بیت پیامبر، بهترین و داناترین افراد نسبت به دیگران در امور دینی و مردمی و فرایض اسلامی بودند. و این دعای جلیل نیز یکی از دعاهای سیاسی است.