تبیان، دستیار زندگی
عبدالرشیدی :شاید یکی از هنرهای تلویزیون همین باشد که برنامه‌هایی را بسازد و پخش کند که همه اعضای خانواده نکته ای و ارزشی در آن بیابند و لذت ببرند. وظیفه مهم تلویزیون کمک به تحکیم خانواده نیز هست، پس برنامه‌های تلویزیونی می‌توا
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

رابطه میان کرسی و تلویزیون

عبدالرشیدی

عبدالرشیدی :شاید یکی از هنرهای تلویزیون همین باشد که برنامه‌هایی را بسازد و پخش کند که همه اعضای خانواده نکته ای و ارزشی در آن بیابند و لذت ببرند. وظیفه مهم تلویزیون کمک به تحکیم خانواده نیز هست، پس برنامه‌های تلویزیونی می‌توانند بحث‌های گرم خانوادگی را دامن بزنند و افراد خانواده را به یکدیگر نزدیک‌تر کنند...


علی‌اکبر عبدالرشیدی در یادداشتی که خبرآنلاین منتشر کرد نوشت: یاد کرسی‌های قدیمی به خیر... آن روزها از وسط تابستان تدارک خاکه زغال و آماده‌سازی لحاف و کرسی آغاز می‌شد و این امر تا وسط چله زمستان که کرسی محل تجمع خانواده و تقویت ارتباطات اعضا بود ادامه داشت! هر چه هوا سردتر می‌شد کرسی بیشتر می چسبید. در شب‌های طولانی زمستان پدر بزرگ‌ها صحنه‌گردان میدان خاطره‌گویی، قصه‌گویی و پند و اندرز دادن‌های شبانه می‌شدند و خلاصه کلاس درس شبانه‌ای برای کودکان و نوجوانان برپا می‌کردند که نگو و نپرس!

کرسی علاوه بر گرم کردن محیط فیزیکی زندگی، محیط روحی و روانی خانواده را نیز گرم می‌کرد. اما یک فایده دیگر هم داشت و آن این که  با وجود کرسی، دیگر نگرانی  کمبود یا گران بودن گاز و برق و دیگر حامل‌های انرژی معنا نداشت. کرسی کمترین مصرف و بیشترین بازدهی را در چرخه تولید گرمای مطلوب و سالم داشت.

این روزها با سرد شدن هوا، متواتر شدن آلودگی‌های ناشی از مصرف فزاینده انواع انرژی‌ها، ضرورت صرفه‌‌جویی در مصرف برق، گاز، گازوئیل و نفت سفید، سبب می‌شود تا دل افرادی مثل من ناخود آگاه هوای کرسی  بکند!

در غیبت کرسی، گردهمایی‌های شبانه خانوادگی هم تضغیف شده است. تلویزیون جای پدربزرگ‌ها را گرفته است. اصلا خود پدربزرگ‌ها هم بیننده تلویزیون شده‌اند و از دم دمای غروب، زودتر از بقیه اعضای خانواده پای تلویزیون می‌نشینند!

اما باید باورکنیم که تلویزیون هنوز نتوانسته است جای سخنوری‌ها و قصه‌گویی‌های شیرین پدربزرگ‌ها را بگیرد. طبیعی است که دیدن برنامه‌های تلویزیونی واحد با ذائقه افراد مختلف خانواده چندان جور در نمی‌آید.

در واقع هر کسی نوعی از برنامه را می‌پسندد؛ نمی‌شود یک برنامه تلویزیونی  را پخش کرد و توقع داشت همه اعضای خانواده بنشینند و به طور یکسان از آن لذت ببرند. تازه اگر چنین برنامه‌ای هم پیدا بشود افراد دور هم می‌نشینند اما همه به تلویزیون چشم می‌دوزند و به قول امروزی‌ها با تلویزیون رابطه برقرار می‌کنند!

شاید یکی از هنرهای تلویزیون همین باشد که برنامه‌هایی را بسازد و پخش کند که همه اعضای خانواده نکته ای و ارزشی در آن بیابند و لذت ببرند. وظیفه مهم تلویزیون کمک به تحکیم خانواده نیز هست، پس برنامه‌های تلویزیونی می‌توانند بحث‌های گرم خانوادگی را دامن بزنند و افراد خانواده را به یکدیگر نزدیک‌تر کنند.خدا کند تجربه‌ای که در برخی کشوها رخ داده و هریک از اعضای خانواده در اتاقشان یک تلویزیون دارند در جامعه ما تکرار نشود. کاش یک تلویزیون برای همه باشد مثل کرسی آن روزها...


بخش سینما و تلویزیون تبیان