تبیان، دستیار زندگی
کوه نوردی شاید تنها شکل گردشگری ورزشی باشد که فصل و زمان و آب و هوا نمی شناسد. برای طبیعت گردان کوهنورد، سفر در برف همانقدر جذاب است که کوهپیمایی زیر تیغ آفتاب! با این حال کوهنوردی در زمستان ریزه کاری هایی دارد که باید از آنها باخبر باشید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

کوهنوردی در زمستان

کوهنوردی


کوه نوردی شاید تنها شکل گردشگری ورزشی باشد که فصل و زمان و آب و هوا نمی شناسد. برای طبیعت گردان کوهنورد، سفر در برف همانقدر جذاب است که کوهپیمایی زیر تیغ آفتاب! با این حال کوهنوردی در زمستان ریزه کاری هایی دارد که باید از آنها باخبر باشید.


در تنهایی نمردن

در یک کوهنوردی زمستانی، بهمن، سرمازدگی، سر خوردن، كولاك و گم شدن در مه خطراتی هستند که سایه به سایه شما پیش می آیند و هر قدر بالاتر می روید، ریسک وقوع آنها هم بیشتر می شود. بنابراین علاوه بر داشتن تجربه و ابزار لازم در چنین سفری، شما نیاز به یک همراه با تجربه دارید.

اولین توصیه ما گروهی سفر کردن است. هرگز تنها به كوه نروید به خصوص اگر زمستان است. این قاعده برای مبتدی تر ها در فصل های دیگر سال هم صدق می کند. یادتان باشد که یك كوهنورد با تجربه هم ممكن است به دلیل پیچ خوردن پایش نتواند حركت كند و اگر همراه نداشته باشد ممكن است جان خود را از دست بدهد، كوهنوردی یک ورزشی گروهی است و هرقدر هم که اهل تنهایی سفر کردن باشید، در این مورد نمی توانید یکه تازی کنید.

سفر با چشمان باز

کوهنوردی

اطلاعات مقدماتی سفرتان را از قبل جمع آوری کنید. چشم بسته راهی سفر شدن به معنی پریدن در دهان شیر است.

برای یک طبیعت گردی با رنگ و بوی کوهنوردی، شما نیاز به دانستن نام و ارتفاع قله مورد نظر، موقعیتهای جغرافیایی، راههای رسیدن به مبدأ صعود، محل و ساعت حركت وسایل نقلیه عمومی، نام آبادیهای مسیر از مبدأ تا مقصد، فاصله بین آبادیها و پناه گاه ها به كیلومتر، چگونگی راههای آسفالته خاكی (جیپ رو) و مالرو منتهی به قله، مسیرهای زمستانی و تابستانی، عوارض طبیعی یا مصنوعی موجود در مسیر صعود، رود خانه ها و چشمه ها، دیواره های سنگی، دكل برق، جان پناه یا پناهگاه های مسیر و محل های مناسب برای چادر زدن دارید.

علاوه بر این ها، باید وسایل فنی مورد نیاز را همراه ببرید و حتما حتما حتما خانواده و یا دوستانتان را از مسیر حرکت و مقصد و برنامه تان مطلع کنید. این طور لااقل اگر به دردسر افتادید، می توانید امید داشته باشید که کسی به دنبالتان بیاید.

شما باید انرژی خود را به سه قسمت تقسیم کنید: انرژی صعود،

انرژی فرود و انرژی ذخیره و در هنگام حركت، گامی ثابت و یكنواخت را بردارید،‌

به طوری كه بتوانید ساعت ها آن را حفظ كنید بدون آنكه توقفی داشته باشید

یا بدنتان عرق كند

توشه راه

کوهنوردی

وسایل سفر شما به نوع صعود تان بستگی دارد و شریط آب و هوائی که به آنجا خواهید رفت. بنابراین با توجه به نوع و محل سفر، به این تجهیزات نیاز خواهید داشت: كفش سبك راهپیمایی، كفش نیمه سنگین كوهپیمایی، جوراب كوهنوردی، شلوار كوهنوردی، پیراهن و پولیور كوهنوردی، پیراهن و شلوار گرمكن، انواع دستكش كوهنوردی، انواع عینك كوهنوردی، شنل باران‌، كاپشن و شلوار بادگیر، كت پر یا ویسكوز، كوله پشتی، زیر انداز، كیسه خواب پر یا ویسكوز، انواع كلاه كوهنوردی، یخ شكن، چراغ قوه با لامپ و باطری اضافه، قمقمه آب، جعبه كمكهای اولیه، طناب انفرادی و كارابین، قطب نما و نقشه مسیر، سوت، بشقاب، لیوان، چاقو، در بازكن و كبریت ضد آب (نکته: با غلطاندن چوب کبریت ها در پارافین مایع می توانید آنها را ضد آب کنید.)، عصا، چوب دستی، كلنگ و دفترچه بیمه.

به جز این وسایل، لوازم دیگری هم نیاز دارید که به کار گروه می آیند و کافیست یک یا چند نفر از تیم کوهنوردی مسئولیت آوردن آنها را برعهده بگیرند. این وسایل شامل چادر كوهنوردی، پوشش ضد آب چادر، ارتفاع سنج، ظروف غذا و لوازم پخت و پز، چراغ خوراك پزی، الکل جامد و غیره...، كپسول روشنایی، كتری و قوری گروهی، دوربین كوهنوردی، نقشه، كروكی و مجوز برنامه می شود.

چطور کوله بچینیم؟

معمولا اجسام سنگین تر را اول داخل كوله پشتی گذاشته و وسایل سبك تر را روی آن قرار می دهند. وسایل دارویی و جعبه کمک های اولیه باید دم دست باشند. كوله پشتی نباید لق بزند. مواد غذائی آبدار باید در كیسه پلاستیكی جداگانه بسته بندی شده و در كوله پشتی قرار گیرند. اجسام نوك تیز یا سنگین باید طوری چیده شوند كه با پشت یا كتف شما تماس نداشته باشند. بنا بر ضرورت شما، لوازم ضروری باید در بالاترین قسمت کوله پشتی قرار گیرند.

موقع باران و رعد و برق پناه گرفته و بدانید رعد و برق غالباً بر قله ها و تیغه های سنگی و مناطق مرتفع برخورد می كند. در این هنگام تمام وسایل فلزی مانند ساعت، كلنگ و كرامپون را از خود دور كرده و در پناه سنگی به فاصله 3 تا 5 متری روی زمین بنشینید و عایقی مانند كوله پشتی یا طناب را زیر انداز خود قرار دهید

راه رفتن در برف

1- آرام حركت كنید و هیچ سنگی را به پایین نغلتانید. شما باید انرژی خود را به سه قسمت تقسیم کنید: انرژی صعود، انرژی فرود و انرژی ذخیره و در هنگام حركت، گامی ثابت و یكنواخت را بردارید،‌ به طوری كه بتوانید ساعت ها آن را حفظ كنید بدون آنكه توقفی داشته باشید یا بدنتان عرق كند.

2- در سر بالایی از تند رفتن خودداری كنید، در شیبهای تند در موقع بالا رفتن و حتی پایین آمدن با قدمهای كوتاه و به صورت مارپیچ حركت كنید.

کوهنوردی

3- برای جلوگیری از مار گزیدگی به جائی که نمی بینید پرش نکنید.

4- در حركت، باید ضربان قلب و برداشتن پاها با هم هماهنگ باشند و باید خودتان این هماهنگی را به دست آورید. نفر اولی كه در رأس گروه به عنوان پیش رو حركت می كند باید طول گام های خود را با طول گام های ضعیف ترین نفر در گروه هماهنگ کند.

5- از دویدن بپرهیزید و خود را درگیر مسیرهای ناشناخته نسازید. در موقع باران و رعد و برق پناه گرفته و بدانید رعد و برق غالباً بر قله ها و تیغه های سنگی و مناطق مرتفع برخورد می كند. در این هنگام تمام وسایل فلزی مانند ساعت، كلنگ و كرامپون را از خود دور كرده و در پناه سنگی به فاصله 3 تا 5 متری روی زمین بنشینید و عایقی مانند كوله پشتی یا طناب را زیر انداز خود قرار دهید.

6- به محض مشاهده هوای نامساعد و قبل از بحرانی شدن هوا از پوشش های حفاظتی خود مانند لباس بادگیر، كلاه و دستكش استفاده کنید.

7- حتما بعد از استفاده از کوله پشتی خود در آن را ببندید تا جانوری به داخل آن نرود. اگر لباسی را به درختی آویزان کرده اید در موقع استفاده جیب های آن و یا آستین و پاچه های آن را وارسی کنید. برای وارد نشدن جانوران به داخل چادرتان حتما در هنگام استفاده در آن را ببندید.


بخش گردشگری تبیان- الهام مرادی