زهد و حضور قلب واقعي

سيد هاشم حداد عارفي بزرگ است که آوازه عرفان و سلوکش، زبانزد خاص و عام است. گاه و بيگاه افرادي از عرفان، تفسيري مي‌کنند که نه مبناي شرعي دارد و نه جايگاه عقلايي. گروهي هم دم از راهي مي زنند که هنوز نرفته اند و مسيري که هنوز نپيموده اند.

اينکه استاد راه کيست؟ و چگونه براي شما نسخه مي پيچد، خارج از عهده اين مقاله است. ولي کلياتي هست که اساتيد عرفان و صاحبان نفس، آن را براي همه و به صورت عموم تجويز مي کنند. استفاده از اين نسخه هاي شفا بخش براي قوت روح کساني که متمايلند در اين راه قدم بگذارند، لازم و ضروري است.

حالا ببينيد حال و هوا و حضور قلب چنين شخصيت ستبري چگونه بوده است؟

شبها که معمولا همه خواب بودند حاج سید هاشم حداد به نیایش می پرداخت.

شبها تقریبا خواب نداشت؛ با صوتی دلربا قرآن می خواند و به قرائت قرآن با صدای حزین بسیار علاقه مند بود. اول شب کمی استراحت می کرد و سپس برای مناجات بر می خاست؛ چهار رکعت نماز می گذارد، که مدتی طول می کشید. سپس رو به قبله حال تفکر و توجه مدتها می نشست. سپس قدری استراحت می نمود و دو باره نماز می خواند. تا نزدیک اذان صبح، همین رویه ادامه داشت.

علامه تهرانی می گوید:

در ماه رمضانی که خدمت جناب حداد بودم در جلساتی که شبها داشتند، یکی از شاگردان ایشان که در مکاشفه برایش باز بود؛ بسیار منقلب بود و شور و وله و آتش داشت.

چنان می گریست، که دیگران را تحت تأثیر می گذاشت و گریه هایش از ساعت می گذشت. چشمانش سرخ و متورم می گشت. یک بار جناب حداد به بنده فرمود:

سید محمد حسین این گریه ها و این حرقت دل را می بینی؟ من صد برابر او دارم؛ ولی ظهور و بروزش به گونه دیگر است.

در زمانی که جناب سید هاشم به ایران سفر کرده بود، شهید مطهری با ایشان ملاقات خصوصی داشت. ساعتی با هم بحث می کنند.

موقع برگشت، شهید بزرگوار با شادابی می گوید: این سید حیاتبخش است.

در دیدار بعدی، استاد مطهری از ایشان درخواست دستورالعمل می نماید. سید عارف نیز دستوراتی به ایشان می دهد.

این دیدارهای پر خاطره می گذرد تا اینکه شهید مطهری سفری به عتبات عالیات می کند. در آنجا چند بار به خدمت حاج سید هاشم می رسد.

استاد مطهری می گوید:

یک بار که به دیدن ایشان رفتم از من سؤال کردند: نماز را چگونه می خوانی؟ گفتم با توجه کامل به معانی و کلمات آن، نماز را میخوانم.

ایشان فرمودند: پس کی نماز می خوانی؟ در نماز توجه ات فقط به خدا باشد و به معانی توجه مکن.

منبع:

برگرفته از پايگاه صالحين

تهيه و فرآوري: محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان