وزارت خانه ای جدید به نام ورزش

بخش ورزشی - بالاخره روز موعود فرا رسید و مجلسی‌ها حكم به ادغام سازمان ملی جوانان با سازمان تربیت بدنی دادند تا وزارت‌خانه‌ای جدید به نام جوانان و به كام ورزش تاسیس شود؛ البته نمایندگان مجلس به كلیات این طرح رای مثبت دادند و اگر همه چیز خوب پیش‌ برود، به احتمال فراوان رییس دولت یازدهم

باید در میان وزرای پیشنهادی‌اش نام یك نفر دیگر را به عنوان وزیر برای گرفتن رای اعتماد به مجلس معرفی كند. این طرح با 141 رای موافق، 46 رای مخالف و شش رای ممتنع به تصویب نمایندگان مجلس رسید. با این همه جرقه طرح ادغام سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان چند روز پس از استقرار دولت نهم زده شد اما هیچ یك از مقامات دولتی درباره این طرح اظهار نظر نكردند و حتی برخی این مساله را در راستای تضعیف مهرداد بذرپاش رییس وقت سازمان ملی جوانان ارزیابی كردند.

از سویی دیگر این طرح بازخورد بسیار كمی هم در میان جامعه ورزش داشت. در كنار این، سابقه چنین ادغام‌هایی كه پیش‌تر در ادغام سازمان‌هایی مانند سازمان میراث فرهنگی و سازمان ایرانگردی و جهانگردی انجام شده بود هم آن چنان روشن نبود كه بتواند مخالفان طرح ادغام سازمان ملی جوانان با سازمان تربیت بدنی را قانع كند.

به هر حال طرح این دو سازمان موافقان و مخالفان زیادی حتی در میان نمایندگان مجلس داشت. از جمله نمایندگانی كه به مخالفت با این طرح پرداخت سید كاظم موسوی نماینده مردم اردبیل بود كه در زمان رای‌گیری این طرح در صحن مجلس، تصویب این طرح را بر خلاف سیاست مجلس در راستای كاهش تصدی‌گری دولت عنوان كرد: «در این مصوبه ما مقرر كردیم كه تعداد وزارتخانه‌ها از 21 به 17 كاهش یابد در حالی كه با رای دادن به این طرح یك وزارتخانه به جمع وزارتخانه‌های دیگر اضافه می‌شود و این در تعارض با مصوبه مجلس در برنامه پنجم است.»

وی با بیان اینكه نوع فعالیت سازمان ملی جوانان با سازمان تربیت بدنی متفاوت است و این دو سازمان از یك سنخ نیستند، تاكید كرد: «ماهیت كار این دو سازمان قابل جمع نیست چرا كه سازمان تربیت بدنی فعالیت اجرایی و سازمان ملی جوانان فعالیت ستادی و سیاست‌گذاری دارد؛ ضمن اینكه ادغام سازمان ملی جوانان در سازمان تربیت بدنی جمعیت 25 میلیون نفر جوان كشور را كه سرمایه و ذخیره بزرگ انقلاب هستند با مشكلات متعدد مواجه می‌كند.»

نماینده مردم اردبیل در خانه ملت، در ادامه با بیان اینكه نباید ورزش را سیاسی كرد، گفت: «چه لزومی دارد ما بخواهیم قدرت را از دست رییس‌جمهور بگیریم و آن را تعدیل كنیم؛ آقای سعیدلو چه بی‌مهری كرده؟ ما باید توجه كنیم در این برهه از زمان كه آقای احمدی‌نژاد انقلاب اقتصادی را به راه انداخته این كار به صلاح نیست.»

علی ادیانی‌راد كه به عنوان مخالف تشكیل وزارت ورزش سخن می‌گفت، یادآور شد: «دغدغه‌های موافقان برای ایجاد وزارت ورزش بعضا درست و قابل اعتناست اما به نظر می‌رسد برای برون‌رفت از این دغدغه‌ها مسیر درست قانونی را طی كرد.

وی افزود: در سال 83 وزارت رفاه ایجاد شد كه ما به ازای آن یك وزارتخانه حذف شود، ما آن را حذف نكرده و پیش از شروع اجرای برنامه پنجم یك وزارتخانه اضافه می‌كنیم كه این تغایر رفتار در برنامه‌ریزی از سوی مجلس به حساب می‌آید.»

ادیانی‌راد همچنین این طرح را مغایر اصل 75 قانون اساسی و دارای بار مالی عنوان كرد و گفت: «نمی‌توان منكر این شد كه مجموعه هزینه‌های تشكیل وزارتخانه نیاز به یك سلسله اعتبار دارد، پس جایگاه تامین منابع این اعتبار كجاست؟اساسا وظایف این دو سازمان با یكدیگر متفاوت است. ضمن اینكه مجموعه ورزش و فدراسیون‌ها تابع قوانین بین‌المللی است و ما خیلی به آن ورود نداریم و این تلفیق نامتجانسی است.»

هر چند تعدادی از مسائل عنوان شده از سوی نمایندگان مخالف از دغدغه‌های بسیاری از اهالی ورزش است اما قطعا بالا رفتن سطح مدیریت ورزش از معاونت رییس جمهور به سطح وزارت، منفعت‌های زیادی را برای ورزش به همراه خواهد داشت كه از جمله آن می‌توان به افزایش بودجه ورزش و نظارت بیشتر نمایندگان مجلس بر عملكرد وزارت ورزش و خواستن توضیح از وزیر ورزش اشاره كرد.

اگرچه تا پیش از این ناكامی‌های ورزش ایران در رقابت‌های جهانی و آسیا تنها با تذكر و احیانا مصاحبه انتقادی نمایندگان مجلس روبه‌رو می‌شد اما با تشكیل وزارت ورزش نمایندگان مجلس حق دارند كه وزیر ورزش را در صورت ناكامی به مجلس دعوت كنند و از او درباره نتایج ورزشكاران ایرانی سوال كنند.