تاثیر آلودگی هوا بر روی پوست

این روزها آلودگی هوا، همه ی پایتخت نشین ها را به نوعی کلافه کرده است. شاید دانستن عوارضی که این آلودگی بر روی سلامتی ما می گذارد، موجب شود که تلاش مان را بکنیم تا حداقل، مشکلات کمتری در این زمینه برای مان ایجاد شود.

در مطلبی از دکتر سید ناصر عمادی، متخصص پوست و مو در جام جم این گونه آمده است: شنیدن این پیام از بالاترین مقام وزارت بهداشت که در سال 3700 نفر به دلیل آلودگی هوا در تهران جان خود را از دست داده ‌اند هشدار بزرگی است برای همه کسانی که نگران سلامتی خود و دیگران هستند. اما آیا واقعا آثار زیان بار آلودگی هوا فقط قلب و عروق و ریه ‌های ما را هدف گرفته است؟ بر‌ دیگر اعضای بدن ما به خصوص پوست که وسیع‌ ترین و اولین سد دفاعی در مقابل عوامل بیماری ‌زای محیطی است چه می‌ گذرد؟ آیا از عوارض حاد و درازمدت آلاینده‌ های محیطی بر پوست ‌تان مطلع هستید؟

در یک گزارش علمی در سال 1988 از کارگران کارخانه ساخت مواد شیمیایی در کشور آلمان آمده، از تعداد 53 کارگر 12 نفر بعد از 20 سال دچار سرطان ‌های مختلف پوست شده و تعداد 18 نفر نیز مبتلا به زخم‌ های صعب ‌العلاجی شدند که تا پایان عمر از آن رنج می‌ بردند و در مطالعه ی دیگر ثابت شد که شیوع بیماری ‌ها و بدخیمی ‌های پوست در جوامع صنعتی و افراد شهرنشین بیشتر از سایر گروه‌ ها است. در اثبات آن چه گفته شد در روزهای اخیر شاهد مراجعه بسیاری از بیماران با شکایت‌ های پوستی به درمانگاه‌ های پوست در شهرهای بزرگ بوده ‌ایم که از خارش، کهیر، اگزما، زخم ‌های سطحی و حتی بروز جوش‌ های چرکی در نواحی سر صورت و چین‌ های بدن مانند کشاله ی ران و نواحی زیربغل شاکی بودند.

وجود آلاینده‌ ها در شهرها از 2 راه به پوست آسیب می ‌رساند:

* نخست در اثر تماس مستقیم و رسوب مواد سمی بر سطح و منافذ پوست که با شستشوی به موقع می‌ توان از شدت اثرات زیان بار آن کاست.

* و دوم از راه تنفس و خون که مواد سمی جذب شده به وسیله ی پوست، به راحتی قابل دفع نبوده و منجر به عوارض آنی و درازمدت در پوست می ‌شوند.

از شایع‌ ترین عوارض حاد و زودگذر می ‌توان به خارش، کهیر، خشکی، تغییر رنگ طبیعی پوست(به خصوص در اطفال و افراد مُسن)، اگزمای دست و صورت، ایجاد زخم ‌های سطحی(به خصوص در افراد با سوابق بیماری ‌های پوستی رماتیسمی و دیابت)، قرمزی و خارش پلک و پوست اطراف چشم، بروز و تشدید جوش ‌های چرکی در صورت و بدن و چین ‌ها و حتی خشکی و ترک لب ‌ها اشاره کرد.

مهم‌ ترین عوارض درازمدت را می ‌توان در بروز چین و چروک‌ ها یا پیری زودرس، ریزش غیر طبیعی موها، گودی و تیرگی اطراف چشم، لک ‌های قهوه ‌ای در صورت، التهاب و زخم‌ های مزمن در تنه و اندام و به خصوص در نواحی چین ‌ها(کشاله ران و زیربغل) و مهم ‌تر از همه آغاز بدخیمی ‌های پوستی را در سنین میانسالی جستجو کرد.