مدارسی بدون کتاب‌خانه

اشاره: اهمیت کتاب‌خوانی و انس با کتاب بر هیچ‌کس پوشیده نیست. نه در هفته‌ی کتاب که در تمام طول سال، صفحات روزنامه‌ها، مجلات و سایت‌های اینترنتی مملو از یادداشت‌ها و مقالاتی هستند که بر ضرورت مطالعه و تاثیر آن بر فرهنگ جامعه تاکید می‌کنند.

یکی از نکاتی که در تمامی این موارد مشترک بوده و همگان آن‌ را پله‌ی اول و البته مهم‌ترین قدم در علاقه‌مند شدن افراد جامعه به مطالعه‌ی کتاب می‌دانند، وجود کتاب‌خانه‌های مجهز در مدارس کشور است.

دانش‌آموزان همان‌طور که در کلاس‌های درس تحت آموزش قرار می‌گیرند و مراتب تحصیلی را طی می‌کنند، می‌توانند مطالعه‌ی کتاب را، به عنوان یکی از ضروری‌ترین نیازهای زندگی در برنامه‌های خود قرار داده و نسل بعد از خود را نیز پرورش دهند تا به‌ این ترتیب، جامعه با جهشی چشم‌گیر و بی‌نظیر در زمینه‌ی کتاب‌خوانی رو‌به‌رو شده و یکی از مهم‌ترین مولفه‌های پیشرفت در جامعه تحقق پیدا کند.

امروز، انقلاب اسلامی ایران که داعیه‌ی فرهنگی داشته است، دهه‌ی چهارم حیات خود را تجربه می‌کند. جامعه‌ی ایران که تا پیش از این، تحت حکوت‌های سلطنتی خودکامه قرار داشته و به هیچ‌ عنوان قدرت تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی نداشته است با براندازی حکومت فاسد پهلوی، موتور استقلال و پیشرفت را کلید زده و پای در مسیری نهاده است که کشورهای به ظاهر توسعه‌یافته‌ی غربی، ادعای آن را داشته‌اند.

اما دست‌یابی به قله‌ی پیشرفت و تعالی مقدمات و زمینه‌هایی دارد که در صورت محقق نشدن، تلاش‌ها و پشت‌کارهای افراد جامعه، آن طور که باید و شاید نتیجه نداده و علاوه بر آن، انگیزه و علاقه‌ را نیز در انسان از بین می‌برد.

همان‌طور که گذشت، میزان انس افراد یک جامعه با کتاب، مهم‌ترین قدم در بالابردن فرهنگ و آگاهی بوده و ابتدایی‌ترین گام برای رسیدن به این هدف، تجهیز کتاب‌خانه‌های مدارس می‌باشد. اما آیا امروز، تمام مدارس کشور از این امکان بهره‌مند هستند؟

پاسخ این سوال روشن است؛ چرا که همه‌ی ما به نحوی با محیط مدارس کشور آشنا بوده و از امکانات موجود در آن باخبر هستیم. اما برای درک بهتر موضوع بهتر است به آمار زیر دقت کنیم: