علایم افسردگى
علایم افسردگى همیشه غمگینى و گریه كردن نیست بلكه بسیار متنوع است. بسیارى از افراد مبتلا به افسردگى دچار تغییرات روحى و روانى مى شوند كه بر تفكر، خواب و یا میزان انرژى آنها تأثیر مى گذارد. علاوه بر این، افسردگى هاى مختلف و متنوع علایم دیگرى را نیز به همراه دارند.
علایم افسردگى عبارت اند از:
1 - روحیه افسرده
2- احساس مداوم ناامیدى، بى ارزشى و احساس گناه
3- خستگى یا كمبود انرژى
4- رفتار بسیار كند و آهسته (گویى فرد خود را كشان كشان حركت مى دهد)
5- عدم رضایت یا كاهش رضایت از زندگى
6- كاهش انگیزه
7- تفكر منفى یا بدبینانه
8- عدم احساس علاقه نسبت به دوستان، فعالیت، سرگرمى یا كار
9- تغییر در عادات غذاخوردن كه به صورت پرخورى یا كم اشتهایى بروز مى كند
10- مشكلات خواب، از جمله زود برخاستن
11- گریه هاى مداوم
12- مشكل در تمركز، یادآورى یا تصمیم گیرى
13- اوقات تلخى
14- اضطراب و نگرانى بسیار زیاد
15- فكر كردن به مرگ یا خودكشى
16- اقدام به خودكشى .
متخصصان معتقدند كه اگر فردى همه این علایم یا بعضى از آنها را حداقل طى دو هفته هر روز داشته باشد آن فرد مبتلا به افسردگى بالینى است.
افسردگى مى تواند بر تمام زندگى فرد (و خانواده و دوستان نزدیك او نیز) تأثیر بگذارد. زیرا افسردگى روى توانایى شخص سایه می اندازد و باعث یأس و دلسردى او مى شود. فرد افسرده اغلب از هیچ چیزى لذت نمى برد حتى از چیزهایى كه روزى از آنها لذت مى بُرد.
- در طول دوره افسردگى بعضى از افراد عملاً از انجام هرگونه كارى عاجز و ناتوان هستند.
- بعضى از افراد افسرده مى توانند به كار كردن ادامه دهند اما این افراد فقط در شغل خود دوام مى آورند تا به تعهدات خود عمل كنند. اما این كار بسیار سختى براى آنها است.
فرد مبتلا به افسردگى اصلى علاوه بر داشتن علایم عمومى افسردگى، ممكن است علایم زیر را نیز از خود بروز بدهد:
1 - سردردهاى مداوم
2- درد و رنج هاى دیگر، حتى بدون آنكه علت ظاهرى داشته باشند
3- مشكلات سوء هاضمه
4- عملكرد ضعیف جنسى.
ممكن است در كودكان و نوجوانان علایم افسردگى واضح تر باشد. این علایم عبارت اند از:
1- افت نمرات 2- اوقات تلخى 3- مشكلات اخلاقى 4- انزوا و گوشه گیرى 5- شكایت كردن از مشكلات جسمانى مانند سردرد و دل درد 6- كاهش انرژى 7- عدم تمركز 8- تغییر در الگوهاى خواب یا غذاخوردن
لازم است بدانید:
متخصصان تخمین مى زنند كه 20 درصد از كودكان و چهار تا هشت درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگى هستند. بالاترین مورد افسردگى در دختران پس از سن بلوغ رخ مى دهد.
بهتر است بدانید كه:
افراد بالاى 65 سال، چهار برابر گروه هاى سنى دیگر مبتلا به افسردگى هستند. در افراد مسن، افسردگى با علایم دیگرى همراه است؛ علایمى مانند گیجى، فراموشى، عدم توجه به بهداشت شخصى و ظاهر. علاوه بر این، بیمارى ها نیز مى توانند باعث افسردگى شوند مانند بیمارى تیروئید، بیمارى هاى سیستم عصبى و برخى سرطان ها.
اختلال دوقطبى
در افراد مبتلا به افسردگى اختلال دوقطبى یا افسردگى شیدایى، نوسانات روحیه اى زیادى مشاهده مى شود. به طورى كه فرد در اوج شیدایى یا شادى غیرمعمول قرار می گیرد و سپس وارد مرحله افسردگى مى شود. در طول مرحله افسردگى، فرد همان علایم افسردگى بالینى (عمومى) را از خود نشان مى دهد اما در این افسردگى خطر خودكشى بالاتر است.
افسردگى خفیف
افسردگى خفیف یا افسردگى مزمن اغلب از دوران كودكى یا نوجوانى آغاز مى شود و در صورت عدم درمان ممكن است چندین سال تداوم یابد.
افراد مبتلا به افسردگى:
1- هیچگونه احساس عاطفى ندارند و از نظر عاطفى كاملاً بى حس هستند، آنها به طور مداوم در حالت افسردگى سطح پایین به سر مى برند و با علاقه و اشتیاق كمى به زندگى روزمره ادامه مى دهند.
0- دوست دارند افكار منفى داشته باشند؛ معمولاً نیمه خالى لیوان را مى بینند.
1- 3- از چیزى لذت نمى برند حتى از چیزهایى كه زمانى از آنها لذت مى بردند.
اختلال فصلى
این افسردگى شكلى از افسردگى است كه تصور مى شود با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به میزان زیاد، به وجود مى آید. علاوه بر روحیه افسرده و علایم عمومى افسردگى، علایم دیگر این افسردگى عبارت اند از:
1 - تمایل به خوردن غذاهاى شیرین و نشاسته دار
2- افزایش وزن
3- خواب زیاد.
این حالت عموماً در فصل بهار از بین مى رود.
ترجمه: رضا عسگرى
مطالب مرتبط
آشنایی با داروهای ضد افسردگی و عوارض آنها
یك راه حل ساده برای پیشگیری از افسردگی در زنان خانه دار
درمان افسردگی با داروهای گیاهی
كتاب های « روان شناسی »، « خانواده » ، « زنان » ، « دائرة المعارف » و « متفرقه » در فروشگاه اینترنتی تبیان
