صلاحیت کمیته های انضباطی

بخش حقوقی- امروز ورزش به عنوان یک نهاد با خصوصیات بین المللی توسعه فراوانی پیدا کرده است به طوری که حتی مراجعی را برای رسیدگی به دعاوی که در این خصوص وجود دارد به خود اختصاص داده است. در دعاوی غیر ورزشی مراجع را به دو دسته دادگاه های عمومی و استثنایی تقسیم می کنیم این تقسیم بندی در مورد دعاوی ورزشی هم صادق است و اگر در خصوص ورزش جرمی اتفاق بیفتد یا شاهد دعاوی ورزشی باشیم دادسرا و محاکم عمومی صلاحیت رسیدگی دارند و مراجع تجدید نظر نیز رسیدگی به اعتراضات بعدی را بر عهده دارند.

رئیس قوه قضاییه در مهر ماه سال 1382 طی بخشنامه ای به کلیه روسای دادگستری های سراسر کشور دستور تاسیس محاکم خاص ورزشی و امور تربیت بدنی را صادر و ابلاغ کرد و برای اولین بار در تاریخ دادرسی ایران به نقش و جایگاه ورزشی و ورزشکاران اهمیت ویژه ای داده شد.

همچنین  کمیته های انضباطی که نهاد مستقل رسیدگی کننده به تخلفات ورزشی هستند تشکیل شدند.

شورای سازمان تربیت بدنی ایران با اختیارات حاصل از قانون تاسیس سازمان تربیت بدنی، آیین نامه انضباطی را در اردیبهشت 1374 به تصویب رسانده است این آیین نامه زیربنای تاسیس کمیته های انضباطی و اساسنامه شورای عالی انضباطی محسوب می شود. بنابراین کمیته های انضباطی در ورزش کشور، مراجع غیر قضایی رسیدگی کننده به اختلافات و رفع تنازع و صادر کننده احکام قطعی در مورد تخلفات ورزشی هستند.

از دیگر مراجع رسیدگی کننده نهادهای داوری هستند که دعاوی حقوقی همچون نقل و انتقال بازیکنان، دعاوی راجع به حق پخش حامیان مالی و تبلیغات و دعاوی خسارت و مسئولیت مدنی را می توان از طریق آنها حل و فصل کرد. ارجاع این امور به داوری دو حسن دارد یکی اینکه به دعوا سریع تر رسیدگی می شود دوم اینکه با هزینه کمتری فیصله داده می شود.

در عرصه بین المللی نیز، دادگاه بین المللی ورزش (CAS) در سال 1984 زیر نظر شورای بین المللی حکمیت ورزش تشکیل شد که مقرآن در شهر لوزان سوئیس قرار دارد و می توان گفت حقوق ورزش نخستین بار در برنامه گروه آزمایشی تربیت بدنی و ورزش دانشگاه آریستولیان تسالونیکی یونان در سال 1984 استفاده شد و ازهمان سال این شاخه از حقوق در گروه آموزشی تربیت بدنی در دانشگاه آتن تدریس شد و تا به امروز ادامه دارد.

اگر در ورزش و در بین ورزشکاران تخلفی انجام شود کمیته انضباطی به آن رسیدگی می کند اما در کمیته های انضباطی تعریفی از تخلفات ورزشی بیان نشده و تفاوت تخلف ورزشی با جرم ورزشی به روشنی ارائه نشده است اما از مجموعه اوضاع و احوال، تخلفات ورزشی که رسیدگی به آنها در صلاحیت کمیته های انضباطی است را می توان به عنوان عمل خارج از ضوابط و مقررات ورزشی و عمومی شخص ورزشکار یا مربی یا داوران یا سایر اصحاب ورزش در محیط ورزشی یا حتی خارج از محیط ورزش، که به عنوان ورزشکار مرتکب می شوند بیان کرد.

تخلفات ورزشی به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از: خطای فنی، خطای اخلاقی، خطای عمومی. خطای فنی که کاملاً مشخص است و نیازی به توضیح ندارد اما خطای اخلاقی عبارت است از حرکات ناشایست و خلاف عرف جامعه ورزشی.

 خطای عمومی عبارت است از فعل یا ترک فعلی که در سطح جامعه نیز مورد نکوهش قرار دارد.

با توجه به اینکه داوری امری مستقل است و به عنوان واحد عدالت در صحنه ورزشی شناخته می شود دخالت هر ورزشکار یا مسئول و یا تماشاگر ممکن است باعث نزول شأن داوری و زائل شدن حقوق ورزشکاران شود. همچنین مسائلی نظیردوپینگ ،  تخلف در کلاس های آموزشی، امتناع از حضور در تمرینات و تخلفات مالی و تحریک تماشاگران از اموری هستند که در صلاحیت کمیته های انضباطی قرار دارند.

اگر چنین تخلفاتی از سوی ورزشکاران انجام شود، تنبیهاتی از قبیل تذکر (کتبی، شفاهی)، جریمه نقدی، محرومیت دائم یا موقت، کسر امتیاز از تیم یا ورزشکار، توبیخ (کتبی یا شفاهی)، باخت فنی یا اخراج و سایر تنبیهاتی که براساس شرایط خاص هر ورزش منظور گردیده است در نظر گرفته می شود.

ندا سادات پاک نهاد/وکیل پایه یک دادگستری

تنظیم برای تبیان/سمیه حدادی