عباس یعنی عشق و ایثار

عباس یعنی زندگی تا بی‎ ‎نهایت

عباس یعنی مرگ را باور‎ ‎نکردن

یعنی اوج عشق تا آ نسوی‎ ‎ادراک

یعنی که خون جوش جنونی تازه‎ ‎دارد

یعنی به انگشت جنون دل را‎ ‎کشیدن

یعنی تمام عاشقی پا در رکاب‎ ‎است

یعنی علی پا در رکاب جنگ‎ ‎دارد

تیغ علی در دست عباس است‎ ‎اینجا

چشمی که از مستی غزل‌پرداز خم‎ ‎شد

چشمی که خونین گشت و خون را آبرو‎ ‎

چشمی که تفسیر تمام آیه ها‎ ‎شد

چشمی که چشم انداز دریای بلا‎ ‎گشت

آه ای خدای عشق معنا کن جنون‎ ‎را

واکن زپای بغض زنجیر‎ ‎تغافل

آخر تمام واژه ها گنگند‎ ‎اینجا

آنان که در مدح تو مروارید‎ ‎سفتند

اینجا زبان واژه می گیرد‎ ‎زحیرت

مردانگی بر پای تو سر می‎ ‎سپارد

از توست گر روح فتوت سر‎ ‎فرازست

از هرم لبهای تو آب آتش‎ ‎گرفته

تو مظهر مهر و وفایی و‎ ‎رشادت

‎ ‎تو پورحیدر تو سپهدار‎ ‎حسینی

تنها تو میدانی حریم عشق آن‎ ‎روز

تنها تو فهمیدی صدای تشنگی‎ ‎را

تو آبروی آب را بازی‎ ‎گرفتی

تو یادگار حیدر کرار‎ ‎بودی

‎ ‎از ابتدای آفرینش تا‎ ‎هدایت

یک لحظه در ناباوری‌ها سر‎ ‎نکردن

یعنی گذشتن از لب دریا‎ ‎عطشناک

عشق آتشی در سینه بی اندازه‎ ‎دارد

جان دادن و مهر برادر را‎ ‎خریدن

‎ ‎در سینه سالار مردان انقلاب‎ ‎است

‎ ‎حیدر به قتل مشرکین آهنگ‎ ‎دارد

مه، محو چشم مست عباس است‎ ‎اینجا

دستی که در پیکار عشق و عقل گم‎ ‎شد

‎  ‎دستی که افتاد و جنون را آبرو‎ ‎داد

دستی که در راه خدا از تن جدا‎ ‎شد

دستی که دستاورد دشت کربلا‎ ‎گشت

‎ ‎تفسیر کن در دیده ها دریای خون‎ ‎را

تا در میان سینه ها آتش کُند‎ ‎گُل

‎ ‎هرگز نشاید قطره را تفسیر‎ ‎دریا

جر قطره ای از بحر بی پایان‎ ‎نگفتند‎ ‎

می‌سوزد از شرم تو سر تا پای‎ ‎غیرت

مردی اگر دارد نشانی از تو‎ ‎دارد

گر بیرق مردانگی در اهتزاز‎ ‎است

از شرم جان آفتاب آتش‎ ‎گرفته

تو ساقی عشقی و سقای‎ ‎شهادت

حقا که تو تنها تو سردار‎ ‎حسینی

از تشنگی می سوخت چون مهر‎ ‎جانسوز

بر آب دیدی جای پای تشنگی‎ ‎را

لب تشنه خود راه سرافرازی‎ ‎گرفتی

تو عشق را تا آخرین دم یار‎ ‎بودی