موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

‌یک کارشناس مهدویت گفت: گاهی گفته شده است که چون حضرت مهدی(ع) پس از ظهور، به حق قیام می کند، ایستادن شیعیان به هنگام شنیدن لفظ "قائم آل محمد" می تواند به این معنا باشد که در واقع یک شیعه آمادگی خود را جهت همراهی در قیام به حقِ حضرت صاحب الزمان(عج)، به امام خود اعلام می کند.

سبک‌ساز و نوحه‌سرای جوان اهل‌بیت می‌گوید: چه شده که شعری که ۳۰ سال قبل حفظ می‌کردند و می‌خواندند، امروز اگر در جلسه بخوانی، همه تعجب می‌کنند و یا متوجه نمی‌شوند. وقتی از ۳۰ سال قبل به اینجا رسیدیم، ۳۰ سال بعد به کجا خواهیم رسید؟

من كه قریب دوازده سال در خدمت این مرد بزرگ تحصیل كرده ام، باز وقتی كه در سفر اخیر به پاریس به ملاقات و زیارت ایشان رفتم، چیزهایی از روحیه او درك كردم كه نه فقط بر حیرت من، بلكه بر ایمانم نیز اضافه كرد. وقتی برگشتم، دوستانم پرسیدند چه دیدی؟ گفتم چهار تا «امَنَ» دیدم:

وقتی نهج‌البلاغه را مطالعه می‌کنید می‌بینید در این کتاب دو مطلب است که هی تکرار می‌شود: «تقوی» و «عمل». ... ما نه به «تقوی» اعتقاد داریم و نه به «عمل» یک عمر زندگی می‌کنیم بدون تقوی و عمل، بعد وصیت می‌کنیم که ما را ببر نجف دفن کنند، کارمان درست می‌شود!!

یکی از علائم حیات یک جامعه این است که همبستگی میان افرادش بیشتر است. خاصیت مردگی متلاشی شدن و متفرّق شدن و جدا شدن اعضا از یکدیگر است، خاصیت زندگی یک اجتماع به همبستگی و پیوستگی بیشتر اعضاء و جوارح آن اجتماع است. آیا جامعه اسلامی امروز یک جامعه زنده است ی

قرآن می‌گوید: اگر همه‌ی مردم این قدر شرّ و فاسد و ظالم و دروغگو بودند آن جامعه را هلاک می‌کردیم، چنین جامعه‌ای محال است وجود داشته باشد، اصلاً قابل دوام نیست و فوراً هلاک می‌شود. اینکه قرآن هلاک اقوام گذشته را بیان می‌کند برای چیست؟ می‌گوید قبل از شما اقو

در حکمت الهی اصالت در هستی با حق است، با خیر است، با حُسن و کمال و زیبایی است، باطل‌ها، شرور و نقص‌ها و زشتی‌ها در نهایت امر و در تحلیل نهایی به نیستی‌ها منتهی می‌شوند نه به هستی‌ها... پس شر و باطل در عین حال که اصالت ندارد و از سنخ وجود نیست، در عین حال

مگر دین و دین گرایی فطری نیست؟ پس علت دین گریزی چیست؟ پاسخ اجمالی این است که بشر «دارای نیازها و احتیاجات مختلف است و تمام این احتیاج ها و نیازها از طبیعت و فطرتش سرچشمه می گیرد. اگر شما همه ی این نیازهای فردی و اجتماعی و بشر را همآهنگ با یکدیگر اشباع کنی

هیچ ضرورتی ندارد که یک چیزی قدمت یعنی سابقه ی زمانی زیاد داشته باشد و در عین حال فرسوده و کهنه شده و مشرف به انهدام باشد. سابقاً هر جا که کلمه ی «قدمت» می آمد یک تقدسی از آن استشمام می شد، می گفتند این چیز قدیمی است پس یک قداست بیشتری دارد. حالا برعکس، در

منافق کسی است که فکر و اندیشه اش یک جور می گوید زبانش جور دیگری، درست بروند آن. احساسات و عواطفش در یک جهت است ولی تظاهرات ظاهریش در جهت دیگر. در دل خدا را قبول ندارد اما متظاهر به خداپرستی است..... پیغمبر(ص) نسبت به آینده ی امت اظهار نگرانی می کرد و می گ

انسان موجودی است که به اصطلاح فاعل بالقصد است، هرکاری که می‌کند تحت تأثیر یک انگیزه ی خارج از وجود خودش می‌کند، لذتی یا دفع الهی را می‌خواهد. محال است که انسان کاری را بکند و در آن کار خودش بر وجود انسان حکومت بکند حکومت او عین آزادی است و آن حکومت، دیگر

عبادت برای این است که زود به زود به یاد خدا بیفتد و هر چه که انسان بیشتر به یاد خدا باشد، بیشتر پای بند به اخلاق و عدالت و حقوق می‌شود.

عرفا به این نکته دست یافته اند که نبوت از آن جهت پایان یافت که تمام مراحل و منازل فردی و اجتماعی انسان و راهی که انسان باید بپیماید یکجا کشف گشت؛ پس از آن هر بشری هرچه دریافت کند بیشتر از آن نخواهد بود؛ ناچار محکوم به پیروی است.

: استاد مطهری اساسی ترین نقش پیامبران را مبازره با استبدادها و درگیری با مظاهر طغیان می دانند. ایشان می گوید: «قرآن بر این نقش پیامبران تأکید فراوان دارد: اولا بپا داشتن عدل را به عنوان هدف بعثت و رسالت ذکر می کند؛ ثانیا در داستانهای خود درگیریهای پیامبرا

نوابغ افرادی هستند که نیروی فکر و تعقل و حسابگری قوی دارند، یعنی از راه حواس خود با اشیاء تماس می گیرند و با نیروی حسابگر عقل خود بر روی فرآورده های ذهنی خود کار می کنند و به نتیجه می رسند و احیانا خطا می کنند.[ص16] اما پیامبران علاوه بر نیروی تعقل، «به ن

قرآن ضمیر انسان را بعنوان یک منبع معرفت ویژه نام می برد...قرآن از جهان خارج انسان به آفاق و از جهان درون انسان به انفس تعبیر می کند و از این راه اهمیت ویژه ضمیر انسانی را گوشزد می نماید.

در اصل ضرورت پیوستن به یک مکتب و یک ایدئولوژی تردیدی نیست؛ آن چیزی که لازم است مورد توجه واقع شود این است که تنها ایمان مذهبی قادر است انسان را بصورت یک مؤمن واقعی در آورد... گرایشهای ایمانی مذهبی موجب آن است که انسان تلاشهایی علی رغم گرایشهای طبیعی فردی

ایمان مذهبی به حکم اینکه به انسان که یک طرف معامله است نسبت به جهان که طرف دیگر معامله است اعتماد و اطمینان می بخشد دلهره و نگرانی نسبت به رفتار جهان را در برابر انسان زایل می سازدو به جای آن به او آرامش خاطر می دهد

در نهایت استاد ریشه تفاوت را با تعریف از دو خصات انسانی اینگونه بیان می دارند:« علم به معنی مجموع تفکرات بشری درباره جهان محصول کوشش جمعی بشر است...گرایشهای والا و معنوی و فوق حیوانی انسان آنگاه که پایه و زیربنای اعتقادی و فکری پیدا کند نام ایمان به خود

امر جهان دایر است میان این که موجود باشد با نظام معین و با اصلا موجود نباشد...بدیهی است که حکمت اقتضا می کند افضل را؛ یعنی هستی را نه نیستی را.