ستاره کوگد
ستاره ها همیشه در آسمان صاف و روشن می درخشند و چه آسمانی پاکتر ازروستای گوگد، در یک فرسخی شهرستان گلپایگان که می خواست درخشان تر از همیشه شود. سید محمد باقرمرد عالم و با تقوای روستا دارای چهار فرزند دختر و بی نصیب از داشتن فرزند پسر بود.
مثل تمام عالمان صاحب نفس روزی انگار به او الهام شد که بار سفر به مشهد ببندد و با پای پیاده خود را آستان مقدس امام معصوم برساند .کنار بقعه شریفه نشست و اشک ریخت و از حضرت خواست که به إذن الله پسری به او مرحمت نمایند که موجب روشنی چشم او، و برکت و عزت اسلام و مسلمین باشد.
در همین سفر و توسل بود که یکی از فرزندان ایشان در عالم رؤیا مشرف به حضور حضرت رضا و امام جواد علیهما السلام شد. در عالم رؤیا مشاهده کرد که حضرت جواد علیه السلام رفت و امام رضا علیه السلام ماند. سید محمد باقر، خواب را چنین تعبیر کرد که خداوند دو پسر به ایشان می دهد که اولین آنها رضا، می ماند ولی دومیش از دنیا می رود، و همین طور هم شد! و در هنگام تولد فرزند دوم، مادر و پسر هر دو از دنیا رفتند.
در هشتم ذی القعده سال 1316 ق پسری به دنیا آمد که سالها بعد چراغ اجتهاد با نور وجود او روشن شد.آن شب در خانه سید محمد باقرجشنی بود که فقط فرشته ها ارزش آن را در آسمان درک می کردند جشنی که آسمان برای تولد ستاره ای پر نور می گرفت.
فرزند آسمان محمد رضا نام گرفت و لقب او را «هبة الله»نامیدند تا همیشه یادش بماند هدیه ای از طرف امام هشتم است و کنیه اش را «ابوالحسن» انتخاب کردند.
پس از نامگذاری، سید محمد باقر دست به آسمان بلند کرد و در حق ستاره اش دعائی کرد و آن را در پشت صحیفه سجادیه چنین نوشت:
« اللهم طوّل عمره، و وسع رزقه، و اجعله من العلماء العاملین بفضلک و کرمک یا ارحم الراحمین »
( خدایا عمر فرزندم را طولانی کن و بر وی وسعت روزی مرحمت فرما. و او را از علماء عاملین و با تقوی قرار ده خدایا این خواسته های ما را با فضل و بزرگواریت عطا فرما ای رحم کننده ترین رحم کنندگان )
فرشتگان به زمین آمدند و دعا را همان لحظه به آسمان بردند .و این دعا در حق محمد رضا مستجاب شد.
نوشته معصومه اسماعیلی گروه حوزه علمیه
