دستور زبان فارسی(گروه)

گروه به آن واحد زبان فارسی گفته می شود که از یک کلمه یا بیشتر ساخته شده است و خود در ساختمان بالاتر یعنی بند به کار می رود.

گروه های فارسی به سه دسته تقسیم می شوند:

1- گروه فعلی

2- گروه اسمی

3- گروه قیدی

گروه فعلی:

بزرگترین گروه فعلی در فارسی از شش عنصر ترکیب شده است:

مثال: نه باید برداشته شده باشد.

فرمول ساختمانی گروه فعلی را در فارسی می توان چنین بیان کرد:

(ن) (ق) (غ) ف (ل) (ح)

عناصری که در بین دو هلال قرار گرفته اند اختیاری هستند. فقط عنصر “ف” یعنی فعل واژگانی اجباری است:

ساختمان گروه اسمی

گروه اسمی فارسی از یک کلمه یا بیشتر ساخته شده و در جایگاه مسندالیه، متمم و گاهی ادات قرار می گیرد.

گروه اسمی از یک هسته و تعدادی وابسته که در دو طرف هسته قرار می گیرد تشکیل شده است.

ملاک های تشخیص وابسته پیشرو، هسته و وابسته پی رو از یکدیگر “کسره اضافه” است.

الف – وابسته های پیشرو به یکدیگر اضافه نمی شوند و در بین آن ها و هسته نیز اضافه وجود ندارد.

ب - اولین کلمه ای که پس از آن اضافه قرار می گیرد هسته است.

ج – عناصری که بعد از هسته قرار می گیرند وابسته های پی رو هستند که همه به هم اضافه می شوند مگر در شرایط خاص.

ساختمان گروه قیدی

گروه قیدی فارسی از یک کلمه  یا بیشتر ساخته شده است. و در جایگاه ادات را اشغال میکند.

گروه قیدی با علامت:

گروه های قیدی با علامت تنوین:  مثلاَ ، احیاناً و ....

گروه قیدی با حرف اضافه: پیوند + دنباله (گروه اسمی)

پیوند = حرف اضافه + (رابطه) / (رابطه) + حرف اضافه

در زیر/ نظر آقای دکتر فرزان

عطف به/ نامه شماره 501

از طرف/ این وزارتخانه

در باره / شهریه این نیمسال

قبل از/ کنفرانس

گروه قیدی بی علامت: دارای هیچ علامت صوری خاصی نیستند.

زیرطبقه باز واژگانی:

در صورت ظاهری تمایز به خصوصی ندارد ولی شناسایی به وسیله معنی است مانند:

همیشه، همواره، هنوز، اکنون، فقط، هم، نیز، بس، با هم، هر گز، شاید، اینطور، بله، آره، خیر، نه، نخیر و ...

طبقه بسته دستوری :

گروه هایی که دارای کاربردهای دستوری ویژه ای هستند. مانند:

بطوریکه، چنانچه، وقتیکه، هنگامیکه، اگر، هرگاه، که، برای اینکه، چون، زیرا، تا، والا، مگر، وگرنه، اما و ...

مطالب مرتبط:

منبع: توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی تالیف: باطنی

مرکزیادگیری سایت تبیان - تنظیم: سمیرا بادامستانی