قدردان حماسه سازان گوانگجو باشیم

شاید کمتر کسی تصور می کرد که ورزشکاران ایرانی در شانزدهمین دوره بازی های آسیایی 2010 گوانگجو چین، دروکننده مدال های رنگارنگ(59 مدال: 20طلا+14نقره+25برنز) باشند و برای اولین بار 20 نشان طلا از این بازی ها صید کنند.

سایت جهان نوشت: در روزهایی که خیلی ها خودشان را کنار کشیدند تا شکست های احتمالی ملی پوشان ایرانی در گوانگجو را نبینند و پاسخش را ندهند، ورزشکاران ایران اسلامی گل کاشتند و شگفتی ساز شدند. این ورزشکاران شایسته تجلیل هستند، نه به خاطر رکوردشکنی، نه به خاطر کسب نمره 20، نه به خاطر کسب مقام چهارمی آسیا بلکه به خاطر نشان دادن غیرت و همیت ایرانی و به اهتزاز در آوردن پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی ایران در قاره کهن.

امروز ایران اسلامی به فرزندان خود می بالد که با رعایت اخلاق و پایبندی به اصول دینی توانستند غرور ملی هموطنانشان را احیا کنند و بهترین نتایج را در طول چند دهه اخیر کسب نمایند. در این میان چند نکته حائز اهمیت است:

کسب مقام چهارمی ایرانیان در گوانگجو به مثابه یک قهرمانی است چرا که با توجه به پیشبینی های مجامع و محافل داخلی در بهترین حالت قرار بود 17 مدال بگیریم، از سوی دیگر اغلب رقبای ما قادر به شرکت در همه رشته های ورزشی به ویژه در بخش بانوان بوده اند، حال آنکه ورزشکاران جمهوری اسلامی ایران و مسؤولان ورزش کشور به خاطر پایبندی به احکام نورانی دین مبین اسلام، حاضر به شرکت در برخی رشته ها نبوده‌اند، ضمن اینکه میزان سرمایه گذاری کشور ما نسبت به کشورهای رقیب بسیار پایین تر بوده است؛ به طور مثال اغلب رشته ها در بخش بانوان به تازگی پا گرفته است و قطعا در آینده به ثمر خواهد رسید. ضمن اینکه با توجه به امکانات و تجهیزات ورزشی کشور و تعداد ورزشکاران اعزامی، کسب این میزان مدال از بازی های آسیایی خود یک دستاورد بزرگ به حساب می آید.

جمهوری اسلامی می تواند با پیش رفتن در همین خط و رفع برخی نقائص، رفته رفته به مدل و الگویی واقعی و موفق به ویژه برای کشورهای اسلامی در امر ورزش بانوان تبدیل شود. برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور، بانوان مسلمان و محجبه ایرانی بر بام آسیا ایستادند تا ثابت کنند که حجاب نه تنها هیچ منافاتی با ورزش ندارد بلکه خود بیانگر آزادگی زن ورزشکار محجبه است.

موفقیت بانوان ورزشکار هم میهن در گوانگجو در حالی رقم خورد که آنان با کمترین امکانات پای به این رقابت ها گذاشته بودند اما با توکل به قادر متعال توانستند به ستاره های قاره کهن تبدیل شوند. مدال های زنان ورزشکار ایرانی در گوانگجو به تنهایی تبلیغات مسموم غرب در مورد ضعیف بودن زنان ایرانی یا محدود و محروم بودن آنان را باطل کرد و نشان داد که نظام جمهوری اسلامی ارزش ویژه ای برای مقام و شخصیت زنان قائل است. بی تردید این موفقیت ها، اعتماد به نفس ملی زنان و دختران ایرانی را بالاتر برده، آینده درخشان تری برایشان رقم خواهد زد. البته این یك تجربه ابتدایی در این راه از لحاظ شكل حضور و نه از حیث نتایج حاصله بود؛ لذا با رفع یك سری ایرادات می توانیم به كیفیت ظاهری بهتری جهت ارائه یك الگوی مناسب تر به كشور های اسلامی دست یابیم.

قهرمانی، خشک و خالی نمی شود، باید از قهرمانان ایرانی تقدیر کرد، بخشی از این قدردانی مادی و بخشی دیگر معنوی است. لازم است به طرزی معنادار از قهرمانان گمنام ورزش کشور قدردانی شود تا تابوی برخی ستاره های پوشالی ورزش به ویژه در فوتبال نزد جوانان ورزش‌دوست شکسته شود. بچه های غیرفوتبالی ایران چه در مسابقات تیمی و چه در مسابقات انفرادی برابر حریفانی سرسخت و جهانی به پیروزی رسیدند، آنها سال ها در میادین ورزشی تکاپو کرده بودند تا توانستند بر سکوهای قاره کهن جلوس کنند. وضعیت تمرینی آنان به مراتب ضعیف تر و کم رونق تر از برخی تیم های فوتبالی بود با این وجود نامی از این قهرمانان بزرگ نه در رسانه ها و نه در دیگر مجامع برده نمی شد. آیا این ظلمی بزرگ در حق این جوانان ایرانی نیست که با تعصب برای کشور در میدان های سخت می جنگند اما یک چندم فلان بازیکن مشهور فوتبال حقوق و پاداش دریافت نمی کنند؟

فراموش نشود که مقصر این مسأله تنها مدیران ورزش کشور نیستند بلکه رسانه ها، نخبگان و دیگر نهادها نیز به نوبه خود سهمی ویژه در تجاری کردن یا از چشم انداختن برخی رشته ها دارند. به نظر می رسد که اگر چنانچه این قهرمانان به الگوی نسل جوان تبدیل شوند آینده "کل ورزش" کشور درخشان تر بوده و نتایج بهتری انتظار ورزشکاران ایرانی را بکشد.

نکته آخر تاکید بر نقش ویژه دولت در رسیدن به این افتخار ملی است. سرمایه گذاری های کلان دولت های نهم و دهم در امر ورزش، توسعه ورزش های همگانی و بردن امکانات ورزشی به روستاها و نقاط دوردست و محروم و توجه ویژه به ورزش بانوان، ثمره خود را در گوانگجو داد. آنان که دستی در کار اجرایی داشته و دارند به خوبی می دانند که افزایش سرانه ورزشی کشور از 20 سانتی‌متر به یک متر در طی چهار سال شوخی نیست و به راحتی انجام‌پذیر نیست. رفع نسبی اعمال نظر در اعزام تیم ها و بازیکنان به مسابقات آسیایی و جهانی و عدم تبعیض در انتخاب ها، اقدام عدالت محورانه و مناسبی بود که تحقق مدال های رنگارنگ را برای ایران به همراه داشت. اگر چه این پیروزی تنها در آقایان سعیدلو و علی آبادی منحصر نیست و حاصل تلاش جمعی همه دستگاه ها و ورزشکاران پرتلاش ایران اسلامی است اما چه زیباست که منتقدان ورزشی یا سیاسی دولت، در برابر این موفقیت عظیم سر تعظیم فرو بیاورند و همگام با ملت در این شادمانی ملی شریک شوند.

تنظیم برای تبیان: حسین محمدی