والدین:بدترین نوع تربیت شما!

اگر بَرآنید تا فرزندی پاک، مؤمن، متشخّص، و متخلّق به اخلاق حسنه داشته باشید، سعی کنید به فرزندانتان "مسوولیت " بدهید  و بعد، از آنان مسوولیت بخواهید و بدانید که این کار، کودکان را متشخص بار می‌آورد و احساس می‌کنند، که بقدری مهم و ارزشمند هستند، که به آنان مسوولیت واگذار می‌گردد.

کودکان باید احساس "شخصیت " کنند،

کسی که احساس شخصیت می‌کند با شدت تمام خود را کنترل می‌کند، و سعی می‌کند کاری نکند که شخصیت او آسیب بییند، و یا لکه دار شود. وقتی که کودکان، احساس شخصیت نکنند، کم کم بی عار می‌شوند؛ یعنی "بی تفاوت " می‌گردند، چه از آنان تعریف کنید یا سرزنش نمایید، در هر دو حالت، بی تفاوت خواهند بود، و بدون هیچ عکس العمل.

حتی اگر ایشان را مورد توبیخ یا ضرب و شتم هم قرار دهید باز، هیچ گونه عکس العملی نشان نخواند داد و این حالت، بسیار خطرناک است،

چون وقتی انسان نسبت به همه چیز بی تفاوت بود، دیگر، مشکل است وی را اصلاح نمود، زیرا اگر کار خوبی انجام داد و او را تشویق نمودید، نسبت به تشویق، هیچ احساسی ازخود بروز نخواهد داد و اگر کار خلافی انجام داد، و او را سرزنش نمودید، باز بی تفاوت خواهد بود.

برخی از والدین می‌گویند وقتی فرزندمان را به خاطر کار زشتی که انجام داده است سرزنش می‌کنیم، عصبانی می‌شود و از خود دفاع می‌کند، باید عرض کنم که این بسیار خوب است و نباید والدین از این امر ناراحت بشوند، چون این حالت نشان می‌دهد که کودک شما چیزهایی را می‌فهمد و حس می‌کند و خوبی و بدی را تشخیص می‌دهد، و این، صفتی بسیار خوب و مثبت است.

اگر کودکی حساسیت خود را از دست بدهد اثری بسیار منفی دارد، مثلا، فرض کنید شما وقتی برای اولین بار دستتان به دیگ داغ می‌خورد، دست شما تاول می‌زند، و زخم می‌شود، و بار دوّم که دست شما با دیگ تماس پیدا کرد، تاول و زخم کمتری ظاهر می‌شود، و در اثر تکرار این کار، یک قشر مرده‌ای از پوست پدید می‌آید، و بر روی پوست نازک قبلی قرار می‌گیرد، تا جایی که دیگر این پوست ضخیم نمی سوزد، و اگر دست شما به دیگ داغ بخورد چندان اثر ملموسی احساس نمی کنید؛ چون حساسیت انسان کم کم از بین می‌رود.

یک کودک نیز چنین است، وقتی طوری تربیت شود که حساسیت او از بین برود، دیگر تربیت پذیر نیست و بسیار مشکل می‌توان به او چیزی را تفهیم کرد.

بعضی از والدین طوری با کودکانشان رفتار کرده‌اند که وقتی از کودک می‌خواهند که برای آنان کاری انجام دهد حتماً باید چند تا ناسزا هم به طرف او حواله کنند و الاّ فرمانشان اجرا نمی شود.

و بچه را طوری بار آورده‌اند که اگر روزی چند ناسزا از سوی والدین نشنوند، گویی دنبال کار نمی رود، و سر به راه نمی شود، این، بدترین نوع تربیتی است که والدین آگاهانه یا نا آگاهانه در حق اولاد خود روا می‌دادند.

منبع: کتاب راه رشد آیت الله حائری شیرازی  

باشگاه کاربران تبیان - ارسالی از تبلاگ گوناگون