ارمیای نبی می‌نویسد
طمع ورزی
طمع ورزی
- آورده اند: محمدبن احمدی بغدادی گربه‌ای داشت و هر روز پاره‌ای گوشت وظیفه او كرده بود.
روزی آن گربه را در كبوترخانه‌ای بگرفتند و بكشتند، پوستش پر كاه كردند و بر در كبوترخانه بیاویختند. محمد بغدادی بدان طرف گذر می‌كرد. گربه خود را دید بدان حالت آویخته.
گفت: اگر بدان قدر گوشت كه به وی می‌رسید قناعت كردی، این بلا بر وی نیامدی.
(جوامع الحكایات)
نظر:
قناعت در معیشت و اداره زندگی، قناعت در پست، مقام و مسئولیت و قناعت در همسر مطلوب است، اما قناعت در اعمال خیر، قناعت در عبادت، ایثار و گذشت مطلوبیت ندارد.
كدام كرامت؟
- آورده اند: شیخ مرتضی انصاری (ره) وقتی با مریدان سفر می‌كرد، غروب پشت دروازه مانده و به شهر راهشان ندادند. آنجا با مریدان نماز خواند.
مریدی گفت: ما توقع داشتیم مثل بسیاری از اولیای گذشته دروازه خود به خود به روی شما باز شود.
شیخ پاسخ داد: بعد از مرگ ما البته از این كرامات بسیار در حق ما نقل خواهند نمود.
(هزار و یك حكایت، ج2)
نظر:
یكی از بزرگان از قول یك مسیحی نقل می‌كرد كه در بین مسلمانان یك نفر زنده، خوب نیست و یك نفر مرده بد هم نیست زیرا تا افراد و شخصیت‌ها زنده هستند چیزی از خوبی‌ها نمی گویند وقتی از دنیا رفتند زبان به مدح و ثنا می‌گشایند! البته افراط و تفریط چه در مورد افراد در قید حیات یا كسانی كه از دنیا می‌روند مذموم است بدتر از این، آن است كه بعد از مرگ برخی شخصیت ها، كراماتی به آنها نسبت می‌دهند كه با واقعیت‌های زندگی آنان چندان انطباق ندارد.
