سنجاب های پرنده ی شمالی
سنجاب های پرنده برخلاف نامشان قادر به پرواز واقعی نیستند. آن ها تنها می توانند یک فاصله ی 20 متری یا بیشتر را از درختی به درخت دیگر بپرند.
چشم های درشت این حیوان به دیدش در شب کمک می کند. این حیوان معمولاً در شب ها یک ساعت بعد از غروب خورشید از پناهگاه خود خارج می شوند و به همین دلیل دیدن این حیوان در روز کار مشکلی است.
درازای این حیوان حدود 30 سانتی متر است و دم پهنی دارد. خز هایی که در قسمت پشتی این حیوان دیده می شود به رنگ قهوه ای دارچینی است و رنگ شکم آن ها سفید است. تشخیص سنجاب های پرنده ی شمالی از سنجاب های پرنده ی جنوبی کار بسیار دشواری است. اگرچه سنجاب های پرنده ی شمالی بزرگترند، اما یک سنجاب نوجوان شمالی به راحتی با یک سنجاب بالغ جنوبی اشتباه گرفته می شود. سنجاب های پرنده ی جنوبی خاکستری تر هستند. موهای شکم سنجاب های پرنده ی شمالی به رنگ سفید است، اما قسمت ریشه ی آن ها خاکستری می باشد، اما موهای ریشه ی سنجاب های پرنده ی جنوبی سفید رنگ است.
تنها به کمک آزمایش DNA می توان این دو گونه را از هم جدا کرد، اما چون اکثر مردم دسترسی به این آزمایش ندارند، می توان از رنگ ریشه ی موها در قسمت شکمی، توزیع گونه ها و نوع جنگل آن ها را از هم متمایز کنیم.
سنجاب ها پرنده ی شمالی جنگل های صنوبر و سنجاب های پرنده ی جنوبی جنگل های برگ ریز پاییزی را برای زندگی ترجیح می دهند. در خت های پیر آشیانه های مناسبی برای سنجاب های پرنده می باشد.
طول عمر اکثر سنجاب های پرنده به دلیل شکارهای بسیار به بیش از 4 سال نمی رسد.
فقدان محل زندگی( از بین بردن جنگل ها) یکی از خطرات اصلی برای زندگی سنجاب هاست. قطع درختان باعث می شود فاصله ی درختان زیاد شود و پرش را برای سنجاب های پرنده خطرناک سازد.
ترجمه و تنظیم:نعیمه درویشی
مطالب مرتبط
