فریدون خان جیرانی، این کاره باش!

1. هفت، برنامه ای سینمایی است که توسط شبکه سه تلویزیون ایران پخش می شود؛ با مجری گری فریدون جیرانی، کارگردان شناخته شده سینما و حضور منتقدان نام آشنا.

بودن برنامه ای مثل هفت، بسیار بهتر از نبودن آن است. و ساده تر این که، مثبت های حضور چنین برنامه ای، می چربد به منفی های عدم حضور آن در تلویزیون جمهوری اسلامی ایران.

2. هفت، پیش از این که برنامه ای سینمایی باشد، برنامه ای رسانه ای است. فریدون جیرانی، مسعود فراستی و ...، نه یک روزنامه نگار به معنای واقعی قضیه، که صرفا یک کارگردان و منتقد سینما و ... هستند.

آن ها، ممکن است توانایی تولید فیلم یا نقد یک اثر را داشته باشند اما کار در رسانه، الفبای خودش را دارد. آن ها شاید فیلم های بسیاری دیده باشند و درام را بشناسند و چگونگی به تصویر کشیدن ایده هایشان را خوب بدانند و درباره روش های نقد سینمایی آگاهی کامل داشته باشند ، اما بدون شک چنین شناختی در سینما، هیچ گاه جایگزین شناخت رسانه ای مانند تلویزیون نخواهد شد چرا که هر رسانه ای اقتضائات خاص خود را دارد.

3. از نظر رسانه ای، روزنامه نگار واقعی، سه مهارت خبر، گزارش و مصاحبه را در سطحی یکسان و خوب می داند و البته، اطلاعات عمومی و جامعه شناختی، روانشناختی، تاریخی و ... قابل توجهی هم دارد؛ و البته بعد از این ها، وارد حوزه ای می شود و در آن حوزه، شروع می کند به کار تخصصی و می شود روزنامه نگار سیاسی یا اقتصادی یا سینمایی یا اجتماعی یا ... .

4. فریدون جیرانی، یک روزنامه نگار نیست، هرچند که اطلاعات سینمایی قابل توجهی داشته باشد. مسعود فراستی هم، در بهترین حالت خودش، مهارت نویسندگی مطبوعاتی – که در قالب تلویزیونی، تبدیل به گویندگی اطلاعات و نظرات شخصی و غیرشخصی خود می شود – را دارد. اما ژورنالیست های جوانتری مثل امیر قادری هستند که می توانند خوب مصاحبه بگیرند و خوب هم بنویسند اما حضور این جوانان در برنامه های نقد بیشتر در کسوت مهمان امکان پذیر بوده است.

5. و اینجا است که تفاوت نود و هفت آغاز می شود: در نود، ما با مجری ای روبه رو هستیم که یک روزنامه نگار به تمام معنا است که گزارشگری فوتبال را، از مطبوعات و از خود صدا و سیما و از صفر شروع کرده تا برسد به امروز. و ساده تر این که: پله پله بالا آمده، و آن قدر از پله پله بالا آمدن، مهارت کسب کرده که حتی یک برنامه را، می تواند به تنهایی و با کیفیتی خوب ببندد! اما جیرانی و دوستانش، دست کم در تلویزیون، رشد تدریجی و پلکانی نداشته اند و مستقیم به داخل استودیو رسیده اند؛ و این است که برنامه شان را، تبدیل به گعده ای سینمایی کرده است، نه یک برنامه ترکیبی الگو و تاثیرگذار...

عیسی محمدی

گروه سینما و تلویزیون تبیان