ایدز و محرومیت از حقوق اجتماعی
در قسمت قبل به مطلب زنان ، قربانیان خاموش پرداختیم. اینک در ادامه می خوانیم...
بدنامی بیماری ایدز باعث پایمال شدن حقوق اجتماعی افراد آلوده به ویروس می شود. افراد جامعه، فرد آلوده را طرد می‌كنند و در نتیجه او از فعالیت‌های اجتماعی و اشتغال محروم می‌ماند. به او حتی در مراكز ارائه خدمات بهداشتی و درمانی نیز بی‌توجهی می شود. بنابراین ایدز، به همان اندازه كه یك مشكل بهداشتی است، معضل اجتماعی نیز هست. ایدز ارتباط تنگاتنگی با مصرف مواد مخدر، همجنس‌گرایی و فحشا دارد كه، در تضاد با ارزش‌های مذهبی، اجتماعی و فرهنگی بسیاری از جوامع، بیماران نه به‌عنوان افرادی دردمند، كه افرادی خاطی و گناهكار در اذهان عمومی محاكمه می‌شوند. همسران و فرزندان چنین اشخاصی نیز در معرض اتهام‌اند و رفتار تبعیض آمیزی با آنها می شود. اینها همه پیامد ناآگاهی مردم از بیماری ایدز است. با وجود تلاش فراوان مراكز بهداشتی و درمانی برای آگاه سازی مردم در مورد راههای انتقال ایدز، متأسفانه سوء‌تفاهم‌ها هنوز وجود دارد. ایدز قرنطینه ندارد و از طریق فعالیت‌های روزمره منتقل نمی شود. بنابراین این كه خانواده بیمار مبتلا به ایدز، او را در اوج درد و احساس نیاز، طرد می كنند بسیار غم‌انگیز است.
برخوردهای غلط افراد جامعه با مبتلایان به ایدز آنها را وادار به مخفی سازی بیماری می كند. در نتیجه، اطلاعات لازم در زمینه راههای انتقال و پیشرفت بیماری در اختیار وی قرار نخواهد گرفت. ایدز بیماری جوانان است. یك جوان موفق ناگهان تمام حقوق اجتماعی خود را از دست می دهد و از كسب درآمد برای امرار معاش خود و خانواده محروم می ماند. نتیجه چنین روندی فقر و ناتوانی است كه گریبانگیر او و اعضای خانواده‌اش میشود. از دست دادن شغل و محرومیت از حق استخدام، مبتلایان به ایدز را از زندگی طبیعی باز داشته است، از این رو، سازمان بین‌المللی كار حقوق زیر را برای كاركنان در نظر گرفته است:
1. كارفرمایان پیش از استخدام افراد یا در حین اشتغال آنها نباید از افراد آزمایش HIV بخواهند.
2. وضعیت افراد از نظر ابتلا یا عدم ابتلا به ایدز نباید ملاك استخدام یا اشتغال آنان قرار گیرد و كاركنان مبتلا به ایدز موظف به افشای جواب آزمایش HIV مثبت خود نیستند.
حتی كاركنان مراكز بهداشتی و درمانی و متخصصان رشته‌های علوم پزشكی نیز با مبتلایان به ایدز رفتار تبعیض آمیزی دارند. اجتناب از ارائه خدمات، ایزوله كردن بی مورد، بی حرمتی و بی توجهی از جمله این رفتارهاست.
رئیس اداره ایدز وزارت بهداشت از وجود بخشنامه ای خبر می دهد كه مراكز درمانی و گروه پزشكی را ملزم به پذیرش افراد آلوده به ویروس ایدز و ارائه خدمات پزشكی به آنها می كند. او می گوید: «بخش نامه‌ها به تنهایی بی فایده‌اند. شاید در این زمینه به قوانینی احتیاج داریم. هرچند به نظر می رسد تدوین قانون هم به تنهایی نمی تواند مشكلات را برطرف كند. متأسفانه به‌كرات شاهد برخوردهای ناشایست با مبتلایان به ایدز یا اجتناب از ارائه خدمات پزشكی و دندان پزشكی همكاران هستیم.»
اما مظلوم ترین قربانیان ایدز كودكان‌اند. كودكی كه از مادر آلوده متولد شده، از حمایت والدین و اجتماع محروم می ماند. گاه این كودكان مسئولیت‌هایی نظیر مراقبت از والدین بیمار و كسب درآمد برای خانواده را برعهده دارند. برخورداری از حق آموزش و تحصیل در مراكز عمومی از جمله نیازهای اولیه كودكان بیمار محسوب میشود كه در بسیاری از كشورها از آن محروم‌اند. برطبق اعلامیه حقوق بشر، محروم كردن یك كودك از آموزش و تحصیل به علت ابتلای وی به بیماری ایدز تجاوز به حقوق اولیه بشر است.
دكتر صادق راشد، مدیر منطقه ای یونیسف در جنوب آسیا، اعلام كرده است: «پنج میلیون كودك در هشت كشور جنوب آسیا مبتلا به ایدز هستند بدون آنكه بدانند چرا.» وی رهبران مذهبی سرشناس پنج دین بزرگ الهی را فرا می خواند تا با كمك هم به جنگ همه جانبه با این بحران خانمان‌سوز بروند.
منبع: WWW.ZANAN.CO.IR
راه های انتقال ، در هاله ای از ابهام و شرم
همه چیز درباره ایدز ، علائم، مراحل و راههای پیشگیری
