حرف های آسمانی
خداوندا، در آسمان بی كرانت، در دریاهای فراخت، در طبیعت زیبایت، می اندیشم. معبودا، قدرت، مهربانی و سخاوتت را نه كلامی توان گفتن و نه قلمی توان نوشتن دارد.
خدای من، در همه چیز و همه كس این جهان اندیشیدم. لطفت به این مردمان توصیف پذیر نیست. آن هنگام كه آدم ابوالبشر را از خاك آفریدی، به فرشتگانت گفتی كه بر او سجده كنند. تو انسان را بزرگ داشتی. خدایا، به بندگانت افتخار كردی آن هنگام كه آن را خلق كردی، به انسان فرصت انتخاب دادی و اندكی مجال تا زیبایی هایت را ببیند و تو را ارجمند بدارد و تو را لایق ستایش.
اما اینك، او نه تنها ستایشت نمی كند، بلكه زیبایی هایت را به آتش و... می سپارد. خدایا، ما آدمیان حق بندگی را به جای نیاوردیم، اما تو بازهم مهربانی.
خدای مهربانم، من نیز از آدمیانم، اما دوست ندارم مانند برخی از آن ها باشم. دوست ندارم مانند بعضی از آن ها حق بندگی را به جای نیاورم.
معبود من، مرا یاری كن تا هم بتوانم عبادتت كنم و هم بتوانم از اندیشه و عقلی كه بر من ارزانی داشتی استفاده كنم و از آن برای خدمت به بندگانت استفاده كنم.
خود می دانم در پیشگاهت بنده ای ناچیزم. ولی به دریای بی كران مهربانی و لطفت امید بسته ام. خدایا، یاری ام ده تا توان پرده برداری از اسرار و شگفتی های جهان زیبایت را داشته و از این راه بیشتر تو را بشناسم.
پروردگارا، تو صدای زیبای بندگان خوبت را می شنوی و به آن ها پاسخ می دهی. من را نیز بنده ای بدان به درگاه بی نیازت.
فاطمه سادات غفاری/ 14ساله_سایت روزنامه کیهان
تنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکار
مطالب مرتبط
