تبیان، دستیار زندگی
نمایش امکان خطرناک بودن غیرعمدی روبات ها برای انسان
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نقض قانون اول روباتیک

نمایش امکان خطرناک بودن غیرعمدی روبات ها برای انسان

قانون اول روبات ها که ایزاک آسیموف برای اولین بار آن را مطرح کرد، می گوید که روبات به هیچ وجه نباید به انسان صدمه وارد کند. این قانون دستمایه یکی از محققان لابراتوار روباتیک در اسلونی شده است. این محقق در کنفرانس مهندسان موسسه الکترونیک و الکترونیکال روباتی را به همراه خود روی صحنه برد و از داوطلبان خواست که روبات صنعتی مربوط به خط تولید دست شان را منگنه بزند تا درک کنند که چه دردی را باید تحمل کنند. خود این محقق داوطلب اول بود. هر کدام از افراد داوطلب 18 بار مورد اصابت و ضربه این روبات قرار گرفتند و بعد هر کدام از این ضربه ها را در دسته های «بدون درد» تا «تحمل ناپذیر» ارزیابی و رده بندی کردند. بورات پووس (Borut Povse) معتقد بود که با این آزمایش می توان آینده روبات ها را پیش بینی و بین تعامل روبات ها با انسان ها و قوانین روباتیک آسیموف تعادلی برقرار کرد.

نقض قانون اول روباتیک

روباتی که پووس و همکارانش به این مراسم آوردند یک روبات کارگر در خط تولید و محصول آپسون بود که معمولا برای مونتاژ دستگاه های فروش قهوه به کار می رود. آنها این روبات را طوری برنامه ریزی کرده بودند که دست داوطلبان را 18 بار ضربه بزند. بعد از آن داوطلبان می بایست درد حاصل از این ضربه ها را در چهار دسته بی درد تا درد تحمل ناپذیر رده بندی می کردند پووس که خودش داوطلب اول بود، گزارش داد که بیشتر این ضربه ها آرام و قابل تحمل بودند. بووس و همکارانش بعد از آن، از یک دست مصنوعی انسان استفاده کردند تا ضربه های سخت تر این روبات را نشان دهند و با این کار سرعت بیشینه ای را که یک روبات می تواند روی بدن انسان ضربه وارد کند محاسبه کردند.

روبات ها چگونه کار می کنند؟

کنترل روبات در سه مرحله انجام می شود: درک، پردازش و حرکت روبات باید به وسیله حسگرهایی که در آن تعبیه شده پیرامون خود را درک کند. بعد از آن اطلاعات را پردازش کند و دریابد که چه کاری را باید انجام دهد و سپس وارد عمل شود.

فاز پردازش، پیچیده ترین مرحله برای روبات است. در ابتدا باید اطلاعات خام را از حسگرهایی که مستقیماً دستورها را می گیرند تفسیر کند و بعد این دستورها به وسیله بازوهای روبات اجرا شوند. در واقع موتورهای الکترونیکی و محرک های خطی کارهای فیزیکی را انجام می دهند.

برای بیشتر کارهای مصنوعی، پردازش شامل ساخت اشیا یا استدلال از روش مدل شبه شناختی می شود. این مدل ها نشان می دهد که چگونه روبات با جهان یا محیط اطرافش تعامل برقرار می کند.

روبات ها از تشخیص الگویی، نگرش کامپیوتری، روش های نقشه یابی، برنامه ریزی حرکتی و روش های دیگر هوش مصنوعی استفاده می کنند تا نحوه کار کردن را در می یابند.

نقض قانون اول روباتیک

وقتی که روبات دیوانه می شود

با توجه به مراحل کار روبات ها این سوال مطرح می شود که اگر روبات ها دیوانه شوند چه اتفاقی رخ می دهد و آیا روبات ها واقعا از کنترل خارج می شوند؟

در اصل جواب این سوال مثبت است! اگر برنامه نرم افزاری کنترل روبات دچار مشکلی شود، روبات از کنترل خارج می شود البته گفتنی است که این موضوع به سخت افزار روبات ربطی ندارد.

به طور مثال، اگر روبات به چیزی یا کسی برخورد کند ولی حسگردهای لمسی اش کار نکند، در واقع فرمان در حافظه روبات گیر کرده و مغز روبات مرتب به آن فرمان می دهد که به حرکت ادامه دهد اما روبات متوجه نمی شود که راهی برای عبور وجود ندارد.

حال اگر برنامه نرم افزاری روبات از کار بیفتد و انسانی در اطراف روبات وجود داشته باشد، این برخورد چقدر سریع و با چه شدتی خواهد بود؟ این سوالی است که پووس در مرحله بعد می خواهد به آن پاسخ دهد.

آیا همیشه آزمایش ها دردسر ساز است؟

آیا راهی وجود دارد که محدودیت های سرعت و قدرت یک روبات در مجاورت انسان را بدون اینکه به انسان صدمه بزند، آزمایش کرد؟ شاید نه.

نقض قانون اول روباتیک

کارل هاو (Car Howe)، محقق مرکز بانکی گروپ در این مورد می گوید: راهی وجود دارد، ولی انسان ها نسبت به درد خیلی حساسند و مطمئن نیستم که راهنمایی برای آشکارسازی محدودیت های پذیرفتنی مربوط به سرعت یک روبات در مجاورت انسان وجود داشته باشد اما پووس می تواند با آزمایش های خود به این موارد دست یابد.

ترجمه: نسترن صائبی

منبع: Tech News World

تنظیم برای تبیان: فاطمه مجدآبادی