ای مهربان بخشنده
خدایا!
دست های ناتوانم را گرمایی از محبت بی دریغ خود عطا کن و نگاه بی قرارم را روشنایی از نور بی انتهای خود.
مهربان من! تو قادری و توانا و من ناتوان، حتی در مقابل خویش. به من توانایی دوری از ستم و گناه عطا کن.
پروردگارا! تو بصیری و بینا. به من که خفته در سیلاب گناهانم و شب و روز خویش را گم کرده ام، نگرشی زیباتر ببخش.
خدایا! همگان در وصف صفات بی شمارت درمانده اند و تو از رازهای پنهانی ما آگاهی؛ تو را به وسعت نگاهت سوگند که ما را چنان که سروری و والا ببین؛ نه آنچه در خور ماست.
چگونه صبح و شب، در دریایی از نیایش، جان خویش را جلا ندهم، حال آنکه هر لحظه به نگاه مهربانت نیازمندم؟!
چگونه سجاده شکر نگشایم به شکرانه این همه لطف که پی درپی از درگاه مهربانی هایت، شامل حال من عاصی است؟!
خدای احسان و فضل و کرم!
چگونه شرمنده گناهان و خطاهایم نباشم و چشم بر کرده های خویش بپوشانم، حال آن که تو پرده بر خطاهایم پوشانده ای و آبرویم را حفظ کرده ای؟!
ای آفریننده مهربان!
چگونه به آفتاب ایمان نیاورم و به شاخه گلی رسته در دامان پاک خاک و بوته ای سبز که رزق و روزی مرا در آن نهاده ای؟!
ای خالق هستی بخش! باطنم را به نور بی انتهای عبادتت آشنا و به من سعادت سوختن عطا کن.
خدایا! درهای رحمتت همیشه گشوده است و فصل اجابتت همواره سبز؛ وجود زمستان دیده ما را به بهار نوازش و مهربانی ات میهمان کن.
اکرم سادات هاشمی پور_سایت حوزه
تنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکار
مطالب مرتبط
