این جواد است آنکه محبوب خداست

لطف عامش دستگیر ماسوى است
این تقى مهر سپهر ارتضاست
نور چشم فاطمه ابن الرضا است
اى بسا شبها که ذکر خواب او
گفت با یاد مصیبت هاى او
کان دو را از خاک بیرون مى کشم
هر دو را در آتش و خون مى کشم
آن دو را با شعله همبستر کنم
هر دو را سوزانده خاکستر کنم
سر به دریا می دهم آن خاک را
تا کنم شاد این دل غمناک را
آخر اینها مادرم را خسته اند
در سقیفه تا به هم پیوسته اند
حق آن مولى ز اینان غصب شد
سامرى برجاى هارون نصب شد
مادرم زین هر دو ناخشنود بود
ترک هستى گفت اما زود بود