ستاره ها از کجا می آیند؟

استانداردسازی هتل ها بر اساس شاخص های جهانی و ضوابط سازمان جهانی جهانگردی ( UNWTO ) و متناسب با مسایل فرهنگی كشور تعیین می شود و همچنین طبقه بندی هتل ها در نظام های مختلف متنوع است.

برای نمونه در  سیستم شناسایی بین‌المللی ستاره هتل مد نظر قرار می گیرد ولی بعضی از کشورها در سیستم داخلی خود شناسه های دیگری را ملاک قرار می دهند که مهمترین آنها به این شرح است: سیستم ستاره گذاری از یک تا پنج (كه در اکثر کشورهای اروپائی رایج است)، سیستم حروف الفبا مثل A،B،C،D ،...( که در یونان رایج است) و ستاره های هتل نیز طبق تعارف با این حروف هم درجه بندی می شوند مثل چهار ستاره A، سیستم Crown که در بریتانیا رایج است. در کشور آلمان درجه بندی هتل ها به چند گروه تقسیم می شوند: توریست کلاس(یک ستاره)، استاندارد کلاس (دو ستاره)، کامفورت کلاس (سه ستاره)، First class (چهار ستاره)و Luxury Class (پنج ستاره). تعدادی از هتل ها مثل هتل آپارتمان، متل ها و... اصلا در مقوله ستاره قرار نمی گیرند و به نوعی دیگر امتیازبندی می شوند.

ستاره های سلیقه ای

اما آیا واقعا این ستاره ها واقعی هستند یا سلیقه ای؟! در خیلی از کشورها به نظر می رسد اعطای ستاره به هتل ها سلیقه ای است. هتل های 5 ستاره سوریه شاید در حد 3 ستاره های ایران باشد.

در هند نیز 4 ستاره ها کیفیت نامطلوبی دارند. از سوی دیگر موقعیت جغرافیایی مقصد گردشگری نیز مهم است. برای مثال هتل های 4 و 5 ستاره مالزی، چین و تایلند دارای اتاق هایی به نسبت بزرگ، سالن صبحانه ای وسیع با خدمتکاران بسیار و امکاناتی همچون اتو و چای ساز در اتاق و فضای ورزشی مناسب در هتل هستند.

از آنجا که نیروی کار، زمین و انرژی در جنوب شرق آسیا ارزان است، لذا هتل ها توان ارائه خدمات بیشتری را دارند. اما کشورهای اروپایی چنین نیست. گردشگری که جنوب شرق آسیا را دیده و قصد بازدید از کشورهای اروپایی را دارد معمولا فکر می کند که هتل ها باید مرفه تر از تجربیات قبلی باشند. اما اتاق در هتل های 4 و 5 ستاره اروپایی کوچکتر اند و از چای ساز و اتو خبری نیست. سالن صبحانه نیز کوچک و تعداد خدمتکاران بسیار محدود است.

سعید فکری