نامه های بی جواب

برای آمدنت شب به شب ستاره شمردم

چقدر گرد گرفتم من از اتاق تو مادر

برای باور مردم قسم به جان تو خوردم

در انتظار تو و قاصدی كه هیچ نیامد

هزار مرتبه جانم به لب رسید و نمردم

و عكس های تو را، من امیدوار و صبور

برای هر كه می آمد ز جبهه بردم و بردم

صدای زنگ در، اما، همیشه دغدغه زا بود

نیامدی و من از آن چه خون دل كه نخوردم

چقدر هروله كردم میان كوچه و ایوان

و بال روسری ام را به زیر پلک فشردم

چه پستچی كه از این خانه می گذشت شتابان

چقدر نامه نوشتم به دست باد سپردم