تو هنوز هم مرا دوست داری
خدای من!
بر ناتوانی خویش اقرار می کنم.
مهربان ترین!
بر فقر و نداری خود اعتراف می کنم.
پروردگار من!
بر گناهان و اشتباهاتم احساس شرم می‌کنم و بخششت را از تو مسئلت می‌کنم.
امین یارب العالمین
همه ی دار و ندار من!
چوبی که برای تمام اشتباهاتم بر قلب و روح و جانم می‌زنی را عاشقانه با همه ی دردهایش می‌پذیرم و برایم شیرین است و بر این زدنت شکر می‌کنم. شکر می‌کنم که هنوز هم مرا بنده‌ی خود می‌دانی. شکر می‌کنم که هنوز هم دوستم داری و تنبیهم می‌کنی تا من هم بدانم و باور کنم که دوستم داری، چرا که خوب می‌دانم اگر دوستم نداشته باشی رهایم می‌کنی.
می‌زنی تا به یادم بماند خطاهای حال و گذشته‌ام را. تا خط قرمزی بکشم دور خطاهای آینده را. تا بدانم آینه ای از وجودم را در برابرم گذاشته‌ای که حتی اشتباهات کودکی‌ام را برایم به نمایش خواهد گذاشت.
معبود من!
بر تمامی آنچه با من می‌کنی تو را شکر و سپاس می‌گویم چرا که نشانم می‌دهی من نیازمندترین موجود به تو هستم و تو هنوز هم مرا با همه ی اشتباهاتم دوست می‌داری حتی اگر مرا این‌گونه نپسندی اما مرا، همین وجودی که هستم را، باز هم دوست می‌داری .
یا اله العاصین!
دست‌های نیازمندم را بگیر که هر بار که بر زمین می‌افتم بیشتر از قبل محتاج یاریت می‌گردم.
یا لطیف!
دست‌های مهربانت را، نگاه عاشقانه‌ات را، مهر خداوندی‌ات را، راهنمایی‌های دلسوزانه‌ات را، تشویق و تنبیه‌های همیشگی‌ات را می‌طلبم برای خودم، برای دوستانم، برای خانواده و پاره‌های تنم!
لحظه‌ای رهایمان مکن که بی تو پیچیده در عدمیم و با تو ماندگار در ابد.
امروز بین بنده هایت دلتنگ تر و دلشکسته تر و خسته جان تر از من هم داشته‌ای؟
پس به شکسته دل ترین ِ آن‌ها قسم دلها‌یمان را دریاب!
دوستان خوب تبیانی باشگاه کاربران از دلنوشته‌ها و مناجات‌های شما استقبال می‌کند .
باشگاه کاربران تبیان –ارسالی ازrazeyeknegah
