آئینه رضایتمندی

بشارت باد!

ای آسمان، ای زمین، ای مدینه، ای توس! بشارت باد.

می آید از سمت بهشت جاودان، عطر ولایت.

می آید از سوی عمق کهکشان، نور امامت.

می آید از ژرفای آبیِ عطوفت!

می آید از کانون نورانی عصمت!

می آید از محراب عرفانی مشرق؛ آکنده از عطر تبسّم های طاها!

شور دعا، پیچیده در عطر صدایش، نور بقا پاشیده بر مَهد صفایش، بس که رضایت، در نگاهش خانه کرده! نامیده حق ـ الحق چه زیبا هم ـ رضایش! آکنده از عطر پیمبر صلی الله علیه و آله وسلم ، بوی مکه، سرشار از عطر علی علیه السلام ، انوار کعبه، لبریز از یاد خدیجه علیهاالسلام ، عطر زهرا علیهاالسلام همراه با عشق حسن علیه السلام ، شور حسینی علیه السلام .

می آید او غرق دعای سبز سجاد علیه السلام ! می آید او غرقِ شهودِ علم باقر!

می آید او مثل شگفتی ها، کنار حِلم صادق علیه السلام ، می آید او سرشارِ غربت های بابا.

می آید او آکنده از بغض فرو خورده ز سختی های کاظم علیه السلام !

... او می آید، تا سرزمین گل و بلبل را، بهاری جاودانه باشد و از عظمت نامش، «ایران» به خود ببالد!

گویی او سهم ایران از بهشت اولیاء الله است.

می آید، تا عاشقان ولایت را پناه گاهی از نور و امید باشد و ناممکن های روزگار را نام مشکل گشایش، ممکن سازد.

می آید، تا سینه های سوخته از غربت و دل های خسته از ستم را نهایت آرزو باشد. می آید، تا تمام غریبان جهان را، در تمام غربت ها، «امام غریبان علیه السلام » باشد.

می آید؛ از سمت مشرقی ترین طلوعِ نور؛ تا مصداق کاملی برای عظمتِ عشق باشد؛ عظمت نور، عظمت ولایت، عظمت عطر ناب «محمّدی» صلی الله علیه و آله وسلم .

می آید، تا به قامت آسمانی اش، جنّ و اِنس، از «مدینه تا توس»، تواضع کنند و شیفتگان امامت و ولایت، ناباورانه مقدمش را در «ایران» گرامی بدارند.

ـ می آید، تا عطرناب «محمّدی» صلی الله علیه و آله وسلم را با کلام عطرآگین «مرتضوی»اش بیامیزد و تا آن سوی ماوراء النهر را با عطر حضورش بیاراید!

می آید، تا در شمالی ترین نقطه اسلام، قله های رفیع «معرفت» را بنا سازد و «عرفان خراسان»، گوی سبقت از دل تاریخ برُباید.

می آید، تا در دل ها، عشق ولایت علوی علیه السلام ریشه کند و از یُمنِ حضور سبزش، زمان و مکان از تیرگی جامه ها و اندیشه ها و نگاه های «بنی العباس»، رهایی یابد.

می آید، تا اهالی «نیشابور»، برای اولین بار و آخرین بار، تبلور بهارانه «امامت» را به چشم ببینند!

می آید، تا خراسان، حرم امنِ آهوان باشد و بی پناهان خسته از روزگار، به حریمِ امن «رضوی علیه السلام »، پناه ببرند.

سلام بر تو ای امام غریبان!

سلام بر تو که عظمت کشور ما هستی و ضامن سعادت و سربلندی ما!

سلام بر تو و بر خانه ای که قدم در آن نهادی!

سلام بر تو و دامانی که تو را بپرورید!

سلام بر تو و زندگیِ سراسر نورانی ات.

سلام بر تو و مزاری که وعده گاه زیارت و التجای عاشقان است! مولا جان، امام رضا علیه السلام ! به خانه دل های عاشقان خوش آمدید!

مقدمتان گلباران!

سید علی اصغر موسوی

تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان