مصاحبه با دکتر حمید تاجدوزیان

(برنده مدال نقره از مسابقات اختراعات ژنو 2005)

لطفاً بیوگرافی خود را بفرمائید و در مورد اختراعتان توضیح دهید.

حمید تاجدوزیان هستم. اختراعی که با آن در سی وسومین نمایشگاه بین المللی ژنو شرکت کردم، دستگاه و طرحی است برای به صفر رسانیدن پری تونیت و عفونت های بیمارستانی در دیالیز صفاقی و همچنین ایجاد تحول و بهبود در انجام این نوع دیالیز.

این اختراع از جنبه اقتصادی چه مزیت هایی می تواند برای کشور ما داشته باشد؟

اگر این طرح مورد موافقت مسئولین قرار بگیرد و به تولید انبوه برسد، می تواند تحول عظیمی در بهبود روش دیالیز صفاقی بیماران دیالیزی چه در ایران و چه در خارج از کشور ایجاد کند.

با استفاده از این روش بیماران از فراغ بال بسیار بالا برخوردار می شوند و امر دیالیز صفاقی با سهولت بیش از پیش انجام می شود. یعنی یک فرد دیالیزی با استفاده از این سیستم می تواند در هر مکانی خودش را دیالیز کند حتی در جنگل، کوه و ... شما می دانید که بیماران دیالیزی اکثراً نیاز به یک محیط خاص و استریل شده برای دیالیز دارند. آنها همیشه در بُعد مکان گرفتار هستند. یا باید به مراکز دیالیز صفاقی مراجعه کنند که برای آنها هزینه های مادی و زمانی دارد یا این که باید در منزل یک محیط استریل شده را بدون هر گونه جریان هوا و عبور و مرور به وجود بیاورند که این امر برای اکثر بیماران امکان پذیر نیست.

از این گذشته برای دیالیز صفاقی که هر چهار یا پنج ساعت یکبار انجام می شود لازم است شخص دیالیز کننده دستهایش را با مواد ضد عفونی کننده مانند اتانول شستشو بدهد و وسایل را نیز هر بار با مواد ضد عفونی کننده شستشو بدهد و این از حوصله بیمار خارج می شود؛ و عملاً اکثر بیماران دیالیز صفاقی با یک نوع افسردگی شدید روحی مواجه می شوند که اکثراً در دراز مدت منجر به کاهش عمر آنان و اذیت شدن آنها می شود. استریل پکی STERILE PACK که ما اختراع کرده ایم این امکان را به بیماران می دهد که از محدودیت مکان خارج شوند. ضمناً اگر این محصول به تولید انبوه برسد هزینه ی کار بسیار کم خواهد شد و بسیار مقرون به صرفه می باشد. این دستگاه دوازده مزیت دارد و حتی افراد نابینا می توانند از آن استفاده کنند.

آیا قبلاً اختراعات دیگری هم داشتید؟

اختراع دیگری هم دارم که در راستای دیالیز صفاقی است. دو سه کار دیگر هم وجود دارد که هنوز ثبت نشده اند.

فکر این اختراع از کجا به ذهنتان رسید؟ چه عاملی شما را به این سمت سوق داد؟

بنده علی رغم اینکه رشته تحصیلی ام پزشکی نیست ولی به خاطر مواجه بودن با یک CASE خاص در رابطه با دیالیز صفاقی، از مدت ها پیش به فکر بهبود وضع این بیماران افتاده بودم و خوشبختانه خدا کمک کرد و در شرایطی که فکر می کردم نمی توانم کاری انجام بدهم و مشکلاتی از بابت تأمین جا و مکان استریل داشتم توانستم چنین دستگاهی را طراحی کنم.

باید بگویم بیشتر انگیزه های شخصی خودم مرا به این کار واداشت و به این سمت سوق داد. در حقیقت این اختراع جنبه بشردوستی و همنوع دوستی دارد و شعار ما اینست:

LET’S LESSEN THE WORLD’S PAINS. «بیایید دردهای جهان را کاهش دهیم»

خانواده شما تا چه حد در این امر مؤثر بودند؟

خانواده خیلی در این امر مؤثر بوده؛ گاهی برای ساختن وسیله خیلی اذیت می شدند، چون دو سه روز مجبور می شدم در خانه بمانم و خانه را به هم بریزم ، یا کارم سر و صدا داشته و یا حتی همسایه ها اذیت شدند، ولی به هر حال با ما کنار آمدند و ما توانستیم اینکار را انجام دهیم.

نظر شما درباره شرکت در چنین نمایشگاه هایی چیست؟

اگر ما برای نگهداری و جذب نخبگان کشور، برای انگیزه دهی به این نخبگان و مخترعین، یک سیستم مرتب و از پیش سازماندهی شده ای به وجود بیاوریم می تواند بسیارموجب دلگرمی این افراد شود.

برنامه ریزی صحیح و گرفتن SUPPORT مالی برای این نوع کارها می تواند موجب شود که این افراد در داخل کشور دلگرم باشند و بتوانند اختراع خود را در ایران به مرحله اجرا برسانند، ولی متأسفانه این قضایا در کشور ما کمرنگ است. البته نه این که منبع مالی نداشته باشیم؛ ما منابع کمک کننده و ساپورت کننده داریم که با دست و دل ِ باز این بچه ها را حمایت می کنند، اما چون به نظر می رسد متولیان امر، سیاست مشخصی را در این زمینه ندارند، یک مقداری با پراکندگی و اختلاف عملکرد در این قضایا رو به رو هستیم که امیدواریم با برنامه ریزی این قضیه تصحیح شود و بچه ها به کارشان دلگرم شوند.