جایتان در غرفه‌ی دوستی با شهدا خالی بود
جایتان خالی به نمایشگاه هفته دفاع مقدس رفته بودم و از بخش های مختلف آن دیدن كردم، یه بخشی خیلی به دلم نشست « غرفه دوستی با شهداء» در این غرفه نام شهدا همراه با آدرس مزار شهید نوشته شده و در داخل پاكت‌هایی قرار داشت و شما با انتخاب یكی از پاكتها، با شهیدی كه نامش در نامه ذكر شده دوست می‌شوید و با حضور بر سر مزار او فاتحه‌ای در حق او قرائت می‌كنی.
سوالی كه از خودم پرسیدم این بود كه آیا دوستی با شهدا با حضور بر سر مزار او و ذكر فاتحه آن هم یكی دو بار تمام می‌شه میره ؟ یعنی تا این حد كافیه؟
فكر می‌كنم و معتقدم دوستی زمانی معنی و مفهوم داره كه یاد دوست همیشه در فكر و ذكرمون باشه و این میسر نمیشه مگر با عمل به وصیت نامه شهدا؛ و چه زیبا گفت پیر جماران كه: « این وصیت‌نامه‌هایی که این عزیزان می‌نویسند مطالعه کنید. پنجاه سال عبادت کردید خدا قبول کند . یک روز هم یکی از این وصیت نامه‌ها را بگیرید و مطالعه کنید و فکر کنید » (صحیفه نور ، ج 15، ص 32)
و رهبرم سید علی فرمودند : « این وصیت‌نامه‌هایی كه امام می‌فرمودند بخوانید، من به این توصیه ایشان خیلی عمل كرده‌ام. هر چه از وصیت‌نامه‌های همین بچه‌های شهید به دستم رسیده، غالبا من اینها را خوانده‌ام، چیزهای عجیبی است. ما واقعا از این وصیت‌نامه‌ها درس می‌گیریم. اینجا معلوم می‌شود كه درس و علم و علوم الاهی پیش از آنكه به ظواهر و قالب‌های رسمی وابسته باشد، به حكمت معنوی وابسته است، آن جوان خطش هم به زور خوانده می‌شود، اما هر كلمه‌اش برای من و امثال من یك درس راهگشاست و من خودم خیلی استفاده كردم.» (سخنرانی 27 شهریور 1370) .
قسمتی از مناجات نامهء شهید مهران متولی:
ای محبوب!
مگر تو خودت نفرمودی که در این دنیای فانی سه کس و سه چیز را دوست دارم : دل شکسته، چشم گریان و جوان توبه کار ...
تو خود شاهدی که هم دلم شکسته شد ، هم چشمم گریان است و هم از گناهانم توبه کرده‌ام ؛
پس مرا ببخش ...
دوستان خوب تبیانی اگر شما هم چنین خاطراتی دارید مشتاق خواندنیم .
باشگاه کاربران تبیان –ارسالی ازmmehdi916
