تبیان، دستیار زندگی
اگر می خواهید فرزندتان در استفاده از اینترنت آسیب نبیند،نیازی به کلاس هکری نیست
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

والدین هکر!

والدین چگونه می بایست مشارکت داشته باشند؟

چت

نوجوانان از طریق اینترنت می کوشند موقعیت خود به عنوان افرادی جدا و منحصربه فرد با جهان تثبیت کنند،اما این موضوع بدان معنا نیست که والدین نمی بایست مشارکتی در این امرداشته باشد.کاملا برعکس، همانطورکه درمورد تمامی فعالیتهای نوجوانان صادق است، می بایست نوعی نظارت برای هدایت آنان و اجتناب از دردسر وجود داشته باشد. برخی والدین چشم پوشی ملاطفت آمیزی را درپیش گرفته واظهار میدارند که کودکان من می باید کامپیوتر یاد بگیرند . آنها باید هم سطح دیگر کودکان باشند ،اگر پشت کامپیوتر نشسته اند و تایپ میکنند حتما کار خوبی است . . . من آنها را به حال خود می گذارم.

اما مشارکت یا دخالت کردن به معنای نظارت در جهت اجتناب از دردسر و مشکل نیست.جهان کامپیوترها می تواند راه مناسبی برای تفریح والدین و نوجوانان در کنار هم، و برای شناختن یکدیگر باشد. برای آنکه عمل نظارت بر فعالیت های فضای مجازی نوجوان را بتوان به صورت موثری انجام داد، والدین می بایست اطلاعاتی درباره این موضوع داشته باشند.لازم نیست یک هکر شوید، اما مطالعه کنید، این مطلب را با دیگر والدین به بحث بگذارید، و بهتراز همه چیز، خودتان به اکتشاف در فضای مجازی بپردازید . با فرزند خود درباره فضای مجازی صحبت کرده، در برخی فعالیتها به او ملحق شوید . یک صفحه وب خانوادگی درست کنید.

جهان کامپیوترها می تواند راه مناسبی برای تفریح والدین و نوجوانان در کنار هم، و برای شناختن یکدیگر باشد.

 آیا می دانید فرزندتان کجاست ؟

با آنها صحبت کنید ،  از آنها درباره کاربرد اینترنتی شان پرس و جو کنید؛ از چه وب سایت یا وبلاگ هایی بازدید می کنند؟ چه کسی امشب آن لاین است؟ سعی کنید لحن اتهام آمیز نداشته باشید، بپرسید ازچه فعالیت اینترنتی لذت می برند و چرا؟ کنارشان پشت کامپیوتر بنشیند و بگذارید شما را به پاتوقهای اینترنتی اشان ببرند.

به گونه ای که مناسب موقعیت شما بوده و در عین حال با فرزندتان همخوانی داشته باشد کنجکاوی نشان دهید، درباره دوستان مجازی شان از آنها سوال کنید،راجع به چه چیزی حرف می زنند ،در اینترنت چکار می کنند؟ از تفحص کردن بپرهیزید . به آنها نشان دهیدکه دوست دارید بیشتر درباره دوستان مجازی شان بدانید. : از فضای مجازی بدگویی نکنید،اینکار باعث میشود نوجوان با شما بیگانه شود. درباره مزایا و معایب آن صحبت کنید . نشان دهید که زندگی مجازی آنها را قبول دارید ،اما درباره خطرات و اقداماتی که می باید هنگام رویارویی با مو قعیت ها یا افرادی ناخوشایند انجام دهند صحبت کنید. کامپیوتر را در معرض دید قرار دهید ، حریم خصوصی در رابطه بانوجوانان مساله مشکل برانگیزی است. آنها نیازمند حریم خصوصی هستند و آن را طلب میکنند، اما والدین می بایست این تقاضا رابا توجه به ضرورت نظارت بر فعالیت های آنها سبک و سنگین کنند.بطور کلی بهتر است از قرار دادن کامپیوتر در اتاق خواب نوجوان اجتناب کنید .

چت

آن را در محیطی که مورد استفاده خانواده است قرار دهید . اینکار نظارت را آسان تر کرده و همچنین استفاده ازکامپیوتر را بدل به فعالیتی خانوادگی میکند. حداقل از اینکه نوجوان در اتاق خوابش و پشت درهای بسته به اکتشاف اینترنت بپردازد اجتناب کنید .

در را باز بگذارید . طوری که صفحه نمایشگر از راهرو معلوم باشد . هر از چندگاهی سری به اتاق زده و بپرسید در آن دنیای کوچک هیجان آمیزچه اتفاقی می افتد . اگر آنها به محض ورود شما پنجره ای را بستند، می فهمید که موضوعی در کاراست. گرچه ممکن است موضوع چندان جدی نباشد  اما بهتراست درباره اش پرس و جو کنید.

لزوم قوانین منطقی

والدین دوست ندار ند فرزندشان تا دیر وقت بیرون بماند، هر فیلمی راتماشا کرده یا اتومبیل را هرجا خواست ببرد . نوجوانان به قوانین احتیاج دارند . در حقیقت به این قوانین احتیاج دارند تا احساس نکنند خارج از کنترل وحمایت والدینی بی توجه قرار دارند.

محدودیتهایی برای زمان یا مدت معاشرت یا سرگرمی در اینترنت بگذارید. قوانینی که طبق آن به روشنی بدانند چه کارهایی می توانند، و چه کارهایی نمی توانند در اینترنت انجام دهند.

فضای مجازی فوق العاده است، اما زندگی دیگری نیز وجود دارد.نوجوان را تشویق کنید به فعالیتهای زندگی واقعی نیز بپردازد . اگر آنها از چیزی در اینترنت واقعا لذت می برند، سعی کنید آن فعالیت را به زندگی واقعی نیز گسترش دهید . سعی کنید از اینترنت برای پروژه های درسی استفاده کنند، تلفنی با دوستان مجازی شان صحبت کنند.هدف آنست که نگذارید نوجوان فضای مجازی را از زندگی واقعی خود جدا کند . فضای مجازی را با دیگر بخشهای زندگی واقعی شان تلفیق کرده، و آنها را تشویق کنید فعالیتهای غیر اینترنتی داشته باشند.

کنترلهای نرم افزاری ابزاری برای نظارت برنوجوان هستند .آنها نمی توانند جایگزین صحبت کردن و یا مشارکت شخصی شوند . به بیان دیگر جایگزین رابطه ای دلسوزانه نیستند.

کنترل های نرم افزاری

برنامه های تجاری متعددی و جود دارند که میتوان از آنها برای نظارت وکنترل فعالیت نوجوان در فضای مجازی استفاده کرد . این برنامه ها می توانند وب سایتهایی را که نوجوان از آنها استفاده می کند ثبت کرده، مانع از دسترسی وی به برنامه ها یا سایتهای خاص شده ،دانلود کردن فایلها را محدود کرده و محدودیتی برای زمان و مدت استفاده از اینترنت تعیین کنند .البته اگر والدین بخواهند چنین برنامه هایی روی کامپیوتر نصب کنند می بایست از کامپیوتر سر دربیاورند. این برنامه ها کامل نیستند، راه های گریز وجود دارند و نوجوانی که اطلاعات فنی خوبی دارند میتواند از آنها بگذرد . والدین هیچ تمایلی ندارند نبردی مداوم میان آنها و فرزندشان برقرارباشد.

اگر چنین اتفاقی بیفتد یک جای کار می لنگد .کنترلهای نرم افزاری ابزاری برای نظارت برنوجوان هستند .آنها نمی توانند جایگزین صحبت کردن و یا مشارکت شخصی شوند . به بیان دیگر جایگزین رابطه ای دلسوزانه نیستند.

مداخله در هنگام اعتیاد :

سعی نکنید کامپیوتر را از آنها بگیرید. این استراتژی شعله آتش را شعله ورتر می کند.نشان دهید که وضع نامساعد نوجوان برایتان مهم است . زمانی خاص برای استفاده فرزند خود ازکامپیوتر تعیین کنید . سعی نکنید هنگامی که از مدرسه جا می مانند یا نمره هاشان افت میکند آنها راتوجیه کنید. زمانی که می کوشید مداخله کنید فورانهای احساسی شان را تحمل کنید.اگر این اقدامات بی نتیجه ماند،به مشاور متخصص و فردی که در خصوص اینترنت اطلاعات دارد،مراجعه کنید.

منبع : سایت رشد

گروه خانواده و زندگی تبیان - تنظیم : ندا داودی

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.