نگفتمت كه مرو از ره كه ....

نگفتمت مرو از ره كه من خدای تواَم

به هر كجا كه روی، من گره گشای تواَم

نگفتمت كه مشو بر وجود خود مغرور

كه من مسبب و بخشنده ی بقای تواَم

به صد طبیب چو رو كرده ای و درماندی

به گریه بر دَرَم آیی كه من دوای توام

نگفتمت كه تو بهتر ز من نخواهی یافت

به روز سختی و محنت، من آشنای تواَم

تو غافل از منی و صد گنه روا داری

نگفتمت به همه حال در خفای تواَم

نگفتمت كه به هر در مرو به در یوزه

ز روی صدق بخوانم كه من شفای تواَم

نگفتمت كه به سعی است بهره ات حاصل

ز بعد جهد نویسنده ی قضای تواَم

نگفتمت ز خطا بگذر و بیا در راه

كه من به رحمت و رحمان هم از برای تواَم

نگفتمت چو به راهم كفن كنی خونین

به روز وصل بیابی كه خونبهای تواَم

«صفا» ز هر كه گریزی به من بیایی باز

كه ابتدای تواَم من هم انتهای تواَم

"مسعود ارشادی فر"